რომის იმპერიაში ქრისტიანების პირველი დიდი დევნა ნერონის დროს დაიწყო, ხოლო უკანასკნელი, მეათე - დიოკლეტიანესა და მის მემკვიდრეთა ხანაში. ეკლესიის მთელი ისტორია ერთიანი, სისხლით დაწერილი მარტვილოლოგიაა და მისი ყოველი გვერდი სავსეა ქვეყნიერებისათვის ნაცნობ თუ უცნობ მოწამეთა სახელებით, რომელთა შორის გამოირჩევა ღვაწლი და წამება ძლევამოსილი გიორგისა.

წმინდა გიორგი დაიბადა III საუკუნის II ნახევარში კაპადოკიაში, მთიან ქვეყანაში, რომელიც ძალიან წააგავს საქართველოს. მისი მამა, გერონტიოსი, ღრმად მორწმუნე ქრისტიანი იყო. მას მაღალი თანამდებობა ეკავა რომის არმიაში და ერთ-ერთი დევნის დროს მოწამებრივად დაასრულა სიცოცხლე. ქმრის სიკვდილის შემდეგ გიორგის დედა, პოლიტრონია, პალესტინაში, თავის საგვარეულო მამულში გადასახლდა, ქალაქ ლიდის მახლობლად, სადაც იგი ღვთისმოშიშებითა და სიყვარულით ზრდიდა შვილს. დედისადმი განსაკუთრებული სიყვარული და ერთგულება წმ. გიორგის სიცოცხლის ბოლომდე გაჰყვა. გიორგი სრულიად ახალგაზრდა განმწესდა სამხედრო სამსახურში. ქვეყნის მტრებთან ბრძოლაში გამოირჩეოდა სიმამაცით. მან მალე იმპერატორ დიოკლეტიანეს (284-305 წწ.) ყურადღებაც მიიპყრო. იმპერატორმა იგი დაიახლოვა, შვილივით შეიყვარა და მხედართმთავრობაც უბოძა.

თავისი მმართველობის დასაწყისში იმპერატორი საერთოდ არ იყო მათ მიმართ მტრულად განწყობილი: ქრისტიანები ღიად ასრულებდნენ ღვთისმსახურებას, ეკავათ თანამდებობები საიმპერატორო კარზე, მსახურობდნენ ჯარსა და სენატში. ზოგიერთის ვარაუდით, დიოკლეტიანეს ცოლი და ასული დაუფარავად აღიარებდნენ ქრისტიანობას. დიოკლეტიანეს მმართველობის დასაწყისში ქრისტიანებმა ისარგებლეს ხელისუფლის კეთილგანწყობა-გულუხვობით და რადგან ქრისტიანთა კრებული ყველგან მრავალრიცხოვანი იყო, ბევრ ქალაქში ააშენეს სამლოცველო სახლები ანუ ეკლესიები. მათ უპირატესად მოწამეთა საფლავებზე აგებდნენ. ეკლესიის წინ იყო ღია შესასვლელი, სადაც იდგნენ მძიმე დანაშაულში მხილებულნი, რომელთაც წინა შესასვლელის გადალახვის ნება არ ჰქონდათ. შემდეგ მოდიოდა წინა შესასვლელი (სტოა), სადაც მონანულები ევედრებოდნენ მართლებს, ელოცათ მათთვის ღვთის წინაშე, იქვე იდგნენ კათაკმეველნი, რომლებიც სწავლებას ისმენდნენ. შემდეგ იყო მორწმუნეთა სამყოფელი, რაც იყოფოდა ორ ნაწილად: ერთი მამაკაცებისთვის იყო განკუთვნილი, მეორე - დედაკაცებისთვის. ამბიონიდან, ანუ ამაღლებული ადგილიდან კითხულობდნენ სახარებას და ქადაგებდნენ, იქვე ხდებოდა ხელდასხმა. აღმოსავლეთ მხარეს განთავსებული იყო საკურთხეველი, სადაც უსისხლო მსხვერპლშეწირვა აღესრულებოდა. მის უკან ეპისკოპოსთა და პრესვიტერთა დასაჯდომი იდგა. ტაძრის ერთ მხარეს შესაწირის მისაღები ადგილი იყო გამოყოფილი; ეკლესიების მახლობლად დიდი სანათლავები იგებოდა. საკურთხეველი ყოველთვის აღმოსავლეთს უყურებდა, რაც აღმოსავლეთიდან ამობრწყინებუ¬ლი სიმართლის მზისკენ მიქცევას აღნიშნავდა.

ნიკომიდიაში, იმპერატორის რეზიდენციაში, ქრისტიანებმა ააგეს უზარმაზარი ქრისტიანული ბაზილიკა, რომელიც ოცი ათას კაცს იტევდა. ხელმწიფის ნათესავთა შორის ბევრი იყო ქრისტიანი.

გაუთავებელმა შინააშლილობამ და ბარბაროსთა ხშირმა თავდასხმებმა აიძულა დიოკლეტიანე, აერჩია თანამმართველი. მან არჩევანი შეაჩერა თავის ერთ-ერთ მხედართმთავარ მაქსიმიანეზე, გაუნაწილა მას საიმპერატორო ძალაუფლება და ჩააბარა დასავლეთ იმპერიის პროვინციები. დიოკლეტიანე უმეტესად ცხოვრობდა ნიკომიდიაში, შავი ზღვის მახლობლად. მაქსიმიანე მილანში იყო, რადგან, რომთან შედარებით, იქიდან უფრო იოლად ადევნებდა თვალს გერმანული ტომების მოძრაობას - ეს უკანასკნელნი სულ უფრო ხშირად ესხმოდნენ თავს რომის პროვინციებს. ამ პე¬რიოდისთვის სახელმწიფო იმდენად დასუსტდა, რომ ბარბაროსთა შემოსევებს იარაღით კი არა, ფულით იგერიებდა - ხარკს უხდიდა მათ. დიოკლეტიანემ კიდევ ორი მმართველი აირჩია, რომელთაც თუმცა კეისრის ტიტული მიენიჭათ, მაგრამ შედარებით ნაკლები ძალაუფლება ჰქონდათ - უნდა ემართათ ჩაბარებული პროვინციები. კონსტანციუს ქლორუსი მაქსიმიანეს დაემორჩილა, გალერიუსი - დიოკლეტიანეს. ამ უკანასკნელს იმპერატორმა თავისი ასული მიათხოვა. გალერიუსმა მალევე მოიპოვა ძლიერი ზეგავლენა დიოკლეტიანეზე და ცდილობდა, განეწყო იგი მისთვის საძულველი ქრისტიანების წინააღმდეგ, თუმცა დიდხანს ვერ მოახერხა სასურველი ბრძანების მიღება დევნის დასაწყებად. მაქსიმიანეც ვერ იტანდა ქრისტიანებს და, როგორც დასავლეთის ერთპიროვნული ხელისუფალი, სასტიკად ავიწროებდა მათ. მაქსიმიანემ დევნა ჯერ ლეგიონებში დაიწყო - დაბეჯითებით მოითხოვა, რომ მეომრებს ღმერთებისა და იმპერატორის პატივსაცემად რიტუალი ჩაეტარებინათ. მაშინ მრავალი ქრისტიანი იძულებული შეიქნა, სამსახური მიეტოვებინა და ბევრიც სიკვდილით დაისაჯა.

გალერიუსი გამუდმებით ცდილობდა დიოკლეტიანეს ამხედრებას ქრისტიანთა წინააღმდეგ; ამაში მას ეხმარებოდნენ ქურუმებიც, რომლებიც არწმუნებდნენ იმპერატორს, რომ დაკარგავდა ღმერთების წყალობას, თუ კერპთმოძულე ქრისტიანებს კიდევ აიტანდა. დიოკლეტიანე ცრუმორწმუნე იყო, სჯეროდა შელოცვებისა და მისნობისა. ერთხელ, როდესაც ცხოველის შიგნეულზე მკითხაობით მომავლის გაგებას ცდილობდა, ქურუმებმა გააფრთხილეს: ქრისტიანთა სიახლოვის გამო შელოცვა ძალას კარგავსო. განრისხებულმა დიოკლეტიანემ თავის სახლეულს ქრისტიანობის დაგმობა უბრძანა, მაგრამ გალერიუსმა არასაკმარისად ჩათვალა ერთეული ზომები და დაჟინებით მოითხოვა ქრისტიანთა წინააღმდეგ საერთო, მკაცრი კანონის გამოცემა. დიოკლეტიანე დიდხანს იკავებდა თავს, რადგან გრძნობდა, ამას საშინელი სისხლისღვრა მოჰყვებოდა.

გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე

წმინდა გიორგისთან დაკავშირებით ასევე შეგიძლიათ წაიკითხოთ სხვა სტატიები - გადადით ლინკზე


302-303 წლებში, მთელი ზამთრის განმავლობაში, მიმდინარეობდა მოლაპარაკებები და თათბირები ნიკომიდიაში. დიოკლეტიანე საკმარისად თვლიდა ისეთი ბრძანების გამოცემას, რომლის თანახმად, ქრისტიანობა აეკრძალებოდათ საიმპერატორო კარზე მოსამსახურეებსა და ლეგიონერებს, გალერიუსი კი უფრო ფართო და დაუნდობელ ღონისძიებებს ემხრობოდა. ბოლოს მისმა ფრთამ გაიმარჯვა და აღდგომამდე რამდენიმე დღით ადრე გაიცა განკარგულება: "დაინგრეს ქრისტიანთა ტაძრები, დაიწვას წიგნები, ჩამოერთვათ ქრისტიანებს ყველა სამოქალაქო უფლება და თანამდებობა".


ნიკომიდიაში უმალ ბრძანების აღსრულებას შეუდგნენ. ზოგიერთი მწერლის მტკიცებით, ნიკომიდიის ტაძარს ზუსტად აღდგომის დღესასწაულის ღამეს წაუკიდეს ცეცხლი და დაახლოებით ოცი ათასი ქრისტიანი ცოცხლად დაწვეს. მაგრამ გალერიუსი არც ამას დასჯერდა - მისი ბრძანებით, გადაწვეს ნიკომიდიის სასახლე და ხმა გაავრცელეს, თითქოს ქრისტიანებს გაეჩაღებინოთ ხანძარი. ბევრი მორწმუნე შეეწირა ამ ცილისწამებას.

მალე გამოვიდა მეორე ბრძანებაც: "გამოყენებული იქნეს ყველა ზომა, რათა ქრისტიანები განდგომას დათანხმდნენ; ურჩები სიკვდილით დაისაჯონ!" ნიკომიდიაში ერთმა ქრისტიანმა ხელი სტაცა ბოძზე გაკრულ ამ ბრძანებას და ჩამოგლიჯა. ის მაშინვე მოკლეს. დიოკლეტიანემ წერილები მისწერა იმპერიის ყველა პროვინციის მმართველს, ერისმთავარსა და მხედართმთავარს, რომ თავიანთ საბრძანებელში თუ არ მოსპობდნენ ყველა ქრისტიანს ცეცხლითა და მახვილით, მათაც ისევე დასჯიდნენ, როგორც ქრისტიანებს. წერილებმა დანიშნულების ადგილებამდე ჩააღწია და დაიწყო ქრისტიანთა სამწყსოების მასობრივი, სასტიკი დევნა. მრავალმა ქრისტიანმა ვერ გაუძლო ტანჯვა-წამებას და უარყო ქრისტე.

და აი, მაშინ, როგორც ბრწყინვალე ვარსკვლავი უკუნეთ ღამეში, გამობრწყინდა ქრისტეს მხნე მხედარი, დიდმოწამე გიორგი, რომელმაც ზეციური საღმრთო სიბრძნით განაქარვა კერპთმსახურების საცთური და თავისი წამების ღვაწლით განანათლა ქრისტიანები. იგი ვერ შეაძრწუნა ვერც უსჯულო მეფის სისასტიკემ და ვერც ქრისტიანებისათვის განმზადებულმა მრავალგვარმა სატანჯველმა, ყოველგვარი დიდება და პატივი უარყო და უხრწნელი ცხოვრებისათვის განემზადა. მან ქონება გლახაკებსა და დავრდომილებს განუყო და მათი ლოცვით განძლიერებული, მეფისა და მისი უგუნური თანამზრახველების წინაშე წარდგა, აღიარა ქრისტე და ამგვარად მიმართა მათ: - მეფეო, მე ქრისტიანი ვარ და მინდობილი ვარ ჭეშმარიტ ღმერთსა და ზეციურ მეუფეს, ქრისტეს. და აი, ვდგავარ მე თქვენ წინაშე და მიკვირს თქვენი შეცთომილება, რადგან არ იცით ჭეშმარიტი ღმერთი და დამბადებელი ყოველივესი. ამიტომ გთხოვთ, ნუ გაცდუნებთ ეშმაკის საცთურები, რადგანაც თქვენი ღმერთი, რომელსაც ცა და ქვეყანა არ გაუჩენია, უნდა მოისპოს და გაქრეს. ხოლო ჩვენ, ქრისტიანები, თაყვანს ვცემთ და გვწამს ერთი ღმერთი, შემოქმედი მამა და ერთი უფალი იესო ქრისტე, მისი მხოლოდშობილი ძე და სულიწმიდა, ერთი სამება ღმრთეებით სრული და მეუფებით ერთი. ჩვენ ამქვეყანაზე ვცოცხლობთ მისი პატიოსანი სამსახურით და სიკვდილის შემდეგაც მოველით საუკუნო ცხოვრებას, ხოლო თქვენი კერპთმსახურება სასაცილოა და სიმართლესაც არ შეიცავს, რადგანაც დაგეუფლათ თქვენ ეშმაკი, რათა ყველა, ვისაც იგი გწამთ, წარსაწყმედელში ჩაგყაროთო. როდესაც მოისმინა ღმერთის სადიდებელი ჭეშმარიტი დამოწმება, განრისხებულმა მაგნეტიოსმა ჰკითხა: "ვინ ხარ შენ, ან რას წარმოადგენ, რომ ამდენი გაბედე ჩვენ წინაშე?" წმინდა გიორგიმ მიუგო: "ჩემი პირველი და პატიოსანი სახელი არის ქრისტიანი, ხოლო კაცთა შორის მეწოდება გიორგი". მაშინ ჯოჯოხეთის ურჩხულმა დიოკლეტიანემ მიმართა მას: "გიორგი, ვიცით ჩვენ შენი სიბრძნე და მამაცობა და პატივცემულიცა ხარ ჩვენგან, მაგრამ თუ არ შესწირავ მსხვერპლს აპოლონსა და სხვა ღმერთებს, უკეთურად და უპატიოდ მოკვდები, ხოლო თუ დაგვემორჩილები, ჩვენი მეგობრობით განიხარებ და მრავალ სიმდიდრესა და სიკეთეს მიემთხვევი, რადგან აწინდელი ამაო კადნიერება არ არის სასურველი შენთვის". წმ. გიორგიმ მიუგო: "მეფეო, ისმინე ჩემი და ჭეშმარიტი ღმერთი შეიცანი, რათა ღირსი შეიქნე ცათა სასუფევლისა, ხოლო შენი მიწიერი ხელმწიფება დროებითია. შენი ტკბილი საუბარი ვერ შემირყევს ჭეშმარიტი ღმერთის რწმენას, რადგან ჩემთვის ქრისტე ზეციური მეუფეა და ის მომანი¬ჭებს დიდებასა და გამარჯვებას ეშმაკსა და მის მსახურებზე".

განრისხებულმა მეფემ ბრძანა მისი ძელზე ჩამოკიდება და ლახვრით დაკოდვა, სანამ მისი ნაწლავები მიწაზე არ დაცვივდებოდა, მაგრამ, როგორც კი მახვილი აძგერეს, სხეულმა ის აისხლიტა და მხოლოდ სისხლის ცვარი გადმოედინა, წმინდა გიორგიმ კი მადლობა შესწირა ღმერთს. განრისხებულმა დიოკლეტიანემ ბრძანა მისი საპყრობილეში წაყვანა, ხუნდებით დაბორკვა და მკერდზე ლოდის დადება. ოთხმა კაცმა გაჭირვებით აიღო უზარმაზარი ლოდი და გულზე დაადო, მაგრამ მან ვერა ზიანი მიაყენა და სრულიად უვნებელმა გიორგიმ კვლავ სამადლობელი ლოცვა აღუვლინა უფალს.

მეორე დღეს ეშმაკმა დიოკლეტიანესა და მის მომხრეებს მეტი მზაკვრობა ჩაუნერგა გულში. მათ შიშველი გიორგი დააკრეს წვერბასრ რკინის მახვილებიან მბრუნავ ურმის თვალზე. როდესაც ძლიერად დაატრიალეს ბორბალი, წმინდანის სხეული ნაკვეთ-ნაკვეთ დაიჭრა, მაგრამ ლოცვითა და ღმრთის სასოებით განმტკიცებული მოწამე მხნედ დაითმენდა საშინელ ტანჯვა-წამებას: პირველად ხმამაღლა მადლობდა უფალს, ხოლო შემდეგ, როგორც მძინარე, დადუმდა და გულში ლოცულობდა. დიოკლეტიანემ და მისმა მეგობრებმა იფიქრეს, მოკვდაო და ხმა აღიმაღლეს: "იხილეთ ყველამ, რამეთუ არ არსებობს სხვა ღმერთი, გარდა აპოლონისა და პოსეიდონისა, ზევსისა და ჩვენი სხვა ღმერთებისა. სად არის გიორგის ღმერთი, რატომ არ მოვიდა და დაიხსნა იგი ჩვენი ხელიდან?" მეფის ბრძანებით, დაჭრილი და დაკუწული მოწამე დატოვეს ურმის თვალზე და სასამხროდ წავიდნენ. იქნებოდა დილის 10 საათი, როდესაც ზეციდან მოისმა საშინელი ოხვრის ხმა, რომელიც ეტყოდა მას: "განმხნევდი, გიორგი და განძლიერდი, რამეთუ მრავალი მიწამებს შენ გამო". როგორც კი მცველებს ეს ხმა მოესმა, შეშინებულები გაიქცნენ. უეცრად გამოჩნდა უფლის ანგელოზი, გიორგი ჩამოიყვანა სატანჯველი ბორბლიდან, სრულიად განკურნა, ეამბორა და უთხრა: "გიხაროდეს გიორგი, განძლიერდი და გწამდეს იესო ქრისტესი, რომელიც მოგანიჭებს მოწამეობის სრულ გვირგვინს", ხოლო, როდესაც სიტყვა დაასრულა, წმინდა გიორგიმ მადლობა შესწირა უფალს: "აღგამაღლო შენ, ღმერთო ჩემო და მეუფეო ჩემო და ვაკურთხო სახელი შენი უკუნისამდე". და კვლავ "სლვანი ჩემნი წარმიმართენ მე სიტყვითა შენითა და ნუ მეუფლებინ მე ყოველი უშჯულოებაი". ამის შემდეგ ქრისტეს მოწამე მივიდა ბომონში, სადაც მეფე, თანამზრახველებითურთ, მსხვერპლს სწირავდა აპოლონის კერპს და უთხრა მათ: "მიცანით მე და ირწმუნეთ ღმერთი, რომელსაც მე გიქადაგებთ და რომელმაც გამომიხსნა თქვენი ხელიდან და იმ სატანჯველთაგან, რომელიც თქვენ განამზადეთ ჩემს მოსაკლავად, თქვენ კი დიდად სცოდავთ, როცა მსხვერპლს სწირავთ ცრუ ღმერთებს". გაოცებულმა მეფემ ვერ შეიცნო წმინდანი, რადგან მისი მსგავსი ვინმე ეგონა და სთხოვა, ეთქვა, ვინ იყო. წმინდა გიორგიმ მიუგო: "მე ვარ გიორგი, მონა ქრისტესი, ხოლო თქვენ, რადგანაც მკვდარი გეგონეთ, ნაწილ-ნაწილ დაჭრილი, ბორბალზე მიმატოვეთ. და აი, მე მოვედი, რათა გიჩვენოთ, რომ ჩემს ღმერთს, რომელსაც თქვენ აყვედრეთ, შეუძლია სიკვდილისაგან დახსნა". ამგვარი დიდი სასწაულის ხილვისა და ჭეშმარიტ სიტყვათა მოსმენის შემდეგ მეფის მხედართმთავრებმა, ანატოლიმ და პროტოლეონმა, თავიანთი სახლეულობითურთ, ირწმუნეს ღმერთი და აღიარეს: "მხოლოდ ქრისტიანთა ღმერთია ჭეშმარიტი". როგორც კი ესმა ეს დაწყევლილ მეფეს, ბრძანა, მათთვის თავის მოკვეთა, ხოლო ისინი ლოცულობდნენ: "უფალო, ღმერთო ჩვენო იესო ქრისტე, შეივედრე ჩვენი სულები მშვიდობით და გვამყოფე შენი მეუფების ნათელში, ხოლო ჩვენი მცირედი აღსარება ჩაგვითვალე შენდამი ჭეშმარიტ სარწმუნოებად და ცოდვების გამოსასყიდად" და ასეც აღესრულნენ ღმრთის დიდებასა და გალობაში.

გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე

როდესაც დედოფალ ალექსანდრას წმინდა გიორგის დიდი და საკვირველი საქმენი ესმა, ირწმუნა უფალი იესო ქრისტე, წარდგა მეფესთან და კადნიერად განუცხადა: "მე ქრისტიანი ვარ და გიორგის ღმერთის მხევალი". მეფის მეგობარმა მაგნეტიოსმა ჰკითხა მას: "გვითხარი, დედოფალო, რისთვის იწამე ქრისტე და უარყავი ღმერთები?" ჭეშმარიტი ღმერთის სარწმუნოებით განმტკიცებულმა დედოფალმა მიუგო მათ: "რადგან ვისურვე წარმატება და დავგმე სულიერი ნაკლულევანება". მეფე განრისხდა და ბრძანა, წმინდა გიორგი მხურვალე საკირეში ჩაეგდოთ და მცველები დაეყენებინათ. სამი დღის შემდეგ კი უბრძანა მხედრებს, ამოეკრიფათ მკვდრის ძვლები და დაემარხათ - ეშინოდა, ქრისტიანებს პატივი არ ეცათ მისი ნეშტისთვის, რადგან იცოდა მათი ჩვეულება მოწამეთა განდიდებისა. გაოცებულმა მხედრებმა გიორგი სრულიად უვნებელი იხილეს და იწამეს იესო ქრისტე. ერის დიდმა სიმრავლემ და ასევე იქ მისულმა დედოფალმა ალექსანდრამაც აღიარეს ჭეშმარიტი ღმერთი და ერთხმად ღაღადებდნენ: "დიდია ქრისტიანთა ღმერთი, რომელიც დაიხსნის თავის მონებს გასაჭირისაგან".

მეფემ წინ დაისვა წმინდა გიორგი, შემოიკრიბა ირვლივ თავისი ოჯახის წევრები და ჰკითხა წმინდანს: "გვითხარი, გიორგი, ვინ გაგაცოცხლა?" წმინდა გიორგიმ მიუგო: "მეფეო, კიდეც რომ გითხრათ, არ დამიჯერებთ, მაგრამ მე არ დავფარავ, რომ იესო ქრისტემ, ღმერთის ძემ, დამიცვა ყოველგვარი სატანჯველისაგან; ვინც კი ვედრებით მოუხმობს მის წმინდა სახელს, ყველას ეშმაკის მახისაგან დაიხსნის". გამძვინვარებულმა მეფემ, ჭეშმარიტების სანაცვლოდ, უსამართლობა და ბოროტება მიაგო მოწამეს. გახურებული ლურსმნებით შეჭედილი რკინის სანდლები ჩააცვა გიორგის და უბრძანა, ერბინა, მაგრამ, რადგან სიარული ვერ შეიძლო, ძალით ათრევინა. ის კი საკუთარ თავს მხნედ შეუძახებდა: "ისწრაფე, გიორგი, ისწრაფე იმ ხვედრისაკენ, რომელიც შენთვის არის განმზადებული". და სთხოვდა უფალს: "უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო, იესო ქრისტე, შენ ხარ მწუხარეთა ნუგეშინისმცემელი და შენ აძლევ მოთმინების უნარს ყველას, ვინც შენი სახელისათვის იგვემება. ნუ გამწირავ, არამედ მომმადლე სიკვდილამდე მოთმინება, რათა არა სთქვას მტერმა: "სადა არს ღმერთი იგი მისი". როდესაც ლოცვა დაასრულა, ხმა მოესმა ზეციდან: "ნუ გეშინია, გიორგი, მე შენთანა ვარ". და მყის გამოუჩნდა შეწევნა უფლისაგან და სრულიად განიკურნა. უგუნურმა მეფემ კვლავ ბრძანა მისი საპყრობილეში ჩასმა, ხოლო მეორე დღეს სამსჯავროზე მოიხმო და უთხრა: "როდემდე გაუძლებ გრძნეულებით ამ სატანჯველებს და შეინარჩუნებ მხნეობას? დამემორჩილე და შესწირე მსხვერპლი ღმერთებს". მაგრამ წმინდა გიორგიმ მიუგო: "მე ჩემი ღმერთის შეწევნით მოვითმენ ყოველგვარ სატანჯველს. აი, თქვენ წინაშე ვდგავარ ცოცხალი და უვნებელი, ხოლო თქვენ მოწამე ხართ ჩემი ღმერთის ძალისა". მეფე განრისხდა და ბრძანა, შეუბრალებლად ეცემათ ხარის ძარღვის მათრახით. ნაგვემს კვლავ შესთავაზეს კერპებისთვის მსხვერპლის შეწირვა, მაგრამ გიორგიმ მიუგო: "მე ცოცხალ ღმერთს ყოველდღე ვწირავ ქება-დიდების მსხვერპლს. ნეტავ, თქვენც დამიჯერებდეთ და ჩემთან ერთად თაყვანს სცემდეთ ჭეშმარიტ ღმერთს". მაგნეტიოსმა უთხრა: "თუ გინდა, რომ შენი ღმერთი ვიწამოთ, გვიჩვენე სასწაული და გააცოცხლე ერთი მკვდართაგანი, რომლებიც ჩვენ წინ სამარხებში არიან". წმინდა გიორგიმ უპასუხა: "ღმერთს, რომელმაც არა არსისაგან შექმნა ცა და ქვეყანა, შეუძლია ამ მკვდრის გაცოცხლებაც, მაგრამ თქვენ ცთუნებული ხართ ეშმაკისაგან და კიდეც რომ აღდგეს მკვდარი, მაინც არ იწამებთ, ამიტომაც, მხოლოდ აქ მყოფი ერისათვის შევთხოვ კაცთმოყვარე უფალს, მომმადლოს ეს სასწაული". წმინდა გიორგიმ მუხლი მოიდრიკა, ილოცა, ხელები აღაპყრო ზეცისკენ და უფალს შეევედრა მკვდრის აღდგინება. ხოლო, როდესაც ლოცვა დაასრულა, ქვეყანა შეიძრა, საფლავის კარი გაიღო და გამოვიდა გაცოცხლებული მკვდარი. იგი მივიდა წმინდა გიორგისთან, დავარდა მის ფეხებთან და შეევედრა: "შემიწყალე მე, მონაო ღმრთისა მაღლისაო და მომანიჭე ნათელი ცხოვრებისა, ბეჭედი ქრისტესი". წმინდანმა უთხრა: "უკეთუ გწამს ქრისტე, რომელიც აღადგენს მიცვალებულებს, შენც ცხონდები". მან მიუგო: "მე მწამს ჭეშმარიტი ღმერთი და მისი მხოლოდშობილი ძე, იესო ქრისტე, რომელმაც მკვდრეთით აღმადგინა".

მეფეს გაუკვირდა, ბოროტი სარწმუნოებით აღივსო და ჰკითხა, თუ ვინ იყო იგი სიკვდილამდე და როდის მოკვდა. მან უპასუხა: "მე ვიყავი კერპთა მღვდელი და ქრისტეს გამოცხადებაზე ადრე მოვკვდი, ხოლო სიკვდილის შემდეგ სხვა კერპთმსახურებთან ერთად უშრეტ ცეცხლში ვიტანჯებოდი". მაშინ მეფემ წარმოთქვა: - გიორგი გრძნეულია და რაღაც სული ამოგვიყვანა, რომ გვაცდუნოსო. ქრისტეს მოწამემ მიუგო: "როდემდე უარყოფ, მეფეო, და არ ირწმუნებ ჭეშმარიტ ღმერთს. იცოდე, რომ ეშმაკს არ შეუძლია ქრისტეს სახელის მოსმენა და როგორ გააკეთებს იმას, რაც შენ იხილე და გესმა?" განმძვინვარებულმა მეფემ ბრძანა მისი საპყრობილეში ჩაგდება, მაგრამ ახალმოქცეული ქრისტიანები ქრთამს აძლევდნენ საპყრობილის მცველს და ღამღამობით მასთან შედიოდნენ, ხოლო მოწამე მათ სარწმუნოებას ასწავლიდა, სნეულებს კურნავდა, ბრმებს თვალს უხელდა და მრავალ სასწაულს ახდენდა.

ერთი მიწის მუშას, სახელად ღლუკერს, მარჩენალი ხარი მოუკვდა. იგი მივიდა საპყრობილეში, დაემხო წმინდა გიორგის წინ და სთხოვა ხარის აღდგინება.

მოწამემ უთხრა: "თუ გწამს ჩემი ღმერთი, შენი ხარი გაცოცხლდება". საწყალმა კაცმა უპასუხა, მწამსო. მაშინ გიორგიმ უთხრა: "წადი და იხილე, შენი ხარი ცოცხალია". შინ დაბრუნებულ კაცს ხარი გაცოცხლებული დახვდა. ღლუკერი არ მიემსგავსა ცხრა უმადლო კეთროვანს, არამედ მიემსგავსა მეათე სამარიტელს, მკურნალთან დაბრუნდა მადლობის სათქმელად და ხმამაღლა აღიარა ქრისტე ჭეშმარიტ ღმერთად. როგორც კი მეფის ახლობლებმა ეს გაიგეს, შეიპყრეს იგი და მეფეს მიჰგვარეს. მან კი არც გამოიძია, არამედ ბრძანა, ნაჭერ-ნაჭერ აეკუწათ იგი. ღლუკერს ჭრიდნენ, ის კი ხმამაღლა ლოცულობდა: "ღმერთო ჭეშმარიტო, ნუ უარმყოფ მე შეურაცხს, რადგან მწამხარ შენ - მამა, ძე და სული წმიდა, მაგრამ მეშინია, რადგანაც არ მოვნათლულვარ და გევედრები შენ, ქრისტე, ეს სისხლის დათხევა შემირაცხე ნათლისღებად". უეცრად ზეციდან ხმა მოესმა: "მოდი ჩემთან სიხარულით, რადგანაც სრული ხარ და დასრულდა შენი წამება". და დაიმკვიდრა ნეტარმა სასუფეველი.

დასასრული იხილეთ შემდეგ გვერდზე

მეფის ყურამდეც მიაღწია, რომ ბევრი მიდიოდა საპყრობილეში გიორგისთან და ბრძანა, სასწრაფოდ მომიყვანეთო. მაგნეტიოსმა მეფეს ურჩია, არ განრისხდე, მშვიდად და დაპირებებით გადმოიბირე გიორგიო. საპყრობილიდან მომავალი წმინდანი ფსალმუნებს გალობდა და უფალს შეწევნას სთხოვდა. როდესაც მეფეს წარუდგა, დიოკლეტიანემ ვედრება დაუწყო, ოღონდ კერპებს მსხვერპლი შესწირე და ჯილდოდ დიდძალ ქონებასა და პატივს მოგაგებო, თან ტანჯვისათვის პატიებას სთხოვდა. წმინდა გიორგიმ მიუგო: "რადგან ჩემ წინაშე შეინანე და შენთვის სიხარულის მომნიჭებელია, რომ კერპებს შევწირო მსხვერპლი, მოდი, წავიდეთ შენი ღმერთების სამყოფელში". მეფემ გაიხარა და თავის სახლობასა და მხედრობას უბრძანა, წასულიყვნენ ტაძარში და ყველასათვის ეხარებინათ, რომ აპოლონმა სძლია ქრისტიანთა ღმერთს. როგორც კი ნეტარი ტაძარში შებრძანდა, სამარისებური სიჩუმე გამეფდა. ქრისტეს მოწამე წარდგა აპოლონის კერპის წინაშე და მიმართა მას: "შენ ხარ ღმერთი და გშვენის, რომ კაცნი გემსახურებოდნენ?" კერპში ჩაბუდებულმა ეშმაკმა ხმა ამოიღო: "არც მე ვარ ღმერთი და არც ესენი, რომლებიც ჩემთან არიან, არამედ, მხოლოდ ქრისტიანთა ღმერთი და მისი მხოლოდშობილი ძე იესო ქრისტეა ჭეშმარიტი ღმერთი, რომელმაც დაბადა ცა და ქვეყანა, ხოლო ჩვენ, მისი ანგელოზები ვიყავით და როცა უარვყავით, ეშმაკნი გვეწოდა და მას შემდეგ ვაცდუნებთ კაცთა მოდგმას". წმინდა გიორგიმ უთხრა მათ: "თუ ღმერთები არა ხართ, როგორ გაბედეთ აქ მოსვლა, როცა მე, ქრისტეს - ჭეშმარიტი ღმერთის - მონა აქ ვიმყოფები?" და ამ სიტყვასთან ერთად გადასახა ჯვარი. უეცრად შეიქნა დიდი შფოთი, გოდება, გლოვა ეშმაკთა, და ყველა კერპი, რომელიც ტაძარში იყო, ერთბაშად გადმოვარდა და დაიმსხვრა. როგორც კი საკერპოს ბილწმა ქურუმებმა ეს დაინახეს, შეიპყრეს წმინდა გიორგი და მეფეს მოახსენეს: "მოჰკალი ეს გრძნეული, მეფეო, რადგან თავისი მისნობით ხალხი მოატყუა და ღმერთებიც შეჰმუსრა". განრისხებულმა მეფემ მიმართა გიორგის: "ბოროტო და ყოველგვარი გრძნეულებით აღსავსევ, შენ არ შემპირდი, რომ ღმერთებს შესწირავდი მსხვერპლს?" წმინდა გიორგიმ მიუგო: "შე ბრმავ და უკეთურო, ვერა ნახე, როგორც კი ჩემი ღმერთის, იესო ქრისტეს მიმართ ლოცვა დავასრულე, მაშინვე დაემხო ყველა თქვენი ცრუ ღმერთი, რადგან უსულო კერპები არიან და უგულისხმოებს აცდუნებენ, ხოლო ქრისტეს მონები ჭეშმარიტი ღმერთის სახელით შემუსრავენ მათ".

როდესაც დედოფალმა ალექსანდრამ კერპების შემუსრვა შეიტყო, მსწრაფლ მივიდა მეფესთან და შესძახა: "უძლეველი მხედრის, გიორგის ღმერთო, ნუ გამიხსენებ უმეცრებით ჩადენილ ცოდვებს, უფალო ღმერთო, გაიხსენე ჩემი უკანასკნელი მოქცევა შენდამი და ადგილი მიმიჩინე ქრისტიანებთან და შენს ერთგულ მონა გიორგისთან". გამძვინვარებულმა მეფემ უკანასკნელად მიმართა წმინდა გიორგის: "უკეთურო გიორგი, შენ შეაცდინე დედოფალი და მიზეზი გახდი მისი დაღუპვისა, ამიტომ ვბრძანებ, რომ მახვილით თავი წარგეკვეთოთ შენც, გალილეველთა მღვდელსა და დედოფალსაც". მხედრებმა მაშინვე წაიყვანეს ისინი ქალაქგარეთ. სიხარულით აღვსილი დედოფალი გულში გამუდმებით ლოცულობდა, ხოლო თვალები ზეცისაკენ ჰქონდა აღპყრობილი. 

წმინდა გიორგიმ, როგორც კი საწამებელ ადგილზე მიიყვანეს, ითხოვა, ლოცვის დრო მიეცათ. მიაპყრო თვალები ზეცას, აღაპყრო ხელები, ამოიოხრა და თქვა: "უფალო, ღმერთო ჩემო, რომელიც არსებობ საუკუნეებზე უწინარეს, რომლისკენაც მოვილტვოდი სიყრმიდან, რომელი ხარ ქრისტიანთა სასოება, და რომლის არსებობასაც არა აქვს დასასრული, ისმინე ჩემი და როგორც მომეცი მოთმინება და სრული მოწამეობა, ასევე შეიწყნარე ჩემი სული და განარიდე ეშმაკთა სულებისაგან და დაადგინე შენს სათნომყოფელებთან ერთად. აპატიე ამ წარმართებს ის ბოროტება, რაც უყვეს შენს მონებს და გაუნათლე მათ გულები ჭეშმარიტების შესამეცნებელად. უფალო, მოუვლინე შეწევნა ყველას, ვინც კი უხმობს შენს სახელს და დაამკვიდრე მათ შორის შენი შიში, სიყვარული და შენი წმინდანების სურვილი, რათა აღასრულებდნენ მათ დღესასწაულებსა და ბაძავდნენ მათ სარწმუნოებას, რომ მათთან ერთად ღირსნი გახდნენ ზეციურ სასუფეველში დამკვიდრებისა. მოხედე, უფალო, ჩემს სიმდაბლეს და მიეცი მადლი ჩემი სხეულის ნაწილებს, რომ ყოველმა კაცმა, რომელიც სარწმუნოებით შეხედავს ან შეეხება, მიიღოს მადლი, კურთხევა და ცოდვათა შენდობა. ხოლო თუ ვინმე გასაჭირში იყოს და გამიხსენოს მე, იხსენი ყოველგვარი განსაცდელისაგან. უფალო ღმერთო, ვინც მოიხსენოს ჩემი წამების ღვაწლი, მიეცი მადლი, მიუტევე მათ ყოველგვარი შეცოდებანი და განკურნენ მათი სნეულებანი, რადგან მხოლოდ შენ იცი მათი მაცდური მტრის სივერაგე, რომელიც ფეხქვეშ შემუსრე და რომლებიც წაიკითხავენ ან მოისმენენ ჩემს წამებას, განწმიდე ბიწიერებისაგან". როგორც კი ლოცვა დაასრულა, უფალი გამოეცხადა და უთხრა: "მოდი, ჩემო სარწმუნო მონაო და შედი მამაჩემის ზეციურ სამკვიდრებელში. ხოლო რაც მთხოვე, აღგისრულებ და ვინც შენს სახელს მოიხსენებს, ვიხსნი ყოველგვარი განსაცდელისაგან". ეს თქვა და ამაღლდა ზეცად. წმინდა გიორგიმ მოიდრიკა მუხლი და მიუშვირა ქედი. ჯალათმა დაჰკრა მახვილი და დასრულდა დიდმოწამის წამება 303 წელს, 23 აპრილს, პარასკევ დღეს, დილის 7 საათზე.

ანდერძის თანახმად, წმინდა გიორგის ცხედარი დაკრძალეს პალესტინაში, ქალაქ რამალაში და იგი შეიქნა კურნებებისა და სასწაულების წყარო. კონსტანტინე დიდის მეფობის დროს, იერუსალიმის მახლობლად, ქალაქ ლიდში (დიოსპოლისი) წმინდა გიორგის სახელზე ააშენეს დიდი ტაძარი და მისი წმინდა ნაწილები საზეიმოდ იქ გადაასვენეს.

წმინდა გიორგისთან დაკავშირებით ასევე შეგიძლიათ წაიკითხოთ სხვა სტატიები - გადადით შემდეგ გვერდზე



წმინდა გიორგის, მის მიერ აღსრულებული სასწაულების, წმინდა ხატებისა და ეკლესიების შესახებ იხილეთ წერილები : "კარიბჭის" არქივიდან:


წმინდა გიორგის მშობლები:

წმინდა მოწამე გერონტი კაპადოკიელი (+დაახლ. 290) - 12(25) აპრილი

წმინდა მოწამე პოლიქრონია კაბადოკიელი - 23 აპრილი (6 მაისი)
...

მათზე გავლენა მოახდინა წმინდა გიორგის მარტვილობამ და ისინიც ქრისტეს რწმენისთვის ეწამნენ


წმინდა დედოფალი ალექსანდრა და მისი ასული ვალერია - 23 აპრილი (6 მაისი)

წმინდა მოწამენი: ანატოლი და პროტოლეონი - 23 აპრილი (6 მაისი)

....

ლოცვები წმინდა გიორგისადმი

ხალხური ლოცვა წმინდა გიორგისადმი

ტროპარ-კონდაკი წმიდისა დიდებულისა მთავარმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისი

დაუჯდომელი წმიდისა დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისი

საქართველოს პატრიარქის მოკრძალებული თხოვნა წმინდა გიორგის

წმიდა გიორგის სიკვდილისწინა ლოცვა-ვედრება ღმრთისადმი

.....

ქართველთა მეოხი წმინდა გიორგი

წმინდა გიორგი მიგვიძღვის წინ

წმინდა გიორგის საფლავი

ადგილობრივი ქართველი მოსახლეობისათვის ქურმუხის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს

"დარდებს ქურმუხს გავაყოლებ..."

23 ნოემბერი გიორგობაა

შეგეწიეთ ქურმუხის წმინდა გიორგი

მრავალმა ლეკმა იხილა სასწაული წმინდა მთავარმოწამე გიორგის ხატისა

მარტოკაცი ტაძარს როგორ ავაშენებო?!

საქართველოს ზეციური მფარველი

წმინდა გიორგის ხატები

წმინდა გიორგისთვის არ არსებობდა არაფერი მეფური და მდიდრული

წმინდა გიორგის გაკვეთილები

წმინდა გიორგის სიყვარულმა გააკეთებინა ჩვენს ხალხს შეუძლებელი

ტეხისის წმინდა გიორგი

შეგვეწიოს კახათის წმინდა გიორგის ტაძრის მადლი!

ოქროს სასწორის მოლოდინში

ზეციური მინიშნებით ის შავნაბდიანი მხედარი სწორედ დიდმოწამე გიორგი ყოფილა

ერედვის წმინდა გიორგის სალოცავის მადლმა გააძლიეროს ჩვენი ქვეყანა!

ლეკნარის წმინდა გიორგის მადლი შეგვეწიოს და სიყვარულით აგვივსოს გულები

სარკის წმიდა გიორგი სხვადასხვა თხოვნით მოსულ ადამიანებს შეეწევა

გორიჯვრის ჯვარმა დაგვიფაროს ჩვენ და სრულიად საქართველო!

ჯრუჭის წმინდა გიორგის ტაძარი დახმარების მოლოდინშია

სალოცავს კარი რამდენჯერმე დაჰკიდეს, მაგრამ ყოველ ჯერზე ჩამოვარდა. სწორედ ამიტომ მას "კარუგდებელი" უწოდეს

შტრიხები ჯრუჭის წმინდა გიორგის მონასტრის ისტორიისათვის

ლომისის წმინდა გიორგის მრავალი სასწაული მოუხდენია

ეკლესიას მრავალძალი, ანუ მრავალძლიერი უწოდეს

ღვთის წყალობა ეძლევა იმ ადამიანს, ვისაც სინანული და გამოსწორების სურვილი აქვს

დამნაშავეებს აქ ტეხდნენ და ამიტომაც დარქმევია ტაძარს ტეხისის წმინდა გიორგი

სადგერის წმინდა გიორგის სულით ავადმყოფთა განკურნებას სთხოვდნენ

ჩვენს მიწა-წყალზე, იქ სადაც წინაპრების ნატერფალია, დღეს ქართველობა სანატრელია

ქვემო ბოლნისის წმინდა გიორგის სახელობის მონასტერი

ლაშარის ჯვარი

შავნაბადის წმინდა გიორგის მონასტერი

წმინდა გიორგის მადლი ფარავდეს სრულიად საქართველოს

კორბოულის ძლევის წმინდა გიორგის ტაძარი

ჭულეს მონასტერი

"მრავალძალი", ანუ მრავალძლიერი

საყდრიონის წმინდა გიორგის ეკლესია

ჯრუჭის მონასტერი

აჭის წმინდა გიორგის სახელობის ტაძარს წმინდა კეთილმსახური მეფე თამარის ჯვარი დაუბრუნდა

ხსენება დიდმოწამე გიორგი კაპადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისი (IV) - 03 (16) ნოემბერი

დიდმოწამე გიორგის მონასტერი დეირ ელ ხარფაში, ლიბანის მთაზე

წმინდა გიორგის მონასტერი ალ-ხუმაირა

მთელი ხალხი პირქვე დაემხო მიწაზე და ცრემლით ევედრებოდნენ უფალს..

შუასურების წმიდა გიორგის "ლომისკარელის" ხატთან დაკავშირებული თქმულება-გადმოცემები

მთავარ სტეფანესეული ხატი.

სარკის წმინდა გიორგის უშვილოები სთხოვენ შეწევნას და შვილიერება მიემადლებათ

არაბეთიდან მოსული ხატი.

მომზადებულ დაფაზე თავისით დაწერილიყო წმინდა დიდმოწამე გიორგის ხატი

სახენაიარევი ხატი.

ბოჭორმის წმინდა გიორგი

მრავალძალის წმინდა გიორგი

შეგეწიოთ დიდი ლომისა!

ილორის წმინდა გიორგი

ხობის წმინდა გიორგის ხატი

სუჯუნის წმინდა გიორგი

თქმულება მაზერის წმინდა გიორგის ხატზე

შორეულ ფერეიდანში.

ჰერები ასე ულოცავენ გიორგობას: დაგიმადლას,შეგეწივას დიდ საყდარ...

გიორგობის დღესასწაულის ტრადიციული ხალხური აღნიშვნა სუჯუნაში

ლომისის ჯაჭვი ბარიდან კისრით ამოუტანია დიდად ცოდვილ დადიანის ქალს

წმინდა გიორგის ცხენის ლაგამი

ჩოხის წმინდა გიორგის სასწაული.

როგორ გახსნა ტაძარი წმ. გიორგიმ

წმინდა გიორგის ცხენი

ალავერდის წმინდა გიორგის სასწაული

ხსენება დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგი საკვირველმოქმედისა, ურმის თვალსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა, გიორგობა (+303) – 10 (23) ნოემბერი

წმინდა გაბრიელ მცირე - შესხმა კვ (26), წმიდისა და ღმრთივსახელოვანისა დიდებულისა მოწამისა გიორგისა

......................
იხილეთ დასაწყისი