წმინდა იოანე ტურკოლეკა, ახალმოწამე და ყრმა მოწამე, დაიბადა 1805 წელს სოფელ ტურკოლეკაში, არკადიაში. მისი ოჯახი გამოირჩეოდა ღვთისმოსაობით, სამშობლოს სიყვარულითა და გმირობით. მამამისი იყო სტამატელოს სტამატელოპულოს-ტურკოლეკა, ლეონტარიოს რეგიონის ცნობილი მებრძოლი, ხოლო დედამისი - თეოდორე კოლოკოტრონისის მეუღლის და, სოფია. მის ოთხ ძმას შორის გამოირჩეოდა ცნობილი მეთაური ნიკიტა, ცნობილი როგორც ნიკიტარასი ("თურქთამჭამელი") და საბრძოლო ტაქტიკის მასწავლებელი, განათლებული კაპიტანი ნიკოლაოსი.


1816 წელს იოანე, მაშინ 11 წლის, მამასთან და პარნონის მებრძოლ ზახარიას შვილ ანაგნოსტისთან ერთად, კითირაზე მოგზაურობისას, ქარიშხლის გამო აღმოჩნდნენ ლაკონიის ნეაპოლში. ადგილობრივმა აღამ ჰუსეინმა ცბიერებით დააპატიმრა ისინი და მონემვასიის უმაღლეს თურქულ ხელისუფლებას გადასცა. იქ დაპატიმრებულები ციხესიმაგრეში მოათავსეს.

შემდეგ მონემვასიის მმართველმა მისტრას ვოევოდას მოსთხოვა მითითებები, რომელმაც ბრძანა სამივე პატიმრის თავის მოკვეთა. პირველად მოკვეთეს თავი ანაგნოსტისს და წმინდანის მამას.

წმინდანის აღსარების, მოწამეობრივი აღსასრულისა და სასწაულებრივი ნიშნის შესახებ, რომელიც ღმერთმა მისცა ყოწამის თავის მოკვეთის შემდეგ, წმინდანის ძმა, ნიკიტარასი წერს: "ჩემს ძმას შესთავაზეს რწმენის შეცვლა. უჩვენებენ მოკლულ მამამისს და ეუბნებიან, დაჯექი, თურქად გაქცევთო. მაშინ ბავშვი პირჯვარს იწერს და პასუხობს: მეც იქ წავალ, სადაც მამაჩემი მიდის. კვლავ ეუბნებიან, გახდი თურქი. ბავშვი კი ისევ პირჯვარს იწერს. მისი სისხლისგან ჯვარი შეიქმნა. მათი თავები ტრიპოლიცაში წაიღეს".

სამივეს დახოცეს მოხდა 1816 წლის 16 ოქტომბერს, "ქრისტეს ვნების" წმინდა ტაძრის გარეთ, ძველ მონემვასიაში. იქ, ტაძრის ეზოს იატაკზე, ყრმა მოწამისა და ახალმოწამის იოანეს სისხლმა ჯვარი შექმნა და ამგვარად გამოცხადდა წმინდანის დიდებული შესვლა ღვთის სასუფეველში და მისი შერწყმა მოწამეთა დასთან.

ახალმოწამე იოანეს, მისი მამისა და ანაგნოსტის თავები გაიგზავნა ტრიპოლის ფაშასთან, ხოლო მათი სხეულები დაკრძალეს მონემვასიაში. დღემდე უცნობია როგორც მათი თავების, ისე სხეულების დაკრძალვის ადგილი.

ჯვრის ნიშანი, რომელიც ტაძრის ეზოს იატაკზე შექმნა წმინდა იოანეს მოწამეობრივმა და უმანკო სისხლმა, გახდა დამონებული ქრისტიანი ბერძნების მწუხარების წყარო და მორწმუნეთა წმინდა მოლოცვის ადგილი.

წმინდანის ტაძარი არსებობს სოფელში, სადაც ის დაიბადა და გაიზარდა.