1945 წლის 11 აპრილია. პარიზიდან თბილისისკენ მოფრინავს თვითმფრინავი, რომელსაც საქართველოში სამშობლოს მონატრებული 82 წლის მოხუცი მოჰყავს.

”ამ ტაძრისთვის თვალის შევლება ყოველ დროში სანუკველია; დილით ხვლიკისფერია იგი, მოუღალავი მზით გაშუქებული, შეღამებისას ოქროცურვილია,

იმ ქრისტიანულ სასწაულთაგან, რომელნიც დღემდე ხილულად აღესრულება, ერთ-ერთი ნაკურთხი წყლის უხრწნელობა გახლავთ. მორწმუნენი ნაკურთხ წყალს, როგორც სიწმინდეს, წლობით ინახავენ ისე, რომ მას არც ფერი ეცვლება, არც გემო და არც სხვა რამ თვისება.

მართლმადიდებლური ჟურნალი „კარიბჭე“ გამოდის 2004 წლის თებერვლიდან, ორ კვირაში ერთხელ, ხუთშაბათობით.  ჟურნალი 78-გვერდიანია. ყველა ნომერს თან ახლავს სხვადასხვაგვარი საჩუქრები: ლოცვანი, სანთლები, ხატები ტროპარ-კონდაკით და სხვა.

„კარიბჭემ“ წლების განმავლობაში არაერთი საინტერესო პროექტი განახორციელა: ერთგული მკითხველისათვის ჟურნალთან ერთად გამოიცა „კარიბჭე ბავშვებისათვის“, სინოფსისი, პროექტი ყმაწვილთათვის - „ქრისტეს გზა“, იაკობ გოგებაშვილის „საღმრთო ისტორია“. ამჟამად კი ჟურნალის თითოეულ ნომერთან ერთად მკითხველს შეუძლია შეიძინოს წიგნების სერიის - „საქართველოს იმედის“ თითოეული ტომი. ამ პროექტში საქართველოს იმედის ხატზე გამოსახული ყველა წმინდანის ცხოვრება გაცოცხლდება.

„კარიბჭეს“ აქვს ბევრი საინტერესო რუბრიკა: ნომრის თემაში შუქდება მკითხველისთვის აქტუალური რომელიმე საღვთისმეტყველო პრობლემა. თემას ჟურნალისტები სხვადასხვა მიმართულებით შლიან, რათა მკითხველმა მრავალმხრივად  აღიქვას და გაითავისოს რთული საკითხები. პოპულარული რუბრიკებია აგრეთვე: ინტერვიუ ფსიქოლოგთან, მეცნიერება და რელიგია, ჩემი სოფელი, ამბიონი, მამათა ცხოვრება, ღვთისმეტყველება, კატეხიზმო, წმინდა მამათა სწავლებანი, ახალი აღთქმისა და ფსალმუნთა განმარტებანი, წმინდანთა ცხოვრება, ახალმოწამენი, შეკითხვა მოძღვარს და სხვა.

ჟურნალის როლი თანამედროვე საზოგადოების რელიგიური განათლების საქმეში ძალიან დიდია -„კარიბჭემ“გარკვეულწილად  მოახერხა ქართული საღვთისმეტყველო ლიტერატურის დეფიციტის შევსება.  ჟურნალს დიდი ინტერესით ეცნობიან როგორც საერო,  ისე სასულიერო პირნი, მას კითხულობენ მონასტრებშიც. ჟურნალი ცდილობს მკითხველთან ერთად გაიზარდოს სულიერად და კიდევ და კიდევ უფრო საინტერესო მასალები შემოგთავაზოთ.

„კარიბჭის“ ელექტრონული ვერსიის შექმნა სასაიმოვნო სიახლე იქნება განსაკუთრებით უცხოეთში მცხოვრები ქართველებისათვის, რომლებიც დიდი მონდომებით უწევდნენ სამრევლოებში ორგანიზებას ჟურნალის ახალი ნომრების ტრანსპორტირებას, რაც საკმაოდ ბევრ სიძნელესთან იყო დაკავშირებული.

რედაქციის შემადგენლობა ასეთია:

ჟურნალის კონსულტანტი  - დეკანოზი ლევან მათეშვილი

მთავარი რედაქტორი - თამარ მამაცაშვილი

რედაქტორის მოადგილე - მანანა ჯანელიძე

სტილისტი - სალომე ნიკოლეიშვილი

კორექტორები : სოფიო ჯაფარიძე, ლიკა თავართქილაძე, ნინო ბურჯანაძე

კომპიუტერული უზრუნველყოფა: თამარ არაბული, რეზო თხილიშვილი, მაკა სიმონიშვილი, ირინა ჯახაია, ლევან ლაცაბიძე

ჟურნალისტები: კახაბერ კენკიშვილი, თეონა ცაგურიშვილი. ლელა ჩხარტიშვილი, სოფიო თავაძე, ამირან სინაურიძე, როლანდ ჩხეიძე, მანანა ტუაევა, შორენა მერკვილაძე, დავით სურგულაძე, სერგო კერესელიძე.

 

რედაქციის მისამართი: თბილისი, იოსებიძის ქ. #49.

ტელ: 2-38-74-44; 2-38-84-44; 2-98-74-44

რეკლამა: 2-33-20-34. გამოწერა: 2-38-26-73

 

ნებისმიერ საკითხთან დაკავშირებით (კითხვა, შენიშვნა, სურვილი, პრეტენზია, შეთავაზება…) პალიტრა მედია გისმენთ!..
დარეკეთ: 2196013
მოგვწერეთ: contact@palitra.ge

"კარიბჭის" მე-11 ნომერში დაიბეჭდა ინტერვიუ დეკანოზ გიორგი ჯიბუტთან, სადაც მამა გიორგი პ.ს.კაზანსკის წიგნის "IV-V საუკუნეების ეგვიპტელ ბერთა ცხოვრების საერთო ნარკვევის" შესახებ გვესაუბრებოდა. ახლა გთავაზობთ ამ ინტერვიუს მეორე ნაწილს.

VIII საუკუნეში თბილისში ისეთი რამ მოხდა, მხოლოდ ჩვენი ქვეყნისას კი არა, მსოფლიო ეკლესიის ისტორიასაც რომ არ ახსოვდა - 786 წლის 6 იანვარს, ნათლისღების დღეს, ორმოცი სებასტიელი მოწამის სახელობის ტაძრის ეზოში არაბებმა თავი მოჰკვეთეს თავიანთ გაქრისტიანებულ თანატომელს

ღრუბლებს ქარი რომ გადაყრის და ნისლიც გაიფანტება, შორიდანაც კი მოჩანს დალოცვილი მყინვარწვერი. იქ ეგულებოდათ ძველ ქართველებს მიჯაჭვული ამირანი... იქ, ზღვის დონიდან 4000 მეტრზე, აუგიათ ჩვენს წინაპრებს მონასტერი და ბეთლემი უწოდებიათ.

შვიდ წმინდა საიდუმლოს, როგორც სოლომონისეულ შვიდ სვეტს, ემყარება უფლის ეკლესია. აქ ყოველი ქვა მაცხოვრის დადებულია, მისი მოჩუქურთმებული.

დიდი ძალა აქვს ბავშვის ლოცვას. მამა პაისი ათონელი ბრძანებს: ”ლოცვისას ხშირად ვხედავ, რომ მოდიან ჩემთან მწუხარე ყრმები და ღვთისაგან შეწევნას ითხოვენ. მათ ოჯახში რაღაც სადარდებელი გასჩენიათ, ამიტომაც დედები ლოცვად აყენებენ, რათა უფლისგან შეწევნა გამოითხოვონ. ისინი იმავე ”სიხშირეზე” ირთვებიან და იქ ვხვდებით ერთმანეთს”.

უდიდესი სიხარულის მომგვრელია ქრისტეშობის დღესასწაული. ამ დროს ქრისტიანები, წმინდა იოანე ოქროპირის სიტყვებით რომ ვთქვათ, სამყაროში ყველაზე დიდ სასწაულს იხსენებენ, განიცდიან, ზეიმობენ.

ამონარიდები საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II-ის სხვადასხვა წლების საშობაო ეპისტოლეებიდან

ამსოფლად მოსული ქართველები სიცოცხლის ყოველ წამს უფალს უძღვნიდნენ. ლუკმას ტეხდნენ თუ პურს მკიდნენ, იარაღს ჭედდნენ თუ გაშლილი დროშებით იერუსალიმში შედიოდნენ, ყველაფრით შემოქმედს ადიდებდნენ, ყოველი ეპიზოდი მათი ცხოვრებისა რწმენით იყო გაჟღენთილი.

წმინდა ნექტარიოს ოპტელი ჰყვებოდა მამა ელეაზარზე, ანზერის სკიტის განდეგილზე: მამა ელეაზარმა თავისი ღვთივსათნო მოსაგრეობით მოიპოვა მადლი ცრემლთა ღვრისა. ერთ ღამეს ღირსი მამა თავისი სენაკიდან გამოვიდა და მიმოიხედა. მთვარის შუქით განათებული, საოცრად ლამაზი იყო ანზერის სკიტი.

ქურთი ქალია როზა, დიდად გამრჯე და მეოჯახე. რამდენიმე ათეული წელია, თბილისის ქუჩებს გვის. ფული და ოქრო-ვერცხლიც ხშირად წამოსდებია მის ცოცხს, მაგრამ შობის იმ სუსხიან დილას რომ იპოვა, ასეთი ძვირფასი არაფერი ყოფილა.

ალბათ, ბევრმა არ იცის, რომ ევროპასა და ამერიკაში ეგზომ პოპულარული სანტა-კლაუსის პროტოტიპი მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსი წმინდა ნიკოლოზია. ყველაფერი კი ასე დაიწყო: ამერიკელმა პროფესორმა კლემენტ მურმა დაწერა საბავშვო პოემა "წმინდა ნიკოლოზის სტუმრობა".

იესო ქრისტეს მიწიერი ცხოვრება და მასთან დაკავშირებული მოვლენები - შობა, მირქმა, ნათლისღება, ფერისცვალება, იერუსალიმს დიდებით შესვლა და სხვანი - ქრისტიანობისთვის უაღრესად მნიშვნელოვანია, ვინაიდან მათ, გარდა ისტორიული თუ პოლიტიკური შინაარსისა, აქვს ღრმა მისტიკური მხარეც.

უფლისგან ნაბოძები ყოველი დღე სასწაულია, მაგრამ არის გამორჩეული დღეები, როცა სული სიხარულს ვეღარ იტევს, როცა გლოვა სრულდება და აღმაფრენა გეუფლება, როცა თავად ხდები უფლის მწუხარების თანაზიარი და შეიგრძნობ, როგორ იშვებს გული, როცა გაიგონებ: "ქრისტე აღსდგა!" - და მიუგებ: "ჭეშმარიტად აღსდგა".

აი, კიდევ ერთი წელიწადი მიილია, კიდევ ერთი ნაბიჯით მივუახლოვდით ჟამს, როცა დავტოვებთ ამ ცრუ სოფელს...

ყოველი ახალი წლის დამდეგს გულისტკივილი მეუფლება. ვფიქრობ: დრო გადის, ყოველივე იცვლება, მხოლოდ მე ვრჩები იგივე, მხოლოდ მე არ ვხდები უკეთესი. ალბათ, თქვენც გაგივლიათ გულში ასეთ ფიქრი.

14 იანვარი ყოვლად-სადიდებელი დღეა ყოველის ქართველისათვის. ამ დღესა უქმობს, ამ დღესა დღესასწაულობს საქართველოს ერი და ეს დღეა დღე მიცვალებისა ჩვენისა განმანათლებლის, მოციქულთა სწორის წმინდა ნინოსი.

თუ გსურთ, შვილებს სიყრმიდანვე ჩაუნერგოთ ღვთის შიში, მათ საამისო ჩვევების გამომუშავებაში უნდა დაეხმაროთ.

1. ასწავლეთ ბავშვს, თაყვანი სცეს წმინდა ჯვარს, ხატებს, ემთხვიოს მათ;

მიხეილ თუმანიშვილის სახელობის კინომსახიობთა თეატრის მსახიობს, ქალბატონ ნინელი ჭანკვეტაძეს, მთელი საქართველო იცნობს. დღეს მის შემოქმედებაზე, მის მიერ კინოსა თუ თეატრში ბრწყინვალედ განსახიერებულ როლებზე საუბარს არ ვაპირებთ.

როგორ მოვიპოვოთ სინანული და გული შემუსვრილი?

- თუ ყოველდღიურად გულისტკივილითა და მდაბლად ვაღიარებთ ცოდვებს, გავიხსენებთ კიცხვითა და ვედრებით ყოველივე ავს, რაც ჩაგვიდენია, განგვიზრახავს თუ გვითქვამს, ამით მოვიპოვებთ სინანულს და გულის შემუსვრილობას.

ჯენის ჯონსონი (ჟურნალისტი): გვწამს, რომ უფალი ჩვენზე მეტად განიცდის მომხდარს, მაგრამ ყოველივე, რაც შეგვემთხვა, ჩვენივე ბრალია. უფალი განგვეშორა, რადგან ჩვენ თვითონ უარვყავით იგი.

მეორე მსოფლიო საეკლესიო კრების (381 წ.) მესამე კანონით, კონსტანტინოპოლის ეპისკოპოსს, როგორც ეპისკოპოსს ახალი რომისა, მიენიჭა უფლება, პატივის მიხედვით რომის ეპისკოპოსის შემდეგ მდგარიყო: ”ამაღლდეს, ვითარცა რომი, და იყოს მეორე მის შემდეგ”.

წუთით წარმოვიდგინოთ, რომ დედამიწას ცის კამარაზე მოციმციმე რომელიმე ვარსკვლავიდან, ხელოვნური თანამგზავრიდან ან კოსმოსური ხომალდიდან დავყურებთ.

"ფსალმუნნი განდევნაა ეშმაკთა.
ფსალმუნნი იარაღია შიშისაგან ღამისა.
ფსალმუნნი უსაფრთხოებაა ჩვილთათვის.
ფსალმუნნი ნუგეშისცემაა მოხუცთა.
ფსალმუნნი ყველაზე ღირსეული სამკაულია დედათათვის.

”ქრისტიანული ორგანიზაცია ”საქართველოს ამერიკელი მეგობრები” გიწვევთ ლექციათა ციკლზე ”ღმერთი, საღმრთო წერილი, ადამიანი”, იოანეს სახარების თავისუფალი გაცემით; 13, 14, 15 ივლისს, 17.00 საათზე, აბრეშუმის საქსოვი კომბინატი (გურამიშვილის პრ. #64, მ. ”ღრმაღელე”)” - ქუჩაში ვინმეს ასეთი შინაარსის ”მოსაწვევი” რომ მოეცა თქვენთვის, საეჭვოა, მიმხვდარიყავით, თუ რომელ კონფესიასთან გქონდათ საქმე.

*უნდა ვებრძოლოთ საკუთარ თავს, რათა მრისხანებამ არ იმძლავროს ჩვენს სულში და ბილწი გულისთქმა არ მთავრობდეს ჩვენზე, რათა, როგორც საღმრთო წერილი გვასწავლის, ”გულისწყრომამან კაცისამან სიმართლე ღმრთისაი არა ქმნის” (იაკობი 1:20) და ”მერმე გულისთქუმაი იგი მიუდგის და შვის ცოდვაი და ცოდვაი იგი სრულ იქმნის და შვის სიკვდილი” (იაკობი 1:15).

აი, რას გულისხმობს ეს ცნება:

წმინდაო ანგელოზო, რომელი ზედა-ადგ ჭირვეულსა სულსა ჩემსა და გლახაკსა ცხოვრებასა ჩემსა, ნუ დამაგდებ მე ცოდვილსა, ნუცა განმეშორები ჩემგან ბილწებათა ჩემთათვის, ნუ სცემ ადგილსა ბოროტსა უფლებად ჩემდა, უძლურებისათვის მოკვდავთა ამათ ხორცთა ჩემთასა.

დეკანოზი ზაქარია (ფერაძე) 2000 წლიდან კუნძულ კვიპროსზე მოღვაწეობს. მანაც, ისევე, როგორც მრავალმა ჩვენგანმა, ათეისტური ხანა განვლო, მთელი მისი სიმძიმითა და ჭეშმარიტების ძიების პროცესით, ეს ყოველივე კი იმით დასრულდა, რომ ადამიანი, რომელიც იმ დროისათვის თამამი შეხედულებების გამო საშუალო სკოლის VII კლასიდან გამოაძევეს, დღეს საქართველოს ეკლესიის მღვდელმსახურია.