ამერიკელი ამერიკელთა შესახებ
ჯენის ჯონსონი (ჟურნალისტი): გვწამს, რომ უფალი ჩვენზე მეტად განიცდის მომხდარს, მაგრამ ყოველივე, რაც შეგვემთხვა, ჩვენივე ბრალია. უფალი განგვეშორა, რადგან ჩვენ თვითონ უარვყავით იგი.
მივადევნოთ თვალი ყოველივეს. თავიდან მივიჩნიეთ, რომ ლოცვა სკოლებში საჭირო არ იყო. შემდეგ წმინდა წერილის სწავლებაც ავკრძალეთ, რის გამოც ჩვენს შვილებს მოაკლდათ მარადიული ფასეულობანი. ამის შემდეგ თანამედროვე ფსიქოლოგები და ფსიქიატრები, დოქტორ ბენჯამინ სპოკის მეთაურობით, ერთხმად აყვირდნენ, რომ ბავშვები ოჯახებში დამოუკიდებლად, თავისუფლად, შეუზღუდავად უნდა იზრდებოდნენ. დოქტორმა სპოკმა თავად იგემა ამგვარი აღზრდის ნაყოფი - მისმა ვაჟმა სიჭაბუკეში სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა...
ამის შემდეგ ექიმებმა და იურისტებმა ბევრი იბრძოლეს, რათა ჩვენი საბრალო, დაუცველი გოგონებისთვის უფლება მოეპოვებინათ, დაუსჯელად, მშობლების დაუკითხავად და მათი გვერდის ავლით შესძლებოდათ აბორტის გაკეთება, ხოლო ვაჟებს სკოლაში საკუთარი ხელით დავურიგეთ პრეზერვატივები, ”ჰუმანური” მოსაზრებით - გაერთონ უსაფრთხოდ, რათა დაცულნი იყვნენ შიდსისგან.
მაშინ არავინ ზრუნავდა მომავალი თაობის ზნეობაზე, მსგავსი საკითხები ყავლგასულ ახირებად მიგვაჩნდა. ”ახლა სხვა დროა” - ვინუგეშებდით თავს და არც კი გაგვხსენებია, რომ უფლის მცნებებს ყავლი არ გასდის, ისინი, როგორც თავად უფალი, მარადიულია.
შემდეგ უზნეობამ უმაღლეს ეშელონებამდე მიაღწია. ჩვენ მივიჩნიეთ, რომ მთავარია, როგორ მუშაობს ადამიანი, ხოლო მისი პირადი ცხოვრება, რაც უნდა სკანდალური იყოს იგი, არ გვეხება. ეს მცდარი იდეოლოგიაც დამღუპველი აღმოჩნდა ჩვენი საზოგადოებისთვის.
ამავე ხანებში დემოკრატიამ მოითხოვა შიშველი ქალების ფოტოების ბეჭდვა ჟურნალ-გაზეთებში, რასაც პორნო-ეროტიკული შინაარსის ფოტოსურათებისა და პუბლიკაციების ნაკადი მოჰყვა, ულტრამოდერნისტები კი მცირეწლოვანთა სექსით დაინტერესდნენ და ამის შესახებ არაერთი ინფორმაცია ინტერნეტშიც კი მოათავსეს, რათა ყველასთვის ხელმისაწვდომი ყოფილიყო. ჩვენ კი გვიხაროდა, რომ გვაქვს ”სიტყვის თავისუფლება”. ეს ინდუსტრია მალე გაფართოვდა: შეიქმნა ფილმები და სატელევიზიო გადაცემები, რომლებიც ძალადობის, ღვთის გმობისა და გაუკუღმართებული სექსის დაუფარავ პროპაგანდას ეწეოდა. ჩაიწერა მრავალი ახალი სიმღერა, რომელთა შინაარსიც პირდაპირ თუ ქვეცნობიერად მოუწოდებდა ნარკოტიკების მოხმარების, გაუპატიურების, მკვლელობის, თვითმკვლელობისა და აშკარა სატანიზმისკენ, ჩვენ კი, ყველას, გვეგონა, რომ ეს მხოლოდ თამაში იყო, მარტოოდენ კადნიერი შეხუმრება ბოროტ ძალებთან.
და ყოველივე ამის შემდეგ გვიკვირს, თუ რატომ არ აწუხებთ ჩვენს შვილებს სინდისი, რატომ არ ძალუძთ, ერთმანეთისგან გაარჩიონ კეთილი და ბოროტი, რატომ სჩადიან სასტიკ მკვლელობებსა და თვითმკვლელობებს. პასუხი ცალსახაა: რაც დავთესეთ, იმას ვიმკით.
