- მთავარი
- ჩვენ შესახებ
- ეკლესია
- ქრისტიანული ცხოვრება
- რწმენა
- წმინდანები
- სხვადასხვა
- ახალი ამბები
- დიასახლისის გვერდი
- სწავლებანი
- ერისკაცობიდან მღვდლობამდე
- ქრისტიანული საიდუმლო
- ქრისტიანული სიმბოლიკა
- ცოდვა
- ისტორია
- ანგელოზები
- ამბიონი
- კითხვა-პასუხი
- ეს უნდა ვიცოდეთ
- ცრუ მოძღვრებები
- სხვა რელიგიები
- სხვადასხვა
- მკითხველის გვერდი
- ეპისტოლენი, ქადაგებები
- ნამდვილი ამბები
- სასწაულები
- წაუკითხეთ პატარებს
- ჩემი სოფელი
- ქართული გვარები
- ქართული ანბანი
- რელიგიურ-ფილოსოფიური ლექსიკონი
- წმინდა წერილი
- წიგნები
- ლოცვანი
დღის ფრაზა
† "დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა! ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება".
კარიბჭე - #14 (205)
ჟურნალის სტატიები:
ფიზიკური აღსასრული ყველას ღვთისგან დადგენილ დროს უდგება. იმასაც ამბობენ, რომ სიკვდილი უმეტესწილად იმ ადამიანს ემსგავსება, რომელსაც უნდა ეწვიოსო.
ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ქართული ემიგრაციის მუზეუმი 1994 წლის 10 ოქტომბერს დაარსდა
მამა ეფრემ ფილოთეველი
გვსურს ჩვენს მკითხველს შევთავაზოთ თანამედროვე ღირსი მამის, ეფრემ ფილოთეველის მშვენიერი წიგნი, სადაც ის ათონზე მისვლასა და მამა იოსებ ისიქასტის გვერდით გატარებულ წლებზე ჰყვება.
ჩემდა სამარცხვინოდ უნდა ვთქვა, რომ ჯერ არც ზუგდიდში ვყოფილვარ და, ცხადია, არც იქ, ისტორიულ მუზეუმში დაცული ღვთისმშობლის კვართისთვის მიცია თაყვანი.
პროტოპრესვიტერი იოანე მეიენდორფი
ნაწილი 1
თავი 2
ნაწილი 1
თავი 2
ბრძოლა გნოსტიციზმთან. წმინდა ირინეოს ლიონელი
თავი 8.
მორმონები დასავლეთისკენ უაზროდ მიდიოდნენ. ჯგუფის თავში 148 ლტოლვილი იდგა
კურნება. 90-ე ფსალმუნთან კურნების კიდევ ერთი შემთხვევაა დაკავშირებული. ერთელ ჩვენთან, ნოვოსიბირსკში, ამაღლების ტაძარში ერთი ხნიერი კაცი მოვიდა, სახელად ნიკოლოზი, და შემომჩივლა:
მამა ათანასე მოლდაველი (1873)
მოლდავური სკიტის იქით, ვიგლაში, ერთ ქოხში ცხოვრობდა მამა ათანასე მოლდაველი, სულიერ მუშაკობაში საღად მოაზროვნე კაცი.
განვაგრძობთ საუბარს მაცხოვრის მიერ აღსრულებულ სასწაულებთან დაკავშირებით...არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე):
ვიცით, რომ ღმერთის მიერ სამყაროს შექმნისა და მისი შემდგომი ყოფის შესახებ მოგვითხრობს წიგნი, რომელსაც ბიბლია ეწოდება;
თქვა ბერმა, - სოფელი მონაზვნისთვის იგივეა, რაც ნახშირის გამყიდველი (ანუ სოფელი შებილწავს მის სულს, დასვრის ისე, როგორც ნახშირის გამყიდველი).
ფსალმუნი 61-ე
გაგრძელება
7. "ღმრთისა მიმართ არს ცხორებაი ჩემი და დიდებაი ჩემი;
გაგრძელება
არქიმანდრიტ ეპიფანეს (თეოდოროპულოსი) ერთხელ ჰკითხეს:- მამაო, როცა ჩვენ საღამოს შინ ვბრუნდებით, არანაირი სურვილი არა გვაქვს ლოცვისა.
იუდაიზმმა თავისი ხანგრძლივი და საინტერესო ისტორიის მანძილზე მნიშვნელოვანი ცვლილებები განიცადა.
მამა პაისი ათონელის მოძღვარს მამა ტიხონს მოუკლებელი ლოცვის ნიჭიც ჰქონდა, და მაშინაც კი ლოცულოდა, როცა ეძინა.
მოციქულთა თავნი...
12 ივლისს მართლმადიდებელი ეკლესია მოციქულთა თავთა წმინდა პეტრესა და წმინდა პავლეს მოიხსენებს.
განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიაქციოთ შვიდგზის ლოცვებს. ასეთი გაერთიანებული, გამთლიანებული ლოცვა არც ერთ ქვეყანაში არ არსებობს.
წმიდა ნექტარიოს პენტაპოლელი ერთ-ერთ ქადაგებაში ლოცვის შესახებ ამგვარ განმარტებას გვთავაზობს: "ადამიანის მთავარი საქმე ლოცვაა. კაცი ღვთის სადიდებლად შეიქმნა.
მთელი სამყარო ადიდებს უფალს. ყოველ ცისკრის მსახურებაზე გვესმის: "აქებდით უფალსა ცათაგან, აქებდით მას მაღალთა შინა! შენ გშვენის გალობა, ღმერთო!.."
ლოცვა ღმერთთან საუბარია, გულისა და გონების სამყაროს შემოქმედის მიმართ აღპყრობა. ეკლესია რამდენიმე სახის ლოცვას განასხვავებს:
* ოდესღაც მამა მაკარი ოთხი თვის მანძილზე მიდიოდა ძმასთან და ყოველთვის ლოცვად მდგარს ნახულობდა. გაოცებულმა დიდბერმა თქვა: "აი მიწის ანგელოზი!"
გარეგნულად ლოცვითი გრძნობა ვლინდება პირჯვრის გამოსახვითა და მეტანიით.
წმინდა ანას სკიტის ფერისცვალების კალივაში ცხოვრობდა ღვთისმოშიში მონაზონი მინა ჩერნოგორეცი.
დაუჯდომელი ანუ აკათისტო ისეთი სახის სადიდებელ-საქებარ საგალობელს ჰქვია, რომლის დროსაც არ არის დაშვებული ჯდომა. შესაძლებელია დაჩოქება.
ერთი მოხუცებული ათონელი ბერი ყვებოდა: - როცა ახალგაზრდა ვიყავი, ნაკეთობებს მატანდნენ ხოლმე მთაწმინდის გარეთ, ღვთისმოშიშ ერისკაცებთან, სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი, გემზე თუ ქუჩაში, გარს ურწმუნო ხალხი მეხვია
საუფლო ლოცვა "მამაო ჩვენო"
"ღმერთო, მიშველე" - ეს სიტყვები ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ყველას გვითქვამს.
წმინდა მამები ბრძანებენ, რომ ქრისტიანი ადამიანი ჯარისკაცივით მუდამ საბრძოლველად უნდა იყოს მზად, რადგან როგორც ერთ-ერთ ლოცვაში წერია: "საფრთხეთა შორის მრავალთა ვვალთ".
ვინმე ბერს დაფარულმცოდნელობის მადლი მიეცა. იგი ყვებოდა: "ერთხელ კინოვიურ მონასტერში ვიხილე, რომ როცა ერთი მამათაგანი გონებისმიერი ლოცვით ლოცულობდა
ამ ადამიანს უილიამი ჰქვია, მაგრამ ასე თითქმის არავინ იცნობს – იქ, სადაც მოინათლა, მართლმადიდებლური სახელი – ვასილი – დაარქვეს და მგონი, თავადაც დაავიწყდა, თუ რა ერქვა მანამდე.
"სამყაროს აღარ შესწევს ძალა, გაიგოს ლოცვა. იგი ან უგულებელყოფს მას, ან ისე უყურებს, როგორც მედიტაციას..."
ლოცვა, სინამდვილეში, ჩვენი ჰაერია, ჩვენი არსების უმთავრესი საზრდო და ღერძი
ფსალმუნი სულის წყაროა, ფსალმუნთა კითხვისას ყველაფერზე გაქვს პასუხი და სავედრებელი შენიც, გრძნობ, როგორ მიდის უფალთან.
მამა ხარლამპე დიონისიატელის საუბარი გონებისმიერ ლოცვაზე
მამა ხარლამპეს სულიერი შვილები და ღვთისმოშიში ქრისტიანები ხშირად ეკითხებოდნენ იესოს ლოცვაზე და მოძღვრისაგან შესაფერის პასუხს იღებდნენ.
1. რა ადგილი უკავია ლოცვას თქვენს ცხოვრებაში?2. ილიას მკვლელობის შემდეგ რა მიგაჩნიათ საუკუნის ცოდვად, რომელიც შავ ლაქად დარჩება ჩვენი ერის ისტორიაში?
ეგვიპტის უდაბნოში მოღვაწე ღირს მამას, ანტონი დიდს ეკუთვნის საბერმონაზვნო კანონის, ტიპიკონის შედგენა და დამკვიდრება. დროთა განმავლობაში ბერმონაზვნური ცხოვრების წესის სხვადასხვა ტრადიცია ჩამოყალიბდა, გაჩნდა საძმოები და მონასტრები.
ერთმა ასკეტმა თავისი მორჩილი კარიესში გაგზავნა. იქ პროტატის ტაძარში მორჩილმა მშვენიერი გალობა მოისმინა. უკან დაბრუნებულმა მოძღვარს უთხრა:
როცა ადამიანს უხარია, ლოცულობს, განსაცდელშია - ლოცულობს, თვით ლოცვაა პრობლემა? - ისევ ლოცვით სწავლობს
ღვთის შემწეობის გარეშე არც ერთი კეთილი საქმე არ აღესრულება, ამიტომ ღმერთთან საუბარი და მისი სახელის მოხმობა ქრისტიანის მთავარი დანიშნულებაა.
მუდმივი კალენდარი
საეკლესიო კალენდარი
ჟურნალი
მთავარანგელოზები
მთავარანგელოზ მიქაელისა და სხვათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა - გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელისა, ვარახიელისა და იერომიელის კრების აღნიშვნა IV საუკუნეში, ლაოდიკიის ადგილობრივ კრებაზე გადაწყდა
მთავარანგელოზ მიქაელისა და სხვათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა - გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელისა, ვარახიელისა და იერომიელის კრების აღნიშვნა IV საუკუნეში, ლაოდიკიის ადგილობრივ კრებაზე გადაწყდა
