1. ეკლესიური სწავლებით, არანაირი ბოროტება ცოდვაზე დამღუპველი არ არის, რადგან იგია ყველა დანარჩენი უბედურებისა და ბოროტების სათავე.

ხონი-სამტრედიის ეპარქიის სოფელ იანეთის წმინდა გიორგის სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი იაკობ ლეკვეიშვილი და მასთან ერთად იმავე ტაძრის სტიქაროსნები - ვახტანგ კოხრეიძე და რაინდი ჩიტიშვილი გასული წლის ზაფხულს ტრაგიკულად დაიღუპნენ ავტოკატასტროფაში.

რატომაა აუცილებელი სინანული? რატომ უნდა სდევდეს თან სინანული ქრისტიანს სიყრმიდან, სულიერი ცხოვრების დაწყებიდან სიცოცხლის უკანასკნელ დღემდე?

წმინდა მაკარი ოპტელი, დაფარულთმცოდნელი. "1846 წლის მარტში, - იხსენებს ცნობილი რუსი ფილოსოფოსის ივან კირეევსკის მეუღლე, - მაკარი დოლბინში გვესტუმრა.

- ბატონო პაატა, ჩვენ გავიხსენეთ ის მამები, რომლებიც თავიდან უძღვებოდნენ თეკლათელ დედათა სულიერ ცხოვრებას.

ის შუამავალია, რომლის მეოხებითაც ყოველი სიკეთე ღმერთისაგან მოგვეცა, ანუ, უფრო უკეთ რომ ვთქვათ, ყოველთვის გვეძლევა.

კასპის რაიონის სოფელ ქვემო ჭალის საჯარო სკოლა (დირექტორი - ქ-ნი ბელა ქენქაძე) დასაბამს 1881 წლის 1-ელ მარტს იღებს. საამილახვრო ჭალაში ივანე ამილახვარის ქველმოქმედებით აინთო ცოდნისა და განათლების ჩირაღდანი, რომელიც დღესაც ჩაუქრობლად ანთია.

საბერძნეთში ყოფნისას ამ წმინდანისადმი მოწიწება უფრო გამიძლიერდა. იქ მის წმინდა ნაწილებსაც ვეცი თაყვანი.

ვაკეში, ქალაქის მეცხრე საავადმყოფოში, განთავსებულია წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ტაძარი, რომელიც ბერმონაზონმა მამა დავითმა (კოღუაშვილმა) აღადგინა.

ისრაელიანთა მთელ მსოფლიოში მიმოფანტვა ღვთის განგებულებით მოხდა, რათა მათ შეემზადებინათ საფუძველი მესიის მოსვლისთვის
როგორ ყოფაში უხდებოდათ ისრაელიანებს ცხოვრება ბაბილონის ტყვეობის პერიოდში?

როცა სოფელ ნიქოზში წასვლა გადავწყვიტე, ოჯახში გაიკვირვეს, - არ გეშინიაო? ლოცვა-კურთხევის ასაღებად მივმართე ნიქოზისა და ცხინვალის მიტროპოლიტს ისაიას და ჩემების მსგავსად ვკითხე, - საშიში ხომ არაფერია-მეთქი.

ერთ-ერთ ინტერნეტფორუმზე საინტერესო წერილი წავიკითხე უცხოეთის ცის ქვეშ მყოფ ქართველ ემიგრანტებზე. დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ მის დამწერს თვითონაც გამოუვლია სამშობლოსგან სიშორე.

წასვლა კინოვიური მონასტრიდან. მეტად სასარგებლოა თქვენი, ყველას ცხოვრების ყურება. ვიგონებ, ვინ ვიყავი მონასტერში ცხოვრებისას!

სარკის (სარყის) წმინდა გიორგის მადლმოსილება მორწმუნეებს უწყვეტ ნაკადად იზიდავს.

იულიანე. მამებს ზურგით მიჰქონდათ აუცილებელი საგზალი

გონებისმიერ ლოცვაზე. წერილი სულიერ შვილს (გაგრძელება). არიან ისეთი ერისკაცნი, რომლებიც უფრო მარიამს ჰგვანან და არიან ისეთი მონაზვნები, რომლებიც თავიანთი გრძნობათა აგებულებით მართასაც არ ემსგავსებიან.

ჩვენმა სინანულმა უნდა შეაღწიოს ჩვენი სულის სიღრმეში, შეძრას და სრულებით შეცვალოს იგი აზრებით, გრძნობებითა და მისწრაფებებით.

საბრალოა ხორციელ ვნებებს დამონებული სული. ცოდვა სამსალაა, მაგრამ ზოგჯერ ტკბილი გვეGვენება და თავშეუკავებლობას მივეცემით ხოლმე. მერე კი სიმწრით ივსება ადამიანის სული და იქნებ მაშინ მაინც აღმოხდეს მანუგეშებელი:

"ხშირად ზიარებას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. ზოგიერთნი, მიაჩნიათ რა თავი უღირსად, წელიწადში ერთხელ ან რამდენიმე წელიწადში ერთხელ ეზიარებიან.

სკვნილზე ლოცვისას მორწმუნე გამუდმებით გამოითხოვს უფლისგან შეწყალებას სიტყვებით: "უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი".

უფლის მოწყალებას ყველანი ვსაჭიროებთ. თითქმის ყოველდღე ვიმეორებთ ფსალმუნის სიტყვებს - "მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოება ჩემი".

ადამიანისა და ღმერთის ურთიერთობა ყოველთვის იდუმალი და უხილავია. ეს იდუმალება სიცარიელეს როდი გულისხმობს; ის გარკვეული განწყობილებებითა და შეგრძნებებითაა მოცული.

გთავაზობთ ამონარიდს მიტროპოლიტ იობის (აქიაშვილი) ქადაგებიდან:

- ჩვენს დედაეკლესიას საკუთარ დედაზე მეტად უნდა ვუფრთხილდებოდეთ

უწმინდესმა ერთ-ერთ საკვირაო ქადაგებაში ღვთის წყალობის აუცილებლობაზე ისაუბრა.

* ერთხელ მღვდელ ალექსანდრე ელჩანინოვს ერთმა ოფიცერმა უთხრა: "შემიძლია ყველა უკეთურებაზე მოგითხროთ, რაც ჩამიდენია, მაგრამ მხოლოდ გონებით გეტყვით, გული შეუძვრელი რჩება.

"მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენთა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა" (ფს. 50-3). შემიწყალე მე, ღმერთო, შენი სულგრძელებითა და კაცთმოყვარეობით, რადგან თითოეული მოკვდავის არსებობა, ხსნა და გადარჩენა მხოლოდ შენ ხარ, წმინდაო.

პავლე მოციქულის ეპისტოლეებში ვკითხულობთ: "იყავით ერთურთის მიმართ კეთილნი, თანამლმობელნი და მიუტევეთ ერთმანეთს, როგორც ღმერთმა ქრისტეში მოგიტევათ თქვენ" (ეფეს. 4,32).