რაოდენ სასიხარულოა, რომ თანამედროვეებს საშუალება გვაქვს, ღირსეული წინაპრების წარსული გავიცნოთ მათივე შთამომავლების დახმარებით.

"ჩვენ მეტად საპასუხისმგებლო დროს ვცხოვრობთ, საშინელი განსაცდელის წინაშეა თითოეული სახელმწიფო, მთელი მსოფლიო. თუ მოვლენები კვლავ ასე განვითარდა, ექნება კი საერთოდ აზრი რაიმეს ან მომავალი?

***
დედაო ნინო,
გააღვიძე გულისხმა კვლავაც
ამ სოფლის მკვიდრთა.

როდესაც ღმერთმა ადამი სამოთხიდან გამოაძევა, არსებობისთვის შესაფერისი პირობებიც შეუქმნა და მისცა სარჩოს მოძიების უნარი.

წარმართთა მადლიერება. ღირსმა საბა განწმენდილმა უდაბნოში ცხოვრებისას, შიმშილით მოუძლურებული ოთხი სარკინოზი დაინახა. იცოდა, რომ ეს ბარბაროსები მუდამ ლანძღავდნენ მონაზვნებს, მაგრამ შეებრალა და უკანასკნელი ლუკმა ძმურად გაუნაწილა.

ორცხობილები. მამა არსენი ყვებოდა: ერთხელ მოძღვარმა (მამა იოსებ მღვიმელმა) ჩემი გამოცდა მოინდომა, როგორც კი შებინდდა, მახარა: - მოდი, მამაო არსენ, ორცხობილებით წავიხემსოთ. წარმოთქვი მამაო ჩვენოო...

ქართველი ემიგრანტების ცხოვრება თითქოს ერთმანეთს ჰგავს, მაგრამ თითოეული მათგანის ნაამბობი საგულისხმოა და გასაზიარებელიც. ესმა ღონიაშვილი ნებსით თუ უნებლიეთ შეეგუა ემიგრანტობას.

მრავალი წლის წინ წმინდა დიმიტრის სკიტში მოკვდა ერთი რუმინელი მონაზონი

ტაოში საკმაოდ გამაგრებული პუნქტი იყო ფანასკერტი - "კლდესა ზედა... დიდშენი, მაგარი, ციხე", რომელშიც ტაოელი ერისთავები ისხდნენ.

ლიპოჩკა. ლიპოჩკას, ოლიმპიადა რაგოზინას ჩამოსვლის შესახებ წინასწარ გვამცნო მამა ნექტარიოსმა. იგი ცნობილია არა სიმდიდრითა და გვარიშვილობით, არამედ სულით, სიკეთით, სიყვარულით, სიმშვიდით...

სადგურის ბაქანზე უამრავი ხალხი ირევა. მათ შორისაა ქართული ეკლესიის საჭეთმპყრობელიც, რომელიც თბილისიდან მატარებლით უნდა გაემგზავროს. მოშორებით ხელგაწვდილი მოხუცი, მუდარით ითხოვს დახმარებას. პატრიარქის მზერას ეს არ გამოეპარება.

"კარიბჭის" მეოთხე ნომერში დაიბეჭდა წერილი მეფეთა ხელრთვების საარქივო დოკუმენტების შესახებ. გთავაზობთ ამ პუბლიკაციის გაგრძელებას.

თავი 28. მაკარი მეგვიპტელი და უფროსი მაკარი. მხცოვანი მამები გვიყვებოდნენ, ორ სხვა მაკარიზე, რომლებსაც ადრე აქ უცხოვრიათ.

"იყავ მორწმუნე სიკვდილამდე - მართლმადიდებლობის ხვედრი ოსმალეთის იმპერიაში XV-XX ს-ში"

ასე ჰქვია ამ მშვენიერ წიგნს, რომელიც 2005 წელს გამოსცა მოსკოვში მაცხოვრის წინადაცვეთის სახელობის მონასტერმა.

XXI ფსალმუნს განგვიმარტავს არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე).

ჩვენს ქვეყანაში წელიწადის ყველა დროს თავისი ლაზათი აქვს. ზამთარი სუსხიანი და თოვლიანია, მაგრამ ქართული ტრადიციული სითბოთი და სიყვარულითაა სავსე. ამგვარი გულთბილი და ალალი ქართველობა თანამედროვე ყოფაში განსაკუთრებით სოფელმა და სოფლელებმა შემოგვინახეს...

ნოეს შვილებისგან - სემის, ქამისა და იაფეტისგან კაცობრიობა ხელახლა გამრავლდა. თავიდან ყველანი ერთად ცხოვრობდნენ და ერთ ენაზე საუბრობდნენ, მაგრამ ბაბილონის გოდოლის მშენებლობის წამოწყების შემდეგ კოშკის მშენებლებს, რომელშიც მთელი იმდროინდელი კაცობრიობა მონაწილეობდა, ღმერთმა შეურივნა ენანი.

რა არის იდეალი იერუსალიმის ახალი, მცირე რელიგიური საზოგადოებისა.

საუკუნის წინ დაწერილ ღვთისმშობლის საძმოს ერთ-ერთ ქადაგებაში ვკითხულობთ: "ქრისტიანო დედანო, მაგალითი იმისა, თუ რა უნდა იყოს მიზანი თქვენი ცხოვრებისა, არის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ცხოვრება.

სიწმინდე იწყება იმ მომენტიდან, როცა ჩვენ თავს მივუძღვნით ღმერთს, როცა ნებაყოფლობით ვხდებით მისი საკუთრება.

ჩვენი დროის საეკლესიო მამა, არქიმანდრიტი იოანე (კრესტიანკინი) წერს:

გული ცხოვრების წყაროა. იმის მიხედვით, რა ჩაიბუდებს შიგ, ეს წყარო ანკარა და წმინდაა, ან პირიქით. გონებით შესაძლოა უფრო სწრაფად და უმტკივნეულოდ დავივიწყოთ წყენა, უსიამოვნება, გული კი ძნელად ივიწყებს.

"წუთისოფლის გაუტანლობით გულნატკენი, მაგრამ გულგანწმენდილი და საოცრად მშვიდი იღუმენია მორჩილად ელოდა გარდაცვალებას და მხოლოდ სახეზე მომრავლებული ნაოჭები და თვალები თუ მიგანიშნებდათ მის უღრმეს ტკივილზე...

თუ გული შენი, მთლიანად შეიძულა რა ცოდვა, ძალ-ღონეს იკრებს მოერიოს მას და ყველაფერს მოწყვეტილი, რაც კი შობს ცოდვას, თვალწინ გადაგიშლის საუკუნო მწუხარებას, იცოდე, რომ შემწე შენი შენთანაა და არაფრით შეურაცხყო იგი, არამედ მტირალმა მის წინაშე თქვი გულისყურით:

არავის შეუძლია თავი მოიწონოს უბიწოებითა და უცოდველობით. თვითგამოსწორების ღვაწლს შეჭიდებულმა აუცილებლად უნდა მოიფიქროს, რა და როგორ გამოასწოროს.

დღევანდელი გაშიშვლებული ქართველობის ყურებისას ბალღობა მახსენდება, ჩემი ბებია და პაპა, მათი მოკრძალება, მათი სიყვარული სიწმინდისადმი.

"ჩვენს ცხოვრებას ძირითადად ჩვენს გულში მიმდინარე პროცესები განსაზღვრავს, გულში კი ნათელთან ერთად წყვდიადიც მკვიდრობს და მათ შორის მუდმივი დაპირისპირებაა", - ბრძანებს საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II ერთ-ერთ ქადაგებაში.