ახალგაზრდა კაცმა ნეკტანმა გადაწყვიტა გამხდარიყო ბერი და ემსახურა ღმერთისთვის მთელი თავისი დარჩენილი ცხოვრება, ბაძავდა რა ეგვიპტის წმინდა მამებს, როგორიცაა ანტონი დიდი. ასე რომ, თავისი ღვთისმოსავი ნათესავების ჯგუფთან ერთად, ნეკტანი ჩაჯდა ნავში, დაპირდა რა ასკეტურ ცხოვრებას იმ ადგილას, სადაც მისი ნავი გაჩერდებოდა (ეს იქნებოდა ნიშანი ზემოდან მისთვის). ნავი გაჩერდა დევონის ჩრდილო-დასავლეთ სანაპიროსთან, ადგილას, რომელსაც ჰარტლენდი ეწოდება. სწორედ აქ დასახლდა ჩვენი ასკეტი და დაიწყო წმინდა ცხოვრება - ადგილას, რომელსაც სტოუკი ერქვა და რომელიც ახლა დიდი სოფლის ჰარტლენდის ნაწილია. (ძველი ინგლისური სიტყვა "stoc", ან თანამედროვე ფორმა "stoke", ნიშნავს "მოშორებულ ფერმას", "გამაგრებულ ადგილს", "მონასტერს" ან "სენაკს". აქედან მომდინარეობს სიტყვა "stoke" ბევრი ინგლისური დასახლების სახელწოდებაში, სადაც მონასტერი იყო - მაგალითად, ბეიზინგსტოუკი ჰემპშირში ან სტოუკ-ბაი-ნეილენდი საფოლკში).
ჰარტლენდში პატივცემული განდეგილი მრავალი წლის განმავლობაში მკაცრ ასკეტურ ცხოვრებას ეწეოდა, ცხოვრობდა რა ძალიან ხშირ ტყეში წყაროსთან ახლოს, რომელიც დღევანდელი წმინდა ნეკტანის წმინდა წყაროს ადგილზე მდებარეობს. მან შესაძლოა აიშენა პატარა ქოხი თავისთვის, სადაც დღე და ღამე მხურვალე ლოცვებს აღავლენდა. ის მხოლოდ კენკრითა და ბალახეულობით იკვებებოდა. რამდენიმე წლის განმავლობაში არავინ იცოდა მის შესახებ. მალე წმინდა განდეგილის ამბავი გავრცელდა და მისი ძმები და დები გაემართნენ მის საძებნელად. მისი პოვნის შემდეგ, ისინი გაიფანტნენ სანაპიროს გასწვრივ და თითოეულმა აიშენა საკუთარი სენაკი, სადაც განდეგილურ ცხოვრებას ეწეოდნენ. მაგრამ ყოველ წელს ისინი ყველანი იკრიბებოდნენ წმ. ნექტანის სენაკში ქრისტეს წინადაცვეთის დღესასწაულის წინა დღეს (1 იანვარს). იქ ისინი ერთად მსჯელობდნენ სულიერ საკითხებზე და ამხნევებდნენ ერთმანეთს ზეციური სასუფევლისადმი მოშურნეობაში. შემდეგ კი თითოეული ბრუნდებოდა თავის სენაკში ურთიერთგანსწავლული და დიდად გახარებული.ისინი გულმოდგინედ ქადაგებდნენ სახარებას და ბევრი წარმართი მოაქციეს ქრისტეს რჯულზე.
წმინდანის ქოხიდან არც თუ ისე შორს ცხოვრობდა ღვთისმოსავი კაცი სახელად ჰადონი. ის იყო მეღორე და ერთ დღეს, როცა ტყეში დაეხეტებოდა თავისი ბატონის მაკე ღორისა და მისი გოჭების ძებნაში, წააწყდა ქოხს. გაოცებულს წმინდანის დანახვით, თავდაპირველად შეეშინდა მასთან მიახლოების. მაგრამ შემდეგ, გაბედა რა, მივიდა და დაელაპარაკა მას. მან ჰკითხა, იცოდა თუ არა რამე ღორისა და მისი გოჭების შესახებ. ნექტანმა უთხრა, სად იყვნენ ისინი, და მეღორემ წაიყვანა ცხოველები და დაუბრუნა თავის ბატონს, უამბო რა ყველაფერი, რაც ნახა და მოისმინა. როცა მისმა ბატონმა მოისმინა ეს ამბავი, აღივსო თანაგრძნობით ღარიბი წმინდანის მიმართ, წავიდა და შესთავაზა მას ორი კარგი მეწველი ძროხა. წმ. ნექტანმა მადლიერებით მიიღო შემოწირულობა, უფლება მისცა რა საკუთარ თავს ოდნავ გადაეხვია თავისი ნებაყოფლობითი სიღარიბიდან, რათა არ შეურაცხეყო შემომწირველი.
ერთ დღეს, როცა ძროხები ტყეში საძოვარზე იყვნენ გაშვებული, ორი ყაჩაღი წააწყდა მათ და მოიპარა. მაშინ წმინდანი გაემართა მათ საძებნელად და მიაგნო ყაჩაღებს ადგილას, რომელსაც ნიუტონი ერქვა. მან დაიწყო მათთან საუბარი ქრისტეს რწმენის შესახებ, თავისი ქადაგებით შეეცადა მოექცია ისინი ქრისტეს რჯულზე. მაგრამ ბოროტმოქმედებს არ სურდათ ქრისტეს რწმენის მიღება; ამის ნაცვლად, მათ წმინდანს თავი მოკვეთეს. მაგრამ მაშინ დიდი სასწაული მოხდა. წმინდანმა აიღო თავისი თავი ხელებში, ატარა ის დაახლოებით ნახევარი მილის მანძილზე თავის სენაკამდე და დადო სისხლით შეღებილი ქვაზე და შეისვენა უფლის მიმართ. ამასობაში, ყაჩაღი, რომელმაც მას თავი მოჰკვეთა, სრულიად გაგიჟდა და მას შემდეგ, რაც საკუთარი ფრჩხილებით ხორცი დაიგლიჯა და კბილებით ენა მოიკვნიტა, საცოდავად დაიღუპა. ხოლო მეორე ყაჩაღი, მისი თანამზრახველი, თითქმის მთლიანად დაბრმავდა. მაგრამ შემდეგ, იგრძნო რა მხედველობის დაკარგვა და მოწმე გახდა რა საშინელი სასჯელისა, რომელიც მის მეგობარს დაატყდა თავს, მოინანია. და რაც შეეძლო უკან მიჰყვა მოწამეს, რომელსაც თავი ხელში ეჭირა, და აგროვებდა რა წმინდა სხეულიდან მიწაზე დაღვრილ სისხლს, იგრძნო, რომ მისი სიბრმავის პროგრესირება შეჩერდა. ღვთის დიდებით, მან აიღო სხეული და მოწიწებით დამარხა ქოხში ჩანჩქერთან ახლოს. მოწამის დაღვრილი სისხლის კვალი დღემდე შეიძლება იხილოთ ნაკადულის ქვებზე პატარა ხეობაში, რომელიც მის სენაკთან მიდის და რომელსაც წმ. ნექტანის ხეობა ეწოდება. (საინტერესოა, რომ იგივე ეპიზოდი გვხვდება სხვა მრავალი კელტი წამებულის ცხოვრებაშიც). ტრადიცია ამბობს, რომ ეს მოხდა 510 წელს, და რომ წმინდანი მაშინ დაახლოებით 42 წლის იყო.
იმ დროიდან მოყოლებული ნეკტანი ცნობილი და პატივცემულია "დასავლეთის მხარეში" როგორც მოწამე და სასწაულმოქმედი. ტრადიციის თანახმად, იმ ადგილებში, სადაც ნეკტანის უდანაშაულო სისხლი დაიღვარა, უხვად ამოვიდა ბაღის დიგიტალისი. ბევრი ძველი ადგილობრივი ტრადიცია და ამბავია დაკავშირებული ნეკტანთან. ასე მაგალითად, ითვლება, რომ გარკვეული დროის განმავლობაში ის ცხოვრობდა განდეგილად დღევანდელ სოფელ ტრეთევიში, კორნუოლის ჩრდილოეთ სანაპიროსთან ახლოს (ლეგენდარული მეფე არტურის დაბადების ადგილ ტინტაჯელთან ახლოს). კიდევ ერთი საინტერესო ფაქტია, რომ კორნუოლის ტყე, წმინდა ნეკტანის ხეობა და ადგილობრივი ჩანჩქერი ამ წმინდანის სახელს ატარებს. სავარაუდოდ, მან აიშენა პატარა სენაკი ჩანჩქერის ზემოთ, სადაც რამდენიმე წლის განმავლობაში ცხოვრობდა განმარტოებით ძალიან იდილიურ ადგილას, ტყიან ხეობაში ზღვასთან ახლოს. ტრეთევიში ასევე არის სამლოცველო და წმინდა წყარო, მიძღვნილი სხვა დიდი კორნუოლელი წმინდანის - პირანის სახელზე.
ლეგენდა მოგვითხრობს, რომ ნეკტანს ჰქონდა პატარა ვერცხლის ზარი, დამონტაჟებული კოშკის თავზე იქ, კორნუოლში. ქარიშხლების დროს, წმინდანი რეკავდა ამ ზარს, რათა თავიდან აეცილებინა გემების დაღუპვა, რომლებიც გაივლიდნენ ამ კლდოვანი ხეობის ახლოს. არსებობს ტრადიცია, რომ სიკვდილის წინ წმ. ნექტანმა თავისი სამლოცველოს ზარი ჩანჩქერში ჩააგდო და იწინასწარმეტყველა, რომ მოგვიანებით, როცა ჭეშმარიტი რწმენა დაბრუნდებოდა ამ მიწაზე, ბიჭი იპოვიდა მას. გაცილებით მოგვიანებით, მეცხრამეტე საუკუნეში, ზოგიერთი ადამიანი ბურღავდა ჩანჩქერის კლდეს, იმედოვნებდნენ რა დაფარული განძის პოვნას ზართან ერთად. მაგრამ მაშინ მათ გაიგონეს ზარის რეკვა და ხმა, რომელმაც უთხრა, რომ აღარ გაეგრძელებინათ, რადგან ბიჭი, რომელიც ზარს იპოვიდა, ჯერ არ იყო დაბადებული...
ცნობილია წმინდა ნექტანის ერთი ძველი სასწაული: დაახლოებით 937 წელს, ახალგაზრდა გლეხი ჰარტლანდიდან გაიწვიეს ღვთისმოსავი მეფე ათელსტანის არმიაში სამსახურისთვის, ჩრდილოეთიდან მომავალი შემოსევის წინააღმდეგ, რომელსაც ხელმძღვანელობდნენ ოლაფი, დუბლინის ვიკინგთა მეფე და კონსტანტინე, შოტლანდიელთა მეფე. ღამით, ბრძოლის წინ, რომელიც ისტორიაში შევიდა ბრუნანბურის ბრძოლის სახელით, ახალგაზრდა კაცი იწვა თავისი ბატონის კარავში, მეფის პავილიონის ახლოს, როდესაც უცებ იგრძნო, რომ მას შავი ჭირი დაემართა, რომელიც იმ დროს ინგლისის არმიაში მძვინვარებდა. შეშინებულმა, დაიწყო ტირილი და კვნესა და ღმერთისა და წმ. ნექტანის მოხმობა. ისე ხმამაღლა ყვიროდა და ქვითინებდა, რომ შეაწუხა მეფე და სხვები, რომლებიც მეზობელ კარვებში ეძინათ, ისე რომ მათ ვერ დაეძინათ. შუაღამის შემდეგ წმ. ნექტანი გამოეცხადა ახალგაზრდა კაცს და ნაზად შეეხო მის სხეულს იმ ადგილას, რომელიც დაზიანებული ჰქონდა. ავადმყოფი მაშინვე განიკურნა. დილით დაიწყეს გამოძიება, თუ ვინ დაარღვია მეფის მყუდროება. "დამნაშავე" აღმოაჩინეს და მეფის წინაშე წარადგინეს. როცა მეფემ დაინახა, როგორ შეშინებული იყო ის, უთხრა, უშიშრად ეთქვა, რატომ ყვიროდა ასე ხმამაღლა. მაშინ მან თქვა:
"ვიგრძენი, რომ ეს ჭირი, რომელიც ხალხში მძვინვარებდა, მეც შემეყარა, და დამეუფლა უკონტროლო მწუხარება, ვფიქრობდი, რომ მოულოდნელად მოვკვდებოდი ლაშქრობაში უცხო მიწაზე. და მწუხარებით დავიწყე ღვთის მოხმობა, და კვლავ და კვლავ ვახსენებდი, სხვა წმინდანებს შორის, წმ. ნექტანს. და შეისმინეს; რადგან ის მოვიდა ჩემთან, როცა მოვუხმე, შემეხო დაავადებულ ადგილს და მთელი ავადმყოფობა განდევნა ჩემგან".
მეფემ სთხოვა მას მოეთხრო მოწამის ცხოვრება. გლეხმა მოყვა წმინდანის ცხოვრებაზე, და შემდეგ, გამბედაობის მოკრებით, თქვა:
"თქვენი ნებართვით, ჩემო ბატონო მეფეო, მინდა გითხრათ, რომ მე მწამს ჩვენი უფალი იესო ქრისტე და მისი მოწამის შეწევნის, რომელიც ხშირად გამომიცდია. და თუ თქვენ მოწიწებით მოუხმობთ მას და მის მფარველობას მიენდობით, მისი ლოცვით თქვენ მტერზე გაიმარჯვებთ და განდევნით ჭირს, რომელიც ხალხს ანადგურებს".
მეფემ მიიღო ახალგაზრდა კაცის ბრძნული რჩევა და დაჰპირდა, რომ მიაგებდა პატივს უფალსა და წმინდა ნექტანს, თუ გაიმარჯვებდა და უვნებლად დაბრუნდებოდა თავის ხალხთან ერთად. ღმერთმა შეისმინა მეფის რწმენა, მიანიჭა მას დიდი გამარჯვება მტრებზე და მოაშორა სასიკვდილო ჭირი, რომელიც მის ჯარს ემუქრებოდა. და ასე, როდესაც ის პირველად ჩავიდა დევონში და თავისმა მსახურებმა აცნობეს, რომ მისი მამული ჰარტლენდში ოცი ჰაიდისგან შედგებოდა, მან ორი ჰაიდი უბოძა ნეტარი წამებულის ნექტანის ეკლესიას და სანამ ცოცხალი იყო განსაკუთრებული ნდობა ჰქონდა მისი შუამდგომლობის მიმართ.
დანიური მონარქიის პერიოდში, მეთერთმეტე საუკუნის დასაწყისში, ღმერთმა გადაწყვიტა, რომ წმინდა წამებულის ნაწილები გამოცხადებულიყო. გამოცხადება ამგვარად მოხდა: ბრიქტრიკს, წმინდა ნექტანის ეკლესიის ღვთისმოსავ მღვდელს, შ ერთ ღამეს, როცა ეძინა, მას გამოეცხადა ანგელოზის მსგავსი კაცი, ყოველი მხრიდან დიდებული ნათლით გარემოცული, რომელმაც უთხრა მას:
"როცა ხვალ გათენდება, წაიყვანე შენთან ერთად რამდენიმე მორწმუნე და ღირსეული კაცი და შედით ნეტარი წამებულის ნექტანის ბაზილიკაში, და იმ ნაწილში, რომელიც ჩრდილოეთისკენაა მიმართული, იპოვი წმინდა მოწამის სხეულს დამარხულს. ამოიღე ის მიწიდან და დადე უფრო თვალსაჩინო ადგილას, რათა მას უმაღლესი პატივი და სათანადო მოწიწება მიეგოს შთამომავლობის მიერ".
მღვდელს გამოიღვიძა და, მარტივი სულის მქონემ, ცოტა ხანს დაიცადა, რათა დაედგინა, ნამდვილად ღვთისგან იყო თუ არა ის ხმა... და მომდევნო ღამეს ანგელოზის მსგავსი კაცი კვლავ გამოეცხადა მას სიზმარში, ზეციური ნათლით მოელვარე, და გააფრთხილა, რომ შეესრულებინა მიცემული ბრძანება.
შემდეგ ბრიქტრიკმა სთხოვა და მიიღო უფლისგან, რომ ზეციური ხილვა მესამედაც გამოცხადებოდა მას. და ასე, მესამე ღამეს, როცა საწოლში ისვენებდა, ზეციური მაცნე კვლავ გამოეცხადა მას, და ჯერ გაკიცხა დაუმორჩილებლობისთვის. შემდეგ კი უფრო ნათელი ნიშნით უჩვენა, ვიდრე ადრე, სად იყო წმინდა მოწამის საფლავი.
ბრიქტრიკი სიხარულით წავიდა თავის ადგილობრივ ეპისკოპოს ლივინგთან და დაწვრილებით უამბო მას თავისი ხილვის შესახებ. მაგრამ ეპისკოპოსმა, მღვდლის სიღარიბის გამო უგულებელყო, ყურადღება არ მიაქცია. თუმცა, ბრიქტრიკი არ დანებდა. მხურვალე მონდომებით დაბრუნდა თავის ეკლესიაში და მოუწოდა ყველა უფროს ადამიანს, ორივე სქესის, რომლებიც სამრევლოში ცხოვრობდნენ, შეკრებილიყვნენ იმ ეკლესიაში.
და ასე, როცა საკმაოდ დიდი რაოდენობა როგორც სასულიერო პირებისა, ისე ხალხისა შეიკრიბა, მან უამბო მათ მთელი ამბავი და ბრძანა სამდღიანი საზეიმო მარხვის დაცვა, რათა ღმერთს ყველასთვის ნათელი გაეხადა თავისი განზრახვა.
ბოლოს, სამდღიანი მარხვის დასრულების შემდეგ, ბრიქტრიკმა სხვა მღვდლებთან და ორივე სქესის მორწმუნეთა სიმრავლესთან ერთად, სანთლები აიღეს ხელში და ჯვრის დროშით წინ წამძღვარებით წავიდნენ ხილვაში მითითებული ადგილისკენ. მისვლისთანავე მთელი კრებული ლოცვად დაემხო. შემდეგ წამოდგნენ, მოაშორეს მტვერი იატაკს და მღვდლებმა თხრა დაიწყეს, დანარჩენი სასულიერო პირები კი ხალხთან ერთად ლოცულობდა.
დიდხანს იშრომეს უშედეგოდ და ყველა მღვდელი, ბრიქტრიკის გარდა, წავიდა ცოტა ხნით დასასვენებლად, თითქოს ეჭვობდნენ, რომ მათი შრომა დაჯილდოვდებოდა. მაგრამ ბრიქტრიკი, რომელიც წამყვან როლს ასრულებდა ამ საქმეში, არ წავიდა, არამედ, უაღრესად მგზნებარე სიყვარულით, მონდომებითა და თავდადებით შთაგონებულმა, კიდევ უფრო მონდომებით დაიწყო თხრა.
ბოლოს, წმინდა საგანძური განეღო მას, ვინც აკაკუნებდა. ვინაიდან ღვთის ნებით მან იპოვა ქვის ქანდაკება მასზე გამოსახული ფიგურებით, რომელიც მოგვიანებით დაიდგა მოწამის საპატივცემულოდ აგებულ საკურთხეველზე მისი საფლავის ახლოს. შემდეგ, როცა მოაშორა ქვა, რომელიც ჩაღრმავებას ფარავდა, იგრძნო ისეთი ტკბილი სურნელი, რომელიც საფლავიდან ამოდიოდა, რომ იფიქრებდი, თითქოს მთელი მსოფლიოს სანელებლები და სურნელოვნებები იყო მასში მოქცეული. იმავდროულად, ბრწყინვალე ნათელმა უეცრად გაანათა ისინი ზეციდან, რამაც თვალი მოსჭრა ყველა დამსწრეს. შემდეგ, საგალობლებისა და სულიერი სიმღერების თანხლებით, მიუახლოვდნენ სარკოფაგს, ამოიღეს წმინდა სხეული მიწიდან და დაასვენეს წმინდა ნაწილები საკურთხეველზე, რომელიც მოწამის სახელზე იყო ნაკურთხი. წმინდა მოწამის ნაწილების ეს აღმოჩენა მოხდა 4 დეკემბერს.
ახლა, როცა ეპისკოპოსმა ლივინგმა გაიგო ეს ამბავი, მოინანია თავისი ურწმუნოება და შესწირა ორი ზარი, უმშვენიერესად ნაკეთები კარი და უზარმაზარი რაოდენობის ტყვია, რაც საკმარისი იყო მთელი ეკლესიის სახურავისთვის.
სარკოფაგში, მოწამის სხეულთან ახლოს, იპოვეს მისი კვერთხი, რომელიც ხალხმა ოქროთი, ვერცხლითა და ძვირფასი ქვებით შეამკო, და ძვლის ბეჭედი, რომელზეც გამოსახული იყო მოწამის ბიუსტი, წარწერით SIGILLUM NECTANI.
ნაწილების აღმოჩენის მომენტში, ბრმა ქალმა, რომელიც იქვე ახლოს იმყოფებოდა, ფსალმუნების გალობის გაგონებისას, მიირბინა და ითხოვა, რომ წმინდა სხეულთან მიეყვანათ. როგორც კი თვალები მოწამის ნაწილებს შეახო, მხედველობა დაუბრუნდა და მადლობა შესწირა ღმერთს. ბევრი სხვა სასწაული მოხდა იმ დროს წმინდა ნაწილებთან.
........................
მე-10 საუკუნიდან ჰარტლენდის გარშემო მიწები ეკუთვნოდა სამეფო ოჯახის წევრებს, რომლებიც დაკავშირებულნი იყვნენ წმინდა მეფე ალფრედ დიდთან უესექსიდან. დაფიქსირებულია, რომ გრაფინია გითამ (დაახლოებით 997-1069), ბოლო ინგლისელი მეფის ჰაროლდის დედამ და უესექსის გრაფ გოდვინის მეუღლემ, 1050 წელს დააარსა ეკლესია სტოუკში (ჰარტლენდი) - სავარაუდოდ, მადლიერების ნიშნად მისი მეუღლის სიცოცხლის სასწაულებრივი გადარჩენისთვის, ზღვაზე ქარიშხლის დროს. მე-12 საუკუნის მეორე ნახევარში (სავარაუდოდ 1160 წელს), ნეკტანის განდეგილობის ადგილზე ჰარტლენდში გაჩნდა ავგუსტინელთა კათოლიკური სააბატო და განდეგილის ნაწილები იქ ინახებოდა რეფორმაციამდე. ჰარტლენდის სააბატო იყო ბოლო სამონასტრო თემი, რომელიც დახურა ჰენრი VIII-მ 1539 წელს, ინგლისში მონასტრების დაშლის დროს. მაშინ როცა ეკლესია პრაქტიკულად ხელუხლებელი დარჩა, მონასტრის შენობები ან დაანგრიეს, ან გადააკეთეს საერო მიზნებისთვის. დღეს ის, რასაც "ჰარტლენდის სააბატოს" უწოდებენ, არის სოფლის სახლი, რომელიც სტაკლის ოჯახს ეკუთვნის, და ხშირად სტუმრობენ ტურისტები მისი ავეჯისა და ბაღების სანახავად.
დევონსა და კორნუოლში არანაკლებ ხუთი ძველი ეკლესია იყო მიძღვნილი წმინდა ნეკტანისადმი. დღეს სოფელ უელკომბში, დევონ-კორნუოლის საზღვარზე, ჰარტლენდის სამხრეთით, შუა საუკუნეების ეკლესია მის სახელზეა მიძღვნილი, და ეკლესიასთან ახლოს არის წმინდა ნეკტანის წმინდა წყარო; ეს, სავარაუდოდ, თავდაპირველად თვითონ ნეკტანმა დააარსა. საყურადღებოა, რომ ამ ეკლესიაში გარკვეული დროის განმავლობაში მღვდლის თანაშემწე იყო შესანიშნავი ინგლისელი პოეტი, ანტიკვარი, ძალიან ღვთისმოსავი მღვდელი რობერტ სტეფენ ჰოკერი (1803-1875), რომელიც მრავალი წლის განმავლობაში იყო მორვენსტოუს ეკლესიის რექტორი, რომელიც ზემოთ ვახსენეთ, და სადაც მას დღემდე ახსოვთ და იხსენიებენ. დევონში ამ წმინდანისადმი მიძღვნილი კიდევ ერთი ეკლესია შეიძლება ვიპოვოთ პატარა სოფელ აშკომბში. ძველი ეკლესია სოფელ აშტონში, დევონში, რომელიც მდებარეობს დევონის დარტმურის ეროვნული პარკის კიდეზე, ადრე მიძღვნილი იყო წმინდა ნეკტანისადმი, მაგრამ მისი ამჟამინდელი მფარველი არის წმინდა იოანე ნათლისმცემელი (იდეალური შესატყვისი განდეგილთა მფარველისთვის). კორნუოლში შუა საუკუნეების მე-13-15 საუკუნეების ეკლესია (ის იმდენად პატარაა, რომ ხშირად მას სამლოცველოს უწოდებენ) წმინდა ნეკტანის პატივსაცემად დგას სოფელ სენტ უინოუსთან ახლოს. უძველესი დროიდან ეს წმინდანი თაყვანისცემული იყო მთელ დევონში, კორნუოლის ნაწილებში, ასევე ისეთ ქალაქებში, როგორიცაა ლონსესტონი, ექსეტერი და უელსი.
მაგრამ, უდავოდ, მისი თაყვანისცემის მთავარი ცენტრი ყოველთვის იყო და დღესაც არის ჰარტლენდი დევონში, სადაც სასწაულები ხდება ამ წმინდანის წამების ადგილზე დღემდე. ჰარტლენდის სოფლის მოსახლეობას ახსოვდა, რომ წმინდანს განსაკუთრებით სძულდა უხამსობის ცოდვა, ამიტომ ხალხი ცდილობდა თავი შეეკავებინა უცენზურო ენის გამოყენებისგან. რამდენიმე ადგილობრივი ტრადიცია წმინდანის შესახებ დღემდე შემორჩა. ერთ-ერთი მათგანი გვამცნობს, რომ წმინდანმა ერთხელ სთხოვა ღმერთს, რომ თუ ვინმე მის მხარეში ღვთის სახელს ამაოდ ახსენებდა, იგი შემდეგნაირად დაისჯებოდა. ის დაიკბენდა ენას, ენა გაუსივდებოდა და თითქმის დაახრჩობდა, და შეშუპება თორმეტი საათის განმავლობაში არ დაუცხრებოდა. 1972 წელს, ქალბატონი ოლგა მაუნტი თავის კოტეჯში ცხოვრობდა ჰარტლენდთან ახლოს თავის უფროს ვაჟთან და მის რამდენიმე სტუდენტ მეგობართან ერთად. მან უამბო მათ წმინდა ნექტანის ამბავი და იმ ნიჭის შესახებ, რომელიც მან ღვთისგან მიიღო, რათა დაესაჯა ისინი, ვინც ღვთის სახელს ამაოდ ახსენებდა. მეორე დღეს სტუდენტები წმინდა ნექტანის ეკლესიასა და წმინდა წყაროს სანახავად წავიდნენ და საღამოს დაბრუნდნენ.
მეორე დილით, ყველანი საუზმობდნენ ერთი სტუდენტის გარდა. უეცრად ეს სტუდენტი გამოჩნდა კიბის თავზე და ანიშნა სხვებს, რომ ვერ ლაპარაკობდა, რადგან ენა გასიებოდა. სხვა სტუდენტებმა გაიცინეს, რადგან, როგორც ახსნეს, ამ სტუდენტმა წინა დღეს დასცინა წმინდა ნექტანის წყაროს და ღვთის სახელი ამაოდ ახსენა. სტუდენტმა შემდეგ ქაღალდის ნაჭერი მოითხოვა და დაწერა, როგორ დაიკბინა ენა ღამით. იგი სწრაფად გაუსივდა, გამოაღვიძა და თითქმის დაახრჩო. ცივმა ოფლმა დაასხა და პანიკაში მყოფი ფიქრობდა სხვებიდან ვინმე გაეღვიძებინა, როცა გაახსენდა თავისი უაზრო სიტყვები წინა დღეს ნათქვამი. შიშმა შეიპყრო, საწოლში წამოჯდა და მორჩილად სთხოვა ღმერთს პატიება. შეშუპება მაშინვე შეწყდა და დანარჩენი ღამე იჯდა და ელოდა, როდის დაუცხრებოდა. რამდენიმე საათის შემდეგ შეშუპება დაუცხრა და ტანჯულმა სტუდენტმა შეძლო სადილის მირთმევა.ეკლესიაში მონანიებამ იხსნა ის და განიკურნა.
როგორც უკვე ვთქვით წმინდანი არის ამ სოფლის მფარველი. სოფელი მდებარეობს ჰარტლენდ პოინტის ნახევარკუნძულზე ბრისტოლის არხთან ახლოს, რომელიც მოხსენიებულია როგორც "ზღვა" წმინდანის ცხოვრებაში. მას გარს აკრავს ძალიან პიტორესკული სანაპირო მხარე. ადგილობრივი მე-14 საუკუნის ეკლესია მიძღვნილია წმინდა ნეკტანისადმი და არის პილიგრიმთა მოლოცვის ადგილი, როგორც ეს იყო მრავალი საუკუნის განმავლობაში. ის დგას მოკლე მანძილზე ჰარტლენდის ცენტრიდან, ადგილას, რომელსაც სტოუკი ეწოდება. ეს ეკლესია არის ერთ-ერთი საუკეთესო და უგრძესი დევონში (მისი სიგრძე დაახლოებით 137 ფუტია) და მისი კოშკი, ყველაზე მაღალი მთელ დევონში, არის 130-დან 140 ფუტამდე სიმაღლის და შეიძლება დანახულ იქნას შორიდან. ეს ეკლესია არის მარგალიტი და ხშირად მოიხსენიება როგორც "ჩრდილოეთ დევონის საკათედრო ტაძარი". ამბობენ, რომ წმინდა ნეკტანის ნაწილები დღემდე იატაკის ქვეშ განისვენებს.
არსებობს წმინდა წყარო, მიძღვნილი წმინდა ნეკტანისადმი, რომელიც მდებარეობს 100 მეტრზე (328 ფუტი) ეკლესიიდან - ეს ადგილი შეიძლება შეესაბამებოდეს წმინდანის სულიერი ღვაწლის ზუსტ ადგილს. ასევე იყო რომის კათოლიკური სამრევლო ღვთისმშობლისა და წმინდა ნეკტანის ეკლესია ჰარტლენდში, რომელიც, სამწუხაროდ, 2010 წელს დაიხურა. არსებობს ძველი ჩვეულება ბაღის დიგიტალისის მოტანისა ნეკტანის წყაროსთან მის დღესასწაულზე, 17 ივნისს (30 ივნისი ძველი სტილით). (ინგლისში არსებობს ძველი ტრადიცია წმინდა წყაროებისა და ჭების მორთვისა, ანუ "შემოსვისა" ყვავილებითა და ფოთლებით განსაკუთრებულ საეკლესიო დღესასწაულებზე). წყაროსთან არის რამდენიმე ქვა წმინდა მოწამის სისხლის წითელი ლაქებით - ზოგიერთი ადგილობრივისთვის ეს არის ცოცხალი მტკიცებულება საშინელი დანაშაულისა და დიდებული წამებისა, რომელიც აქ თხუთმეტი საუკუნის წინ მოხდა1. ასევე, სისხლის წითელი ზოლები შეიძლება შენიშნონ მორწმუნეებმა ნეკტანის წყაროსთან. ყოველ წელს 17 ივნისს ჰარტლენდის ეკლესია ატარებს სადღესასწაულო მსახურებას წმინდანის პატივსაცემად, სადაც ბავშვები ხელში იჭერენ მეწამულ ბაღის დიგიტალისს ეკლესიის გარშემო პროცესიაში მონაწილეობისას (მეწამული ფერი სიმბოლურად გამოხატავს მოწამის სისხლს). ყველა პილიგრიმისთვის, ვინც აქ მოდის, წმინდა ნეკტანი კვლავაც ნამდვილად აქ არის.
საფრანგეთის ბრეტანში ორი ადგილი არის დასახელებული წმინდა ნეკტანის სახელზე. ნეკტანმა, წმინდა მეფე ბრიხანის წმინდა შთამომავალმა, გადააჭარბა ყველა თავის მრავალრიცხოვან წმინდა ძმასა და დას თავისი ღვთისთვის სათნო ცხოვრებითა და წამებით.
წმინდა ნექტანი იხსენიება 17 ივნისს. მისი ნაწილების გადასვენება მოხდა 4 დეკემბერს.
წმინდა განდეგილო-მოწამე ნეკტან, ევედრე ღმერთს ჩვენთვის!
შენიშვნა:
1 მსგავსი მტკიცებულებები შეიძლება ვიპოვოთ სხვა ადრეული ინგლისელი წმინდანების თაყვანისცემის ტრადიციებში. მაგალითად, არსებობს ტრადიცია, პირველად დადასტურებული კენტერბერის მთავარეპისკოპოსის მიერ მე-12 საუკუნეში, რომ ლესტერშირის სოფელ უისტოუში, წმინდა მოწამე პრინც უისტანის მერსიელის (გარდ. დაახლ. 850, დღესასწაული: 1 ივნისი) თმა იზრდება მიწიდან ყოველ წელს მის დღესასწაულზე. კიდევ ერთი მაგალითი დაკავშირებულია წმინდა ქალწულ-მოწამე არილდასთან გლოსტერშირიდან (მე-6 ან მე-7 საუკუნე, დღესასწაული: 20 ივლისი): წმინდა წყაროს წყალი, რომელიც მიძღვნილია მისადმი ადგილზე სოფელ კინგტონსა და ქალაქ თორნბერის შორის გლოსტერშირში, ითვლება, რომ შეიცავს მის სისხლს; წყაროს გამოსასვლელთან ეს წყარო წითლად ღებავს გარშემო მდებარე ქვებს.
სტატიის წყარო:
SAINT NECTAN, MONK-MARTYR OF HARTLAND.
Holy Martyr Nectan of Hartland
