წმ. ედუარდი, ერთ-ერთი ყველაზე თაყვანისცემული ინგლისელი წმინდანი, იყო წმინდა მართლმორწმუნე ედგარ მშვიდობისმყოფელის, ინგლისის მეფის და დედოფალ ეთელფლედას ძე, რომელიც მალევე გარდაიცვალა მისი შობის შემდეგ. სხვადასხვა წყაროს თანახმად, წმ. ედუარდი დაიბადა 959 წელს ან 962/963 წლებში.

მეფე ედგარის მეფობა აღინიშნა მონაზვნობის, საეკლესიო ცხოვრებისა და ღვთისმოსაობის დიდი აღორძინებით ინგლისელ ხალხში და იგი მთელი გულით უჭერდა მხარს ინგლისის ეკლესიის სამ დიდ ეპისკოპოს-აღმდგენელს მეცხრე საუკუნის დანიური შემოსევების შემდეგ: კენტერბერიელ დანსტანს (რომელმაც მონათლა ედუარდი), ვუსტერელ ოსვალდს და უინჩესტერელ ეთელვოლდს. გადმოცემის თანახმად, წმ. ედუარდის დაბადებამდე გარკვეული დროით ადრე წმ. ედგარმა იხილა უჩვეულო სიზმარი, რომელიც მისმა ბრძენმა და წმინდანმა დედამ ელგივამ (წმ. ედუარდის ბებიამ), ყოფილმა დედოფალმა და შემდგომში შაფტსბერის დედათა მონასტრის წინამძღვარმა, ასე განმარტა: წმ. ედგარის გარდაცვალების შემდეგ ინგლისის ეკლესია განიცდიდა თავდასხმებს, მისი (ედგარის) უმცროსი ვაჟის მხარდამჭერები მოკლავდნენ უფროს ვაჟს, პირველი იმეფებდა დედამიწაზე, ხოლო მეორე - ზეცაში. ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები საბოლოოდ ახდა. წმ. ედუარდის უმცროსი ძმა იყო ეთელრედი ("ეთელრედ მოუმზადებელი", 968-1016), რომელიც დაიბადა მამამისის მეორე ქორწინებიდან.

წმ. ედუარდი ინგლისის ტახტზე ავიდა 975 წელს მხოლოდ ცამეტი (ან თექვსმეტი) წლის ასაკში, მამამისის წმ. ედგარის მოულოდნელი გარდაცვალების შემდეგ, რომელიც მხოლოდ ოცდათორმეტი წლის იყო. იმ დროის ერთ-ერთი წყაროს თანახმად, წმ. ედუარდი იყო ღვთისმოსავი ახალგაზრდა, სანიმუშო ქცევის, ჭეშმარიტი მართლმადიდებელი ქრისტიანი, რომელიც ცხოვრობდა ღვთისმოსავ და ღვთისმოშიშ ცხოვრებით. როგორც მამამისი წმ. ედგარი - განსაკუთრებით მისი ცხოვრების მეორე ნახევარში - ახალგაზრდა ედუარდს ყველაფერზე მეტად უყვარდა ღმერთი და ეკლესია. იგი იყო გაჭირვებულთა კეთილისმყოფელი, ღვთისმოსავთა თავშესაფარი, ქრისტეს რწმენის დამცველი და მრავალი სათნოებით აღსავსე. წმინდანებმა კენტერბერიელმა დანსტანმა და ვუსტერელმა ოსვალდმა იგი მეფედ აკურთხეს კინგსტონ-აფონ-თემსში. მეფედ გახდომის შემდეგ, წმ. ედუარდმა დიდი ენთუზიაზმით გააგრძელა მამამისის შრომა ეკლესიისა და სამონასტრო ცხოვრების აღორძინებისა და გაძლიერებისთვის ქვეყანაში; მისი მოკლე მეფობის დროს მთელ ინგლისში ბევრი ახალი მონასტერი გაიხსნა ან აღდგა. ლოცვა და ქრისტიანული ღვთისმოსაობა იყო ის ძირითადი რამ, რასაც წმ. ედუარდი ჭეშმარიტი სამეფოს საფუძვლად მიიჩნევდა.

სამწუხაროდ, ეს ყველაფერი დიდხანს არ გაგრძელებულა - მალე მთელი ინგლისი საშინელმა შიმშილობამ მოიცვა. და იმავდროულად ქვეყანაში დაიწყო არეულობები, რამაც ამ ტრაგედიას კიდევ უფრო შეუწყო ხელი: ზოგიერთი არისტოკრატი უკიდურესად უკმაყოფილო იყო წმ. ედუარდით იმის გამო, რომ მან მონასტრებს მიწები და მამულები უბოძა. ამ დიდგვაროვნებმა გადაწყვიტეს ნებისმიერ ფასად დაეუფლებოდნენ ამ მიწებს. ზოგიერთმა მათგანმა თავისი გააფთრებით თავს დაესხა რამდენიმე მონასტერს და დროებით გამოაძევა ბერები და მონაზვნები მათგან და ისინი დაქორწინებული სამღვდელოებით ჩაანაცვლა. დიდგვაროვნებს სურდათ ღვთისმოსავი და მტკიცე მმართველი ედუარდი გადაეყენებინათ და მის ნაცვლად მისი უმცროსი ძმა, დამყოლი ეთელრედი აეყვანათ ტახტზე. მღვდელმთავარი დანსტან კენტერბერიელი, ინგლისის ეკლესიის ერთ-ერთი უდიდესი წინასწარმეტყველი და მხილველი, რომელიც მეათე საუკუნის მეორე ნახევარში თითქმის ოცდაათი წლის განმავლობაში იდგა ინგლისის ეკლესიის სათავეში, ყველაფერს აკეთებდა წმ. ედუარდის დასაცავად და მისი საქმიანობის მხარდასაჭერად; სინამდვილეში, არისტოკრატთა უმრავლესობაც მას უჭერდა მხარს. თუმცა, რამდენიმე ბოროტმა დიდგვაროვანმა, როგორც ჩანს, წმ. ედუარდის ქვრივ დედინაცვალ ელფრიდასთან ერთად, შეთქმულება მოაწყო უდანაშაულო მეფის მოსაკლავად.

და 978 წლის 18 მარტს (სხვა ვერსიით, 979 წელს) წმ. ედუარდი ვერაგულად მოკლეს. ეს მოხდა შემდეგნაირად. იმ დღეს ახალგაზრდა ედუარდი ნადირობდა ტყეში, სამხრეთ-დასავლეთ ინგლისში, დორსეტის საგრაფოში მდებარე ქალაქ უერემიდან არც თუ ისე შორს. მან გადაწყვიტა მონახულებინა თავის ძმას ეთელრედი, რომელიც იზრდებოდა დედასთან კორფში, ახლომდებარე პერბეკის გორაკებში (ცარცის დაბლობების ქედი). როდესაც ედუარდი ცხენით მიუახლოვდა კორფს, ელფრიდა მაშინვე მიეგება მას და ყალბი მისალმებით შესთავაზა სასმელი. როგორც კი ედუარდმა თასი აიღო, კარისკაცთაგან ერთ-ერთმა უეცრად დანა ჩასცა მას. მეფე უნაგირიდან გადმოვარდა, ერთი ფეხი უზანგში გაება და ცხენმა დაჭრილი მეფე ათრია, არავინ ეხმარებოდა მას, სანამ მისი უსულო სხეული საბოლოოდ არ ჩავარდა წყაროში იმ გორაკის ძირას, სადაც დღეს კორფის ციხე-სიმაგრე დგას. (ამბობდნენ, რომ ამ წყაროს წყალი ბევრ ადამიანს კურნავდა თვალის დაავადებებისგან).

ელფრიდას ბრძანებით მოწამე მეფის სხეული გადააგდეს პატარა დანგრეულ ქოხში, მისი წამების ადგილიდან ძალიან ახლოს. ამ სახლში ცხოვრობდა ერთი ქალი, რომელიც დაბადებიდან ბრმა იყო. მომდევნო ღამეს მას მოეჩვენა, თითქოს ზეციური ნათელი მთლიანად ავსებდა მის ქოხს და მაშინვე განიკურნა სიბრმავისგან. უბადრუკი ტანსაცმლის ქვეშ, რომლითაც მკვლელებმა დაფარეს წმინდანის სხეული, ქალმა იპოვა მეფის წმინდა ნაწილები. მეორე დილით მახლობლად მცხოვრებმა ბევრმა ადამიანმა შეიტყო სასწაულის შესახებ, მათ შორის დედოფალმაც, რომელმაც შემდეგ თავის მსახურებს უბრძანა ედუარდის წმინდა ნაწილები დაემარხათ ჭაობიან ადგილას უერემის მახლობლად და სამუდამოდ დაევიწყებინათ მეფე.


აი, დაახლოებით რას წერდა "ანგლო-საქსური ქრონიკა" წმ. ედუარდზე მეათე საუკუნის ბოლოს: "მას შემდეგ, რაც ანგლები ბრიტანეთის კუნძულზე მოვიდნენ, მათ არ ჩაუდენიათ ამაზე საშინელი დანაშაული. ხალხმა მოკლა იგი, მაგრამ უფალმა ადიდა იგი: სიცოცხლეში მიწიერი მეფე, და სიკვდილის შემდეგ - ზეციური წმინდანი. მკვლელებმა წაშალეს მისი ხსოვნა დედამიწის პირისგან, მაგრამ ზეციურმა მამამ წმინდანად შერაცხა იგი როგორც სამოთხეში, ისე დედამიწაზე. ისინი, ვინც არ იდრეკდნენ მუხლს მის წინაშე, როცა ცოცხალი იყო, ახლა თავმდაბლად თაყვანს სცემენ მის ძვირფას ნაწილებს. ახლა ვხედავთ, რომ ადამიანთა სიბრძნე, ვერაგობა და ამქვეყნიური გეგმები არაფერია ღვთის განგებასთან შედარებით." და ღმერთმა ღირსი გახადა ხალხი ენახა, თუ რა დიდებით დაჯილდოვდა წმ. ედუარდი.

დაახლოებით 980 წელს, მოწამე მეფის დაკრძალვის ზუსტ ადგილზე, დაიწყო ნათელი სვეტის გამოჩენა. ამის დანახვაზე უერემის მოსახლეობამ იპოვა წმ. ედუარდის საფლავი და ამოთხარა მისი ნაწილები, რომლებიც აღმოჩნდა სრულიად უხრწნელი. იმავე დღეს იმ ადგილას ამოხეთქა სუფთა წყლის წყარომ, და წმინდა წყარო სამკურნალო ძალებით არსებობდა იქ მრავალი საუკუნის განმავლობაში. გადაწყდა წმ. ედუარდის სხეული დაეკრძალათ ადგილობრივ ეკლესიაში, რომელიც ღვთისმშობლის სახელზე იყო აგებული. ეს მშვენიერი ეკლესია დღემდე დგას უერემში და იზიდავს მომლოცველებს. მოწამე მეფის სახელი და თაყვანისცემა ძალიან სწრაფად გავრცელდა მორწმუნეებს, მღვდლებს, ბერებსა და ეპისკოპოსებს შორის. სულ უფრო და უფრო მეტი საოცარი სასწაული ხდებოდა მის საფლავთან.

გავიდა ერთი წელი და ამგვარად, 981 წელს გადაწყდა გაეხსნათ წმ. ედუარდის ნეშტი და საზეიმო პროცესიით გადაესვენებინათ შაფტსბერის მონასტერში დორსეტში, არც თუ ისე შორს. ეს მონასტერი 888 წელს დააარსეს წმინდანმა მეფე ალფრედ დიდმა (წმ. ედუარდის წინაპარმა) და მისმა წმინდანმა ასულმა წმ. ეთელგივამ. მისი ნაწილების გახსნის ცერემონიას ესწრებოდნენ მთავარეპისკოპოსი დანსტანი, მრავალი წინამძღვარი და იღუმენია, უილტშირის უილტონის წმინდა იღუმენია ედითი - წმ. ედუარდის და - ასევე დორსეტის მოსახლეობის სიმრავლე. როდესაც გახსნეს მეფის საფლავი და იხილეს მისი სურნელოვანი და უხრწნელი ნაწილები, ყველამ მადლობა შესწირა ყოვლისშემძლეს და პროცესიით წაასვენეს ისინი შაფტსბერის მონასტერში, რადგან ეს იყო ღვთის ნება.

ეს მონასტერი, რომელიც მაშინ ღვთისმშობლის სახელზე იყო აგებული, მოგვიანებით ხელახლა ეკურთხა ღვთისმშობლისა და წმ. ედუარდ მოწამის სახელზე. მეფის წმინდა ნაწილები დაკრძალეს სამონასტრო ეკლესიის საკურთხეველში. გადმოცემის თანახმად, ორი დამბლადაცემული განიკურნა, როდესაც წმინდანის ნაწილები უერემიდან შაფტსბერიში გადაასვენეს. მომდევნო 20 წლის განმავლობაში მრავალი სხვა სასწაული მოხდა მის წმინდა ნაწილებთან. ასე მაგალითად, ერთხელ იგი სიზმარში გამოეცხადა ერთ ქალს, რომელიც კოჭლი იყო და ძლივს დადიოდა. მან უთხრა მას წასულიყო შაფტსბერის მონასტერში და მთელი იმედი უფალზე დაემყარებინა. დიდი სირთულით და დიდი რწმენით ქალბატონი მივიდა მონასტერში და იმავე დღეს სრულიად განიკურნა.

წმ. ედუარდის წამების შემდეგ, ინგლისის შემდეგი მეფე იყო ზემოხსენებული ეთელრედი, რომელიც ბავშვი იყო, როდესაც მისი უფროსი ძმა მოკლეს. ეთელრედს ღრმად უყვარდა და თაყვანს სცემდა თავის მოწამე უდანაშაულო ძმას მთელი თავისი დარჩენილი ცხოვრების განმავლობაში. ჩაწერილია, რომ როდესაც დანსტანმა ეთელრედი მეფედ აკურთხა, უწინასწარმეტყველა მას, რომ მეფის მკვლელობის ცოდვის გამო ინგლისი დაისჯებოდა და საბოლოოდ დაპყრობილი იქნებოდა. მისი (წმ. დანსტანის) წინასწარმეტყველება აღსრულდა მისი გარდაცვალების შემდეგ 988 წელს: დანიელებმა განაახლეს თავიანთი დამანგრეველი თავდასხმები ინგლისზე და საბოლოოდ აწამეს კენტერბერიის მთავარეპისკოპოსი ალფეგი 1012 წელს, ხოლო 1066 წელს ინგლისი კვლავ დაიპყრეს ჩრდილოელებმა - ნორმანებმა. ზოგიერთი წყაროს თანახმად, წმ. ედუარდის დედინაცვალი ელფრიდა, რომელიც სავარაუდოდ პასუხისმგებელი იყო უდანაშაულო მეფის მკვლელობაზე და ასევე იყო ძალიან ლამაზი, შემდგომში მოინანია და თავისი ცხოვრება მონასტერში დაასრულა, თუმცა არ არსებობს საკმარისი მტკიცებულება ამის დასადასტურებლად.

1001 წელს წმ. ედუარდის საფლავმა შაფტსბერიში სასწაულებრივად დაიწყო მიწიდან ამოწევა. ამგვარად უფალმა გამოაცხადა თავისი ნება: ასეთი დიდებული წმინდანის ნაწილები უფრო საპატიო ადგილას უნდა გადაესვენებინათ. მალე ედუარდი თავად გამოეცხადა ერთ ბერს და სთხოვა მას წასულიყო და ეთქვა შაფტსბერის იღუმენიასთვის, რომ წმინდანის ნაწილები უნდა მოეთავსებინათ ლუსკუმაში. ეს იდეა ყველამ მოიწონა, მათ შორის მეფე ეთელრედმაც. მეფის საფლავი კვლავ გახსნეს და ყველამ იგრძნო ისეთი აღუწერელი ტკბილი სურნელება მისი უხრწნელი სხეულიდან, რომ ვერ გაეგოთ დედამიწაზე იყვნენ თუ სამოთხეში. წმინდა მეფის ნაწილები შემდეგ გადაასვენეს მშვენიერ და მდიდრულად მორთულ ლუსკუმაში.

1008 წელს წმ. ედუარდი ოფიციალურად წმინდანად შერაცხა წმ. ალფეგე კენტერბერიელმა. მას შემდეგ იგი დიდად არის თაყვანცემული როგორც მოწამე და ვნებული; რადგან მან იცოდა, რომ შეიძლებოდა მოეკლათ მოწინააღმდეგეებს, მაგრამ ქრისტეს სიყვარულისთვის არ შეეწინააღმდეგა მათ, სრულად მინდობილი ღვთის ნებას. წმ. ედუარდის თაყვანისცემა, რომელიც ცნობილი გახდა როგორც ედუარდ მოწამე, ფართოდ გავრცელდა და დროთა განმავლობაში იგი თაყვანცემული იყო მთელ ინგლისში და საზღვარგარეთაც. ხუთი ძველი ეკლესია მიეძღვნა მას. მისი წმინდა ნაწილების მცირე ნაწილები მეთერთმეტე საუკუნიდან გადაასვენეს ოქსფორდშირის ებინგდონში, ჰერეფორდშირის ლეომინსტერში, უილტშირის სოლსბერიში, სომერსეტის გლასტონბერიში და დარემის საგრაფოს დარემში. საუკუნეების განმავლობაში უთვალავი განკურნების სასწაული მოხდა წმ. ედუარდის შუამდგომლობით, განსაკუთრებით თვალისა და ფეხის დაავადებებისგან განკურნება.

მაგალითად, მეფე ედუარდ აღმსარებლის დროს, მეთერთმეტე საუკუნის შუა ხანებში, ფრანგი კაცი, რომელსაც მთელ სხეულში მწვავე ტკივილები ჰქონდა და სპეციალურად გადაიყვანეს წმინდანის ლუსკუმასთან, და ბრმა ბიჭი ისევე როგორც კეთროვანი, განიკურნენ წმ. ედუარდის წმინდა ნაწილებით, მრავალ სხვასთან ერთად. შუა საუკუნეებში შაფტსბერის სააბატო გახდა ყველაზე დიდი და მდიდარი ბენედიქტური მონასტერი მთელ ინგლისში. და ის იყო ქვეყნის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი სალოცავი, რომელიც ათასობით მომლოცველს იზიდავდა წმ. ედუარდის და სხვა წმინდანების ნაწილებთან. ქალაქი შაფტსბერი რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში ცნობილი იყო როგორც "ედუარდსტოუ" - ასეთი იყო წმინდანის თაყვანისცემა. მხოლოდ ჰენრი VIII-ის დროს ქალაქი კვლავ შაფტსბერიდ იწოდა. რეფორმაციის დროს, დაახლოებით 1539 წელს, შაფტსბერის სააბატო, როგორც ბევრი სხვა მონასტერი, გაუქმდა და შემდეგ განადგურდა, ხოლო წმ. ედუარდის წმინდა ნაწილები დამალეს მონასტრის ტერიტორიაზე შებილწვის თავიდან ასაცილებლად.

ამბობდნენ, რომ მეოცე საუკუნის დასაწყისამდე არსებობდა ერთი უნიკალური წმინდა ნაწილი, კერძოდ წმ. ედუარდის ფილტვი, მაგრამ ისიც განადგურდა რადიკალი პროტესტანტების მიერ. თუმცა, მეოცე საუკუნეში უფალმა მოახდინა სასწაული: 1930-იანი წლების დასაწყისში წმინდანის ნაწილები (კარგად შენახული ძვლები) კვლავ აღმოაჩინა მოყვარულმა არქეოლოგმა, ჯ. უილსონ-კლარიჯმა, შაფტსბერის სააბატოს ნანგრევებს შორის. საფუძვლიანმა ექსპერტიზამ დაადასტურა, რომ ეს არის წმ. ედუარდ მოწამის, ინგლისის მეფის ნამდვილი წმინდა ნაწილები. წმ. ედუარდის წმინდა ნაწილები, ღვთის სასწაულით დაბრუნებული ინგლისში და მორწმუნეებთან, გადაეცა წმ. ედუარდ მოწამის მართლმადიდებლურ ეკლესიას ბრუკვუდის სასაფლაოზე უოკინგთან ახლოს სარიში, ლონდონიდან არც თუ ისე შორს. თავდაპირველად ეს თემი იყო რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის საზღვარგარეთის იურისდიქციაში, მაგრამ ახლა ის ეკუთვნის მცირე ძველი კალენდრის ბერძნულ სამონასტრო ძმობას. მას სტუმრობენ მომლოცველები ინგლისიდან და საზღვარგარეთიდან. მნიშვნელოვანია, რომ არსებობს თანამედროვე (მათ შორის წერილობითი) მტკიცებულებები მისი შუამდგომლობით მომხდარი სასწაულებისა და განკურნებების შესახებ.

მრავალი ეკლესიაა მიძღვნილი წმ. ედუარდისადმი. ზემოხსენებული ბრუკვუდის ეკლესიის გარდა, წმინდანი განსაკუთრებით თაყვანცემულია ყველა იმ ადგილას, რომელიც მჭიდროდაა დაკავშირებული მის წამებასა და მის ძველ შუასაუკუნეობრივ თაყვანისცემასთან დორსეტში. ყველა ეს ადგილი იზიდავს მართლმადიდებელ და სხვა ქრისტიან მომლოცველებს, ასევე ტურისტებს, რადგან დორსეტი ცნობილია თავისი სილამაზით. წმ. ედუარდი ხსენებულია სოფელ კორფ კასლში, სადაც ციხე-სიმაგრის ვრცელი ნანგრევები ჯერ კიდევ შემორჩენილია. აღსანიშნავია, რომ ადგილობრივი სამრევლო ეკლესია მიძღვნილია წმ. ედუარდისადმი და ითვლება, რომ დგას სწორედ იმ ადგილზე, სადაც თავდაპირველი ბრმა ქალის საცხოვრებელი, სადაც მისი წმინდა ნაწილები გადააგდეს ელფრიდას ბრძანებით, იდგა მრავალი საუკუნის წინ. წმ. ედუარდის წყარო კორფში, რომელიც დაკავშირებულია მის წამებასთან, არსებობს 1000 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, და მეოცე საუკუნის ბოლომდე მისი წყალი ინიშნებოდა თვალის პრობლემებისა და ციებ-ცხელებისთვის.

შემდეგი დანიშნულების ადგილია ლამაზი ქალაქი უერემი, რომელიც ამაყობს ორი ადრეული ინგლისური ეკლესიით, რომლებიც ორივე შემორჩენილია. პირველი ეკლესია არის წმ. მარტინი კედლებზე, მიძღვნილი წმ. მარტინ ტურელისადმი - ის ძირითადად აშენდა 1030-იან წლებში; მეორეა ღვთისმშობლის ეკლესია, რომელსაც აქვს წმ. ედუარდის სახელობის სამლოცველო. ეს არის სწორედ ის ეკლესია უერემში, რომელიც ადრე ვახსენეთ, სადაც მეფის წმინდა ნაწილები იმყოფებოდა 980-დან 981 წლამდე. ზოგიერთი მკვლევარი ამბობს, რომ ამ ეკლესიაში დღემდე ინახება კუბო, რომელშიც წმინდანის სხეული დაკრძალეს 1035 წლის წინ. და ბოლოს, ამ ქალაქში არის რომის კათოლიკური ეკლესია, მიძღვნილი წმ. ედუარდისადმი.

პატარა ქალაქი შაფტსბერი არის კიდევ ერთი დორსეტის დანიშნულების ადგილი, რომელიც დაკავშირებულია წმ. ედუარდთან. დღეს არსებობს ერთ დროს დიდებული შაფტსბერის სააბატოს ნანგრევები, სადაც წმინდანის ნაწილები ინახებოდა, და სააბატოს მუზეუმი და ბაღები მდებარეობს სწორედ სააბატოს ტერიტორიის გვერდით. ქალაქში ასევე არის რომის კათოლიკური ეკლესია უწმინდესი სახელისა და წმ. ედუარდ მოწამის სახელობისა.

ანგლიკანური სამრევლო ეკლესიები, მიძღვნილი წმ. ედუარდისადმი, შეიძლება ვიპოვოთ დიდ სოფელ კასლ დონინგტონში ლესტერშირში, პორტის ქალაქ პლიმუთში დევონში, სოფელ შო პრაიორში დევონში, გოთჰერსტში სომერსეტში, ბეროუ გურნიში სომერსეტში (მას აქვს ორმაგი მიძღვნა ღვთისმშობლისა და წმ. ედუარდისადმი და მდებარეობს შუასაუკუნეების ბეროუ გურნის მონასტრიდან არც თუ ისე შორს), ივენლოდში გლოსტერშირში, ქალაქ კემბრიჯში (ეს მეცამეტე საუკუნის ეკლესია დგას თავდაპირველი ადრეული ინგლისური ეკლესიის ადგილზე; დღევანდელი ეკლესია ცნობილია იმით, რომ 1525 წელს იყო პირველი ინგლისში, სადაც იქადაგეს პროტესტანტიზმის იდეები) და სხვა ადგილებში.

წმ. ედუარდ მოწამე არის მფარველი წმინდანი ანტიოქიის მართლმადიდებლური სამრევლოსი ათელჰემპტონში, დორსეტში, ასევე რუსული მართლმადიდებლური (სუროჟის ეპარქია) თემისა შაპვიკში, უიმბორნთან ახლოს დორსეტში. კოტსუოლდის მშვენიერი ქალაქი სტოუ-ონ-დე-უოლდი გლოსტერშირში თავდაპირველად იწოდებოდა სტოუ სენტ ედუარდად ან ედუარდსტოუდ, სავარაუდოდ ამ წმინდანის გამო. წმინდა ედუარდი პატივდებულია მთელ ინგლისში და მრავალ სხვა ქვეყანაში, და განსაკუთრებით აღსანიშნავია, რომ ის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ინგლისელი წმინდანია რუსეთში. წმინდა ედუარდ მოწამე არ უნდა აგვერიოს ედუარდ აღმსარებელში, ნახევრად ნორმანდიელ ინგლისის მეფეში, რომელიც მეფობდა 1042-დან 1066 წლამდე, რომელიც მხოლოდ რომის კათოლიკურ ეკლესიაში არის პატივდებული და რომლის ნეშტიც დაკრძალულია ვესტმინსტერის სააბატოში ლონდონში.

წმინდა ვნებული მეფე ედუარდ, ევედრე ღმერთს ჩვენთვის!

სტატიის წყარო: Saint Edward the Martyr, King of England