არქიმანდრიტ ეპიფანეს (თეოდოროპულოსი) ერთხელ ჰკითხეს:
- მამაო, როცა ჩვენ საღამოს შინ ვბრუნდებით, არანაირი სურვილი არა გვაქვს ლოცვისა.
- მაგრამ თქვენ მადას არ კარგავთ. როგორი დაღლილიც არ უნდა იყოთ, ვახშამზე უარს არ ამბობთ. ზუსტად ასევე და უფრო მეტადაც კი უნდა იზრუნო სულის გამოსაკვებად. ეს საკვები მისთვის ღმერთთან ურთიერთობაა.
მანვე თქვა: - ნურასოდეს დაუტევებთ ლოცვას. ილოცეთ ჭამის წინ, ჭამის მერე, დილით, დღისით, საღამოს. განსაკუთრებული ყურადღება მიაქციეთ მწუხრის ლოცვის წაკითხვას. როგორი მოუცლელნი ანდა დაღლილნიც არ უნდა იყოთ, ნუ გამოტოვებთ მათ. ეს თქვენი გაღებული მსხვერპლია და პირველ რიგში თქვენი სიყვარულის გამოვლენაა. ასე, მაგალითად, როცა ღამე გირეკავთ ტელეფონით ახლობელი, - ივიწყებთ დაღლას და საათობით შეგიძლიათ მასთან საუბარი. არ ბრაზობთ, რატომ დამირეკაო, პირიქით, ბედნიერი ხართ. განა ასე არაა?
- მთავარი
- ჩვენ შესახებ
- ეკლესია
- ქრისტიანული ცხოვრება
- რწმენა
- წმინდანები
- სხვადასხვა
- ახალი ამბები
- დიასახლისის გვერდი
- სწავლებანი
- ერისკაცობიდან მღვდლობამდე
- ქრისტიანული საიდუმლო
- ქრისტიანული სიმბოლიკა
- ცოდვა
- ისტორია
- ანგელოზები
- ამბიონი
- კითხვა-პასუხი
- ეს უნდა ვიცოდეთ
- ცრუ მოძღვრებები
- სხვა რელიგიები
- სხვადასხვა
- მკითხველის გვერდი
- ეპისტოლენი, ქადაგებები
- ნამდვილი ამბები
- სასწაულები
- წაუკითხეთ პატარებს
- ჩემი სოფელი
- ქართული გვარები
- ქართული ანბანი
- რელიგიურ-ფილოსოფიური ლექსიკონი
- წმინდა წერილი
- წიგნები
- ლოცვანი
