ძნელია უფლის ცხოვართა მწყემსობა, მით უმეტეს, ეკლესიის დევნის ჟამს. ასეთ დროს ღვთისმსახურება ჭეშმარიტად მოწამეობის ტოლფასია. სწორედ ასეთი იყო ქართველთა პატრიარქი, უწმინდესი და უნეტარესი ეფრემ მეორე, სიმბოლო საქართველოს ჯვარცმული ეკლესიისა.

"XX საუკუნემ თავისი მატერიალურ-ტექნიკური მიღწევებით, მსოფლიო ომებით, ლოკალური კონფლიქტებით, ახალი გადანაწილების სურვილითა და სხვა პრობლემებით ადამიანში პესიმიზმი და ხვალინდელი დღისადმი შიში დანერგა", - ბრძანებს საქართველოს პატრიარქი ილია II ერთ-ერთ ეპისტოლეში.

თბილისის სიონის საკათედრო ტაძარში, სამხრეთ-აღმოსავლეთით, სადიაკვნოს შესასვლელთან, თეთრი მარმარილოს ფილის ქვეშ განისვენებს წმინდა იოანე მანგლელის ნეშტი. ჩვენში, სამწუხაროდ, ბევრმა არამცთუ ამ საფლავის, თვით წმინდანის შესახებაც არაფერი იცის.

პროტესტანტიზმის სახელით ცნობილ მოძრაობას XVI საუკუნეში ჩაეყარა საძირკველი. მისი ერთ-ერთი დამაარსებელი გერმანელი მღვდელი მარტინ ლუთერი (1483-1546) გახლდათ. ლუთერის სწავლებას, მისი გვარის მიხედვით, ლუთერანობა (ლუთერანიზმი) ეწოდა.

უფალმა კაცი თავის ხატად და მსგავსად შექმნა, ამიტომ ცოდვის ჩამდენი საკუთარ თავში ღვთის ხატებას ბღალავს და შეურაცხყოფს. ბოროტმა თანდათან ისე დაიპყრო ჩვენი გული, რომ თანამედროვე ადამიანის თვისებებში ცოტას თუღა ნახავთ ღვთიურს, ზეციურს.

როგორ გადავეჩვიოთ განკითხვის ცოდვას?

- თუ ვინმეს განიკითხავ, წესად შემოიღე, იმ დღეს სამჯერ შეასრულო მეტანია თავ-ყანის-ცემით იმისათვის, ვინც განიკითხე და თქვა ლოცვა:

მასალა: თითო მუჭა ხმელი სოკო და თეთრი ლობიო,
50 გ სამარხვო კარაქი, 2-3 თავი ხახვი, 2-3 ცალი სტაფილო, ნიახურის ძირები, ოხრახუში, შავი პილპილი, მარილი გამხმარი სოკო და თეთრი ლობიო რამდენიმე საათით ჩაალბეთ წყალში, მერე კი წვრილად დაჭერით.

მცხეთა-თბილისის ეპარქია აღმოსავლეთ საქართველოს ცენტრალურ ნაწილში (მდინარე მტკვრის შუა წელზე) მდებარეობს. ეპარქია საქართველოს უძველეს სატახტო ქალაქებს მცხეთასა და თბილისს, მათ მიმდებარე ტერიტორიას და გარდაბნის რაიონს მოიცავს.

გასული საუკუნის 80-იანი წლებია. მოსკოვში ვარ. გვიანი შემოდგომაა, მაგრამ ჯერ არ აცივებულა და სველ თოვლში დავჭყაპუნებ. რატომ და რისთვის ვარ საბჭოეთის დედაქალაქში, ამას აქ არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს და არ ვაზუსტებ.

რატომ არ იქცევა ყველა ერთნაირად, როცა სახარებას - ზეციურ სამეფოში მარადიული ცხოვრების შესახებ ხარებას - ეცნობა? ერთნი, მოისმენენ თუ არა ღვთის სიტყვას, მყისვე განუსჯელად იღებენ მას;

რწმენა ადამიანის შემოქმედებითი აზროვნების სულიერ სფეროს მოიცავს, ცოდნა - ფიზიკურს. ისინი კი არ ეწინააღმდეგებიან ერთმანეთს, არამედ განუყოფელ ერთიანობას ქმნიან.

უტყუარი ნიშანი იმისა, რომ გულში მარცვალიც კი არა გვაქვს ღვთის სიყვარულისა, ისაა, რომ ზარმაცად ვეკიდებით მისდამი მსახურებას, უხალისოდ ან საერთოდ არ ვასრულებთ ჩვენს მოვალეობებს მის მიმართ. ნეტარი ავგუსტინე სამართლიანად შენიშნავს: "უფლის მოყვარე ადამიანს შრომა არ უმძიმს.

ტოტალიტარულ სექტებს, როგორც არ უნდა განსხვავდებოდნენ ისინი ერთმანეთისგან, ერთი საერთო თვისება უდავოდ აქვთ - ცდილობენ, ადამიანი მანამდე ჩაითრიონ, სანამ ის მათ შესახებ რამეს შეიტყობდეს.

იყო ერთი მლოცველი, მოწყალე და უცხოთშემწყნარებელი ქრისტიანი, მაგრამ ეშმაკის შურით ისეთი ცოდვით დაეცა, რომელიც მოძღვართან ვერ გაამხილა. მან მთელი ქონება მოწყალებად გასცა, მკაცრი მოღვაწეობით მოიუძლურა ხორცი და გამუდმებით შესთხოვდა ღვთისმშობელს:

სხეულს სული ანიჭებს სიცოცხლეს, სულს - ღმერთი. ამიტომ ჭეშმარიტად ცოცხალია მხოლოდ ის სული, რომელშიც ღვთის მადლია დავანებული; როგორც სხეული კვდება ხორცთან გაყრის შემდეგ, ისევე კვდება სულიც ღმერთთან ურთიერთობის გარეშე.

გეოგრაფიის კაბინეტს ვკითხულობ. მიჩვენებენ. ვაღებ კარს და სანთელ-საკმევლის სურნელი მეგებება... აღმოსავლეთ კედელზე სამლოცველო კუთხეა მოწყობილი. ხატების პირდაპირ ქართველი მეფეებისა და საზოგადო მოღვაწეების სურათები კიდია. უკანა კედელი წიგნების კარადას უკავია.

ცოდვით დამდაბლებული ქვეყნიერებისთვის ყოველივე სიკეთის დასაბამად ის დღე იქცა, როცა ყოვლადწმიდა ქალწულს მთავარანგელოზი გაბრიელი გამოეცხადა და ახარა: "გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა! კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის".

პატიებას გთხოვთ, თუ ეს წერილი ისეთი არ გამომივიდა, როგორიც მინდოდა, მაგრამ ვფიქრობ, მასში მცირედ მაინც დავტიე ჩემი გულისნადები.

პირველ რიგში, მინდა მადლობა გადაგიხადოთ ასეთი საინტერესო და სასარგებლო ჟურნალისთვის.

შვიდი წლის წინ უშიშროების აკადემიის ეზოში, აკადემიის რექტორატის თაოსნობით, აფხაზეთისა და სამაჩაბლოსთვის ომში მოწყვეტილ კურსანტთა და ოფიცერთა სულების საოხად წმინდა გიორგის სახელობის ტაძარი აიგო. თითქმის მისი კურთხევის დღიდან ტაძრის წინამძღვარია მღვდელი გიორგი (სამსონიძე). ვფიქრობდით, მამა გიორგის ბევრი რამ ექნებოდა მოსათხრობი და არც შევმცდარვართ...

ყოველდღე დავდიოდი ეკლესიაში, როცა კი ღვთისმსახურება აღესრულებოდა. მგალობლებმა შემამჩნიეს და საგალობლად მიმიწვიეს. მანამდე სიმღერაც კი არასოდეს მეცადა, რადგან არც სმენა მქონდა და არც ხმა, მაგრამ უფლის გულისთვის გადავწყვიტე, ეკლესიის გუნდში მეგალობა და რაკი არც გალობისა გამეგებოდა რამე და არც ხმები ვიცოდი, მხოლოდ "უფალო, შეგვიწყალესა" და "ამინს" ვგალობდი.

ნუ გაამყარებ უწინ ჩადენილ ცოდვებს შენს სულში მათი ხშირი გახსენებით, რათა კვლავ და კვლავ არ განგიახლდეს მათი დაგემოვნების სურვილი. მტკიცედ გჯეროდეს, რომ ისინი იმავე წამს მოგეტევა, როცა ღმერთს მიუძღვენი საკუთარი თავი და გულწრფელად შეინანე. ამაში ნურასოდეს დაეჭვდები.

სახარებიდან გვახსოვს, რომ სინანული პირველად იოანე ნათლისმცემელმა იქადაგა. წმინდა მამების თქმით კი მოვლენათა სახარებისეული თანმიმდევრობა ადამიანის გულშიც უნდა გამეორდეს. ჯერ მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი - სინანული, მერე კი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე - სიყვარული.

ნათლისღების საიდუმლოთი ქრისტიანს ყველა ცოდვა მიეტევება, მაგრამ, ბუნებრივია, ამით არ უქმდება ნათელღების შემდგომ ჩადენილი შეცოდებანი.

როგორ უნდა დავითმინოთ წყენა?

- ყოველი წყენა ჯერ მდუმარედ დაითმინე, შემდეგ გაჰკიცხე შენი თავი, შემდეგ ილოცე მაწყინარისთვის.

"თქვენ გეუბნებით, რომ უფრო მეტი სიხარული იქნება ზეცაში ერთი ცოდვილის გამო, რომელმაც მოინანია, ვიდრე იმ ოთხმოცდაცხრამეტი მართლის გამო, რომელთაც მონანიება არ სჭირდებათ" (ლუკა 15:7), - გვასწავლის სახარება.

სინანული იმ ქრისტიანულ სათნოებათაგანია, რომელთა მოპოვება მორწმუნეებსაც უჭირთ და რომელთა გარეშეც ყოველი ჩვენი საქმე ფუჭი და მოჩვენებითია.

მრავალი ჩვენგანისთვის სინანულის დასაბამად განსაცდელი იქცევა ხოლმე. ბევრს ეს განცდა გისოსებს მიღმა ეწვევა.

ბიბლია და წმინდა მამათა ცხოვრება გვასწავლის, რომ მართალთა და გულწრფელად მონანულთა ლოცვას დიდი ძალა აქვს. "განიწმიდეთ პირველად შინაგანი იგი... რაითა იყოს გარეშეცა მისი წმიდა".

ერთმა კაცმა დიდად შესცოდა, მაგრამ ბოლოს შეინანა და მონასტერში განმარტოვდა. მრავალი წელი გაატარა იქ და მწარედ იგლოვდა თავის ცოდვებს. შეიწყალა უფალმა მონა თვისი, ინება, ნუგეში ეცა მისთვის და ერთ დღეს დაყუდებულს მღვდელმთავრის შესამოსლით გამოეცხადა. ხელთ ბარძიმი ეპყრა.

პატარა ბავშვებმა არ იციან, რა არის ცოდვა. მხოლოდ მოძღვართან საუბრის შემდეგ ხვდებიან, რომ ცოდვაა გაუგონრობა, დაუკითხავად რამის აღება და ასეთი რამეები.

გარდა ღვთის ხატებისა, თითოეულ ჩვენგანს ადამისგან მემკვიდრეობით ცოდვით დაცემული ბუნებაც ერგო. საკმარისია, ოდნავ ღრმად ჩავიხედოთ საკუთარ სულში და ცოდვათა მორევი შეგვაძრწუნებს. და თუმცაღა ყოველივეს ვაცნობიერებთ, უძლურნი ვართ, მოვერიოთ საკუთარ თავს, ცოდვა ცოდვას ემატება და ჩვენც უფსკრულისაკენ მივექანებით.