სამიტროპოლიტოდან მოსულ სტუმრებს ადგილობრივები სადგურზე დახვდნენ - სამრევლო საბჭოს წევრებიც და ახლომახლო სოფლებში მცხოვრები თუ მოღვაწე მღვდლებიც.

უპოვარება. ბერის სიმდიდრე მისი უპოვარებაა. მამა პაისიც უსაზღვროდ "მდიდარი" იყო ქრისტესთვის დაგლაკახებით. როცა მამა პაისი ესთიგმენუს მონასტერში ბერად აკურთხეს და ახალ კელიაში გადაიყვანეს, მან იქ სამი კაბა იპოვა.

ტერმინი სინოპტიკური, ტრადიციულად, ახალი აღთქმის პირველ სამ სახარებას გულისხმობს. მათეს, მარკოზისა და ლუკას სახარებები თავისი შინაარსითა და მათში მოთხრობილი ამბების თანმიმდევრობით მართლაც ურთიერთდაკავშირებულად აღიქმება.

"ვთხოვ ქართველ მორწმუნეთ, გამოიჩინონ სიბეჯითე და გულმოდგინება, შეისწავლონ ასომთავრული და ხუცური დამწერლობა.

ჯერ დიდი გზა აქვს გასავლელი. მისი გზა რთულია და თან საინტერესო. ხშირად უჭირს, მაგრამ ყველაფრის ატანისთვის მზადაა, მთავარია, გზა არ დაკარგოს და მიჰყვეს... მიჰყვეს თვალისმომჭრელი სინათლისაკენ.

ეს ინტერვიუ წარმოსახვითი არ გეგონოთ; ის უწმინდესსა და უნეტარესთან, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ეფრემ მეორესთან კომუნისტურ რეჟიმს შეწირულმა ჟურნალისტმა - ნაზი შამანაურმა ჩაიწერა 1972 წელს.

ზაფხულის პირველ დღეს, როდესაც "ბარში ვარდნი ჰყვაოდნენ, თოვლი იდო ჯავახეთის მთათა ზედა და ტყეებში ქარიშხლები ბღაოდნენ", ჩვენს მიწა-წყალზე ფეხი დადგა ქალწულმა ნინომ.

ამბავი ბელგრადელი ცოდვილი დედაკაცისა (ჩემი დღიურიდან). დღეს ერთმა ბელგრადელმა მღვდელმა ერთი გარყვნილი ქალის უჩვეულო ამბავი გვიამბო.

გურამ მჭედლიშვილი მეუფე ეფრემის ერთგული სტიქაროსანია. ეკლესიური ცხოვრების დაწყების შემდეგ იმდენად გაუღრმავდა სულში ღვთის სიყვარული, რომ ეკლესია-მონასტრების მოლოცვა ცხოვრების წესად ექცა.

ხელოვნება მშვენიერებაა. ხელოვნების ნიჭი ღვთისგან ნაბოძები მადლია, რომელსაც ,,მოვლა-პატრონობა, ხელის შეწყობა, გაზრდა და დავაჟკაცება სჭირდება" (წმინდა ილია მართალი).

დრონი მიდიან, მაგრამ ჭეშმარიტი ფასეულობები არ იცვლება.

წელს 110 წელი შეუსრულდებოდა დიდ ქართველ მეცნიერსა და საზოგადო მოღვაწეს, ქართული ხელოვნებათმცოდნეობის ერთ-ერთ ფუძემდებელს, აკადემიკოს შალვა ამირანაშვილს.

ჯიხეთის მონასტრის წმინდა სავანისა და წარსულში იქ მოღვაწე დედათა და მამათა ცხოვრებისა და მოღვაწეობის შესახებ მინდა გესაუბროთ.

ლიახვის ხეობის სოფელია აწრისხევი. ვახუშტი ბატონიშვილის განმარტებით, "აწერის ხევი" ძველთაგანვე ლიახვის ზედა წელის ცენტრს და მთავარ სიმაგრეს წარმოადგენდა.

აგვისტოს მძიმე და შფოთიანმა დღეებმა ყველა ქართველის გულში ღრმა და მოუშუშებელი იარა დატოვა. "მიუხედავად იმისა, რომ ბობოქარი და უფერული დღეები გვაქვს, თითოეული ჩვენგანი ისე ვცხოვრობთ, როგორც გვწამს ღმერთი:

* დღეს საქართველოს ბევრი რამ სჭირდება...

* ერთიანობა, სიყვარული, ერთმანეთის პატივისცემა გვჭირდება...

"იოანე ნათელსცემდა წყლითა, ხოლო თქვენ ნათელ-იღოთ სულითა წმიდითა არა მრავალთა ამათ დღეთა... მოიღოთ ძალი მოსლვასა სულისა წმიდისასა თქვენ ზედა და იყვნეთ ჩემდა მოწამე...

სიყრმიდანვე უყვარდა ჩემს სულს იმაზე ფიქრი, თუ როგორ ამაღლდა უფალი ზეცად, ღრუბლებში და როგორ უცქერდნენ ამ ამაღლებას ღვთისმშობელი და წმინდა მოციქულნი.

8 მაისს რუსთაველის თეატრის მცირე დარბაზში გაიმართა ანდრო სიმაშვილის შემოქმედებითი საღამო და მისდამი მიძღვნილი აუდიოალბომის პრეზენტაცია.

"ამაღლდი დიდებით, ქრისტე ღმერთო ჩვენო, და მხიარულ ჰყვენ მოწაფენი აღთქმითა მით სულისა წმიდისათა, განამტკიცენ რა იგინი კურთხევითა მით, რამეთუ შენ ხარ ძე ღმრთისა, მხსნელი სოფლისა.

მცირე ნაპერწკლის ცეცხლად აალება საწინდარია სითბოს მოპოვებისა, ხოლო მისი მხურვალება რომ შემოვიდეს შენში, მისით თბობა რომ შეიგრძნო, აუცილებელია გააღვივო, შეინარჩუნო იგი.

დღეს ცდილობენ, დაანგრიონ რწმენა. რწმენის შენობას, რომ ჩამოიქცეს, ჩუმ-ჩუმად აცლიან თითო აგურს. თუმცაღა ამ ნგრევაში პასუხს ყველანი ვაგებთ - ვინც იღებს აგურს და ანგრევს და ვინც ვხედავთ, როგორ ინგრევა რწმენა და ხელს არ ვანძრევთ მის გასამაგრებლად.

"სხვისი ჭირი - ღობეს ჩხირიო" - ეს ქართული ანდაზა ზუსტად გამოხატავს გულგრილობის არსს და, სავარაუდოდ, ამით შეწუხებული კაცის ნათქვამია. ქრისტიანობა კი, პირიქით, სწორედ სხვისი ჭირის გულთან მიტანას, გათავისებას გვთხოვს.

დღეს ძალიან ბევრს საუბრობენ განათლების სისტემაზე, სკოლებსა თუ უმაღლეს სასწავლებლებში არსებულ პრობლემებზე.

გულგრილობა მოყვასისა და საკუთარი თავის მიმართ თითქოს ყველას ნელ-ნელა ჩვევად გვექცა. ბევრი ამას დრო-ჟამის უკუღმართობას მიაწერს, ზოგიც კიდევ რას.

თანამედროვე საზოგადოების გულგრილობაზე წუხდა მამა პაისი ათონელი: "ახლანდელი სული არის სული ნელთბილობისა.

ჩვენს დროში გამეფებული ამ მოსაშორებელი სენის, გულგრილობის შესახებ წმინდა პაისი ათონელი წერს:

* მეფე ბაგრატის მოწვევით სამშობლოში ჩამოსულ წმინდა გიორგი მთაწმინდელს დიდი გაჭირვება დახვდა. ოთხმოცამდე ბავშვი შეკრიბა - ზოგი უპატრონოდ მიგდებული იპოვა, ზოგსაც მშობლები უტოვებდნენ კართან მალულად.

სიძულვილის დამალვა იოლია, სიყვარულის - ძნელი, ყველაზე ძნელი კი გულგრილობის დამალვაა. გულგრილობა სულის მძიმე ავადმყოფობაა.