ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსადაა შექმნილი და დადგენილ იქნა სამოთხეში, რათა აღესრულებინა ღვთის კანონი და ნეტარებაში, მარადიულ ცხოვრებაში ყოფილიყო.

ტერმინი სინოპტიკური, ტრადიციულად, ახალი აღთქმის პირველ სამ სახარებას გულისხმობს. მათეს, მარკოზისა და ლუკას სახარებები თავისი შინაარსითა და მათში მოთხრობილი ამბების თანმიმდევრობით მართლაც ურთიერთდაკავშირებულად აღიქმება.

"ვთხოვ ქართველ მორწმუნეთ, გამოიჩინონ სიბეჯითე და გულმოდგინება, შეისწავლონ ასომთავრული და ხუცური დამწერლობა.

თუ გსურთ, თქვენი გვარის შესახებ ინფორმაცია იხილოთ ჟურნალის ფურცლებზე, მოგვწერეთ. წერილის გამოგზავნა შეგიძლიათ "კვირის პალიტრისა" და "სიტყვა და საქმის" საფოსტო ყუთების მეშვეობით.

მეცხრე ფსალმუნს განგვიმარტავს არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე):

1. "აღგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითა

თავი 2. ამბავი წმინდა იოანესი. კიდევ ერთ საკვირველ ნიშ-სასწაულზე მოგითხრობთ, უფლისგან წმინდა იოანეს მიერ გამოცხადებულზე.

წიგნში, "ოჯახური ცხოვრების შესახებ", ბერი პაისი ათონელი წერს: "შვილიერება დამოკიდებულია არა მარტო ადამიანზე, არამედ ღმერთზეც.

ქართული მხატვრული ქარგულობის საქმეში ეკლესია-მონასტრებთან არსებული სახელოსნოების პარალელურად უდიდესი როლი სამეფო-სადედოფლო სახლმა ითამაშა

როცა მეუფე ილარიონმა ახსენა გასულ საუკუნეში მოღვაწე სასულიერო წოდების გვარისშვილები - მარგიანები, მომინდა, უფრო მეტი გამეგო ამ სულმნათი ადამიანების შესახებ.

იმ უმთავრეს სიწმინდეთა შორის, რომლისკენაც მიპყრობილი იყო ჩვენს წინაპართა მზერა, ერთ-ერთი უპირველესი ადგილი უჭირავს ღვთისმშობელს. ყოვლადწმინდას უგალობენ ჰიმნოგრაფთა თაობები:

მოხუცს სადად ემოსა - ძაძის ანაფორა უფარვიდა ტანმორჩილ სხეულს, თეთრი წვერი აჩნდა სახეზე, ქათქათა კულულები მკერდზე დასცემდა, ოქროსფერი შარავანდედი ადგა საბურველად.

ექვსი წლის წინანდელ ამბავს შეგახსენებთ: პეტერბურგიდან ქართველ სასულიერო პირთა დელეგაცია თბილისში ბრუნდებოდა. თვითმფრინავის ტრაპს მანქანით რუსი კაცი, სახელად გიორგი, მიუახლოვდა და უთხრა:

"უფალო, შენ მით უფრო მოწყალე იყავი ჩემს მიმართ, რაც ნაკლებ მაძლევდი იმის საშუალებას, რომ სიტკბოება მეპოვა იქ, სადაც არ იყავი შენ... რა ძვირი გვიჯდება საკუთარი სიშლეგე, სურვილებით გაწამებულნი რომ მოვათრევთ ესოდენ მძიმე ტვირთს, რომელსაც კიდევ უფრო ამძიმებს ჩვენი მტანჯველი ძალისხმევა.

დავითი ფსალმუნებს ამ სიტყვებით იწყებს: "ნეტარ არს კაცი, რომელი არა მივიდა ზრახვასა უღმრთოთასა და გზასა ცოდვილთასა არა დადგა და საჯდომელსა უშჯულოთასა არა დაჯდა" (ფს. 1,1).

ნათელმხილველი ნეტარი დედების ცხოვრება და მოღვაწეობა მამა ფილარეტის ლოცვა-კურთხევით შედგენილ კრებულში წავიკითხე. წარმომავლობით ზოგი საზოგადოების წარჩინებულთა წრეს ეკუთვნოდა, ზოგი - დაბალს, ზოგი - სულ მთლად უპოვართა ფენას.

ბევრი მოაზროვნე დაფიქრებულა ნეტარი ცხოვრების განსაზღვრებისა და შემეცნების კრიტერიუმებზე. ნეტარებისა და ბედნიერების ცნება დაკავშირებულია ფასეულობათა იერარქიასთან.

სოციოლოგიური გამოკვლევების მიხედვით, ადამიანთა უმრავლესობა ბედნიერების კრიტერიუმად ასახელებს, მაგალითად, იღბლიან ქორწინებას, კარგ მეგობრებს, შესაფერის სამსახურს და სხვ.

წმინდა იოანე კრონშტადტელი ბრძანებს: "უნდა გვახსოვდეს, რომ ჩვენ ღვთისაგან საუკუნო სიცოცხლისთვის, საუკუნო ნეტარებისთვის შევიქმენით

სულიერ ნეტარებასთან შედარებით არაფერია ამქვეყნიური ნირვანა, რადგანაც სიხარულს შიში სდევს, სიმდიდრეს - განსაცდელი...

ნეტარება სულის თვისებაა, სულის მდგომარეობა - სულიერი სიხარულისა და ბედნიერების განცდა, რომელიც მარადიულად, დაუსრულებლად "ცათა შინა" გველის.