იერუსალიმში ღვთისმშობელი მისი ხილვის ყველა მსურველს იღებდა, ცოდვილებს მოაქცევდა, სასოწარკვეთილებს ანუგეშებდა.

1812 წელი იდგა. თურქეთში გაქცეული სოლომონ II იმერეთში დაბრუნებას და იქიდან რუსის ჯარის განდევნას აპირებდა.

ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა თავისი წილხვედრი ქვეყნის შვილებს მრავალი საჩუქარი მოგვიძღვნა: საქართველოშია დედა ღვთისას კვართი, სარტყელი, ღვთისმშობლის ხელით შექმნილი ჯვარი ვაზისა, ყოვლადწმინდა ქალწულის სასწაულთმოქმედი ხატები და, რაც მთავარია, მისივე ხელით მოქსოვილი კვართი უფლისა.

ძალზე უყვარდა უფლის დედა მამა იოაკიმე ათონელს (+1950), ყოველდღე მრავალგზის კითხულობდა ღვთისმშობლის დაუჯდომელს და ახალგაზრდა ბერებსაც ასწავლიდა:

ჩვენამდე ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხორციელი სილამაზის აღწერა შემორჩენილია წმინდა თეოფანესა და ნიკიფორეს თხზულებებში. აი, რას ამბობენ ისინი:

მსოფლიოში უთვალავი ერია, მაგრამ ცისა და ქვეყნის შემოქმედმა განსანათლებლად და დასაფარავად ჩვენი ერი თვით თავის ყოვლადწმინდა დედას არგუნა. სულიწმინდის მოფენის შემდეგ მოციქულებმა წილი ყარეს, თუ ვის რომელ ქვეყანაში უნდა ექადაგა.

მტკვრის მარჯვენა ნაპირზე სიონის საკათედრო ტაძრის მშენებლობა VI საუკუნეში ქართლის ერისმთავრის გუარამ კურაპალატის დროს დაიწყო

ძველ წიგნებში ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიერ მოხდენილი უამრავი სასწაულია მოთხრობილი. მათ შორისაა ქვემოთ მოყვანილი ამბავიც.

ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი ყველა მართლმადიდებელი ქრისტიანის დედაა

ცხრამეტი წლის მოვიდა ათონზე არქიმანდრიტი იოაკიმე (სპეციარისი, +1943) და ერთ-ერთ ყველაზე მკაცრად მოსაგრე ბერს დაუდგა მორჩილად.

"ჩვეულებრივ, სიკვდილი კაცისა დიდი მწუხარების გამომწვევია იმიტომ, რომ იგი მრავალს დააკლდება, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი კი მიცვალების, ანუ მიძინების შემდეგ მახლობელთა მისთა და საერთოდ, სოფელს კი არ მოაკლდა, პირიქით, სოფელმა იგი შეიძინა, ანუ როგორც საგალობელშია ნათქვამი

ლამარია - ასე უწოდებენ სვანები ღვთისმშობელს

ღვთისმშობლის სახელზე ეკლესია X საუკუნეში აუშენებიათ,

საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის კუთვნილებას წარმოადგენს მარიამ ღვთისმშობლის სახელთან დაკავშირებული არაერთი სიწმინდე. ამ სიწმინდეთა შორის აღსანიშნავია ღვთისმშობლის კვართი, ღვთისმშობლის სარტყელი და სხვა.