იხსენებენ 1 იანვარს რუს ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა და სამარას წმინდანთა კრებულებში.

დაიბადა 1866 წელს სამარას გუბერნიის სოფელ გვარდეიცში, მღვდელ პეტრე ივანოვის ოჯახში.

დაამთავრა სასულიერო სემინარია და მღვდლად აკურთხეს. მსახურობდა სამარას ეპარქიის ეკლესიებში.

1909 წლიდან 1930 წლამდე მამა ალექსანდრე მსახურობდა სოფელ კრივაია ლუკას ეკლესიაში.

1930 წელს ხელისუფლებამ მღვდელი დააპატიმრა და დაადანაშაულა კონტრრევოლუციურ საქმიანობაში, კერძოდ, რომ ის თითქოს ეწინააღმდეგებოდა კოლმეურნეობების შექმნას, მაგრამ მამა ალექსანდრემ უარყო ყველა ეს ცრუ ბრალდება. მას მიესაჯა ხუთწლიანი გადასახლება ჩრდილოეთის მხარეში.

გადასახლებაში ყოფნის ორი წლის შემდეგ, მღვდლის ჯანმრთელობა იმდენად გაუარესდა, რომ მან ვერ შეძლო მისთვის დაწესებული სამუშაო კვოტის შესრულება; შეწყვიტა საკვების მიღება და შიმშილისგან სულ უფრო სუსტდება. დაინახა, რომ შიმშილისგან მის სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრებოდა, გადაწყვიტა გადასახლებიდან სამშობლოში გაქცეულიყო. 1933 წლის ივლისში მამა ალექსანდრემ ბილეთი იყიდა და მატარებელში ჩაჯდა. ერთადერთი დოკუმენტი, რომელიც მას ჰქონდა, იყო ამონაწერი დაბადების რეესტრიდან, მაგრამ მან მაინც უსაფრთხოდ მიაღწია სამარას.

1937 წლის 30 ნოემბერს კვლავ დააპატიმრეს. მთავარეპისკოპოსის ალექსანდრესთან (ტრაპიცინის) და სხვა სასულიერო პირებთან ერთად. მას "მიწისქვეშა კონტრრევოლუციურ საეკლესიო-სექტანტურ ორგანიზაციაში მონაწილეობაში" ადანაშაულებდნენ. მან დანაშაული არ აღიარა.

1937 წლის 21 დეკემბერს შინსახკომის სამეულმა მათ სიკვდილით დასჯა მიუსაჯა.

1938 წლის 14 იანვარს მამა იოანე მთავარეპისკოპოსთან ერთად დახვრიტეს. ალექსანდრე და სხვა სასულიერო პირები, დაკრძალეს კუიბიშევის საერთო საფლავში.

2000 წლის აგვისტოში რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსთა კრებაზე იგი წმინდანად შერაცხეს რუსეთის სხვა წმინდა ახალმოწამეებთან და აღმსარებლებთან ერთად.

ხატის წყარო.