ერთ დროს ბიზანტიის იმპერიის დასავლეთ ნაწილს წმინდა კონსტანტინე დიდი მართავდა, აღმოსავლეთით კი მისი სიძე ლიცინიუსი მეფობდა. 313 წელს ორივე იმპერატორმა გამოსცა ბრძანება, რომლის ძალითაც ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა

ყოველი ჩვენგანის ცხოვრებაში დადგება დღე, როდესაც გარდავიცვლებით. ეს ისეთივე ჭეშმარიტებაა, როგორიც ის, რომ ერთ მშვენიერ დღეს ამ ქვეყანას მოვევლინეთ.

სულთმოფენობის წინა შაბათი მიცვალებულთა ხსენების დღეა

"იესო ქრისტეს ხორციელად მკვდრეთით აღდგომით ყველას მაგალითი მოგვეცა იმისა, თუ როგორი იქნება საყოველთაო მკვდრეთით აღდგომა, როგორი იქნება თითოეული ჩვენგანი. "ხოლო თუ ქრისტეზე იქადაგება, რომ ის აღსდგა მკვდრეთით, როგორღა ამბობს ზოგიერთი თქვენგანი, არ არის მკვდრეთით აღდგომაო?

გადმოცემის თანახმად, ეს მონასტერი X საუკუნეში დააარსა სამმა ოქრიდელმა ბერმა - ძმებმა: მოსემ, აარონმა და იოანემ. თურმე ძმები ვერ შეთანხმდნენ, რომელი წმინდანის სახელი მიენიჭებინათ სავანისთვის.

უფალო და მეუფეო ცხოვრებისა ჩემისაო, სულსა უქმობისასა და მიმოწვლილველობისასა, მთავრობისმოყვარებისასა და ცუდად მეტყველებისასა ნუ მიმცემ მე (მეტანია).

ხოლო სული სიწმიდისა, სიმდაბლისა, მოთმინებისა და სიყვარულისა მომმადლე მე მონასა შენსა (მეტანია).

"ხოლო (მას ჟამსა შინა) ერთსა მას შაბათსა, ცისკარსა მსთუად მოვიდეს (მენელსაცხებლე დედანი) საფლავსა მას და მოაქუნდა, რა-იგი მოემზადა სულნელი და ნელსაცხებელი, და სხვანი ვინმე მათ თანა" (მუხლი 1).

შესტოკოვ-შელტომეჟის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი თავისი სასწაულებრივი მოვლინებით ცნობილია მთელ რუსეთში. ხატის დღესასწაულს მართლმადიდებელი ეკლესიები 6 მარტს (ახ.სტ. 19 მარტი) აღნიშნავენ.

გვესაუბრება ნარიყალას წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ტაძრის მსახური დეკანოზი გიორგი (თევდორაშვილი).

უფლის ერთ-ერთი იგავი, "დაკარგული დრაქმა", მოთხრობილია ლუკას "სახარების" მე-15 თავში. შინაარსი ასეთია:

"ჩვენ, ბერებს, ვალად გვადევს, ვიყოთ მართლმადიდებლობის შეურყეველი გოდოლნიო", - ბრძანა ერთხელ ათონელმა ბერმა, მამა დანიელ კატუნაკელმა და ნათქვამი საქმით აღასრულა.

გერმანელი ფილოსოფოსი შელინგი წერდა: "ჭეშმარიტი რწმენა არ არის ცოდნას მოკლებული. იგი ხასიათდება მრწამსით, გულისა და გონების შეთანხმებით", რადგან "ვისაც უყვარს ღმერთი, მიცემული აქვს ცოდნა მის მიერ" (I კორ 8,3).

6 იანვარი, 1909 წელი. უდიდესი ჯილდო განუმზადა უფალმა თავის მოყვარულთ. მოციქული პავლე ბრძანებს: "რომელი თვალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოუხდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყვარეთა თვისთა".

სავანე მდებარეობს ათონის ნახევარკუნძულის ცენტრში, თვალწარმტაც ადგილზე, დაფნის ნავსადგურიდან კარიესისკენ მიმავალ გზაზე. გადმოცემის თანახმად, მონასტერი დააარსა დედოფალმა პულხერიამ (სხვა წყაროები მიაწერენ იმპერატორებს - კონსტანტინე VI-ს (912-959)

პანტოკრატორის წმინდა მონასტერი მდებარეობს ათონის ჩრდილო-აღმოსავლეთით, უძველესი ქალაქის ნანგრევების მახლობლად. გადმოცემით, მონასტერი დააარსა ალექსი კომნენოსმა, მაგრამ ფაქტობრივად მონასტრის დამაარსებლებად ითვლებიან ძმები ალექსი

შესაძლოა, ბევრმა არც იცის, რომ ქუთაისში, ბაგრატის ტაძრის პირდაპირ, წმინდანად შერაცხული ბერის, ალექსი შუშანიას და აფხაზეთის ეპისკოპოსის, ლეონიდეს (ჟვანიას) შთამომავლები ცხოვრობენ.

ურბნისისა და რუისის ეპარქია ქვეყნის შუაგულში, ამიერ და იმიერ საქართველოს საზღვარზე მდებარეობს. იგი ორი უძველესი სამღვდელმთავრო კათედრის - რუისისა და ურბნისის სამწყსო ტერიტორიას აერთიანებს, რომელთა ცალ-ცალკე მოხსენიება უკვე ვახტანგ გორგასლის შემდგომი პერიოდიდან იწყება.

ურბნისისა და რუისის ეპარქია ორი უძველესი სამღვდელმთავრო კათედრის - რუისისა და ურბნისის - სამწყსო ტერიტორიას აერთიანებს. ისინი ცალ-ცალკე მოიხსენიება ვახტანგ გორგასლის შემდგომი პერიოდიდან. ეპარქია მოიცავს ქალაქებს: ხაშურსა და ქარელს და მათ მიმდებარე ტერიტორიებს.

ქრისტიანთა მფარველი, იმპერატორი კონსტანტინე, მოუნათლავი რჩებოდა, მაგრამ არა იმ მიზეზით, რომ ყოყმანობდა - სურდა, წმინდა ნათლისღება შეგნებულად მიეღო. ამისათვის წმინდა წერილის გულმოდგინედ შესწავლა დაიწყო.

VIII საუკუნეში მართლმადიდებლური სამყარო უძლიერესმა ერესმა - ხატმებრძოლობამ მოიცვა - ქრისტიანებს კერპმსახურებაში ადანაშაულებდნენ.

ჩემს ძვირფას "კარიბჭეს"
ღმერთმა დაგლოცოთ ასეთი მადლიანი ჟურნალისთვის, ამ ბოლოჟამინდელ განსაკუთრებით დაბნელებულ წუთისოფელში მართლაც რომ ნათელია თქვენი ჟურნალი, რომელიც უკაფავს გზას და უნათებს სავალს ცხონებისკენ მიმავალ ადამიანს.

ცოცხალი და ძლიერი ადამიანი - კაცი თუ ქალი - ნაკლებად ფიქრობს სიკვდილზე, მეტიც, ძალზე ცოტას სჯერა, უფრო სწორად, თითქმის ვერავის წარმოუდგენია თავი მკვდრად.

ორმოც დღეს უსისხლო მსხვერპლის შეწირვა დიდად სასარგებლოა იმ სულისთვის, ვისთვისაც ის აღესრულება, - ბრძანებს ათონელი ღირსი მამა დანიელ კატუნაკელი,

"ვიტიროთ ისე, როგორც ქრისტე ტიროდა ლაზარეს. იგი ტიროდა იმისათვის, რომ შენთვის ეჩვენებინა ზომიერება; განა რისთვის უნდა ეტირა იმ ადამიანის გამო, რომელსაც სულ ცოტა ხანში მკვდრეთით აღადგენდა?

ყოფნა-არყოფნის მარადიული თემა, სიკვდილთან დამოკიდებულება განსაკუთრებით კარგად ჩანს მთის ხალხურ პოეზიაში. მას მიეკუთვნება სამგლოვიარო პოეზიაც. ამ მხრივ გამორჩეულია ფშავ-ხევსურეთი, თუშეთი, მთიულეთ-გუდამაყარი და ხევი.

მამა პაისი ათონელს სთხოვეს:
- მამაო, ერთ ქალს ათი წლის წინ ბავშვი გარდაეცვალა. ახლა გთხოვთ, რომ მისთვის ილოცოთ, რათა იქნებ ძილში ნახოს შვილი და ინუგეშოს.

ერთ პოეტს უთქვამს, - კარგი გამოგონებაა სასაფლაო - ადამიანთა ოცნებების, ფიქრების, მისწრაფებების მყუდრო ნავსაყუდელიო. საფლავების ქვებიდან მომზირალი სახეები გვაფიქრებენ ადამიანის არსებობაზე, მის არსსა და დანიშნულებაზე, სიკვდილის შეუცნობელი საიდუმლოს წინაშე კრძალვასა და განცვიფრებას განგვაცდევინებენ.

დავიბადებით თუ არა, მაშინვე იწყება სიკვდილთან ჩვენი დაახლოების გზა. მაგრამ ადამიანის არსებაში ღრმად გამჯდარი ურწმუნოების გამო მაინც ჩნდება კითხვები: მართლა არსებობს კი ის სამყარო, მართლა სჭირდებათ კი ჩვენს მიცვალებულებს დახმარება?

* წმინდა ამბროსი ოპტელი ჰყვებოდა: ერთხელ ვწევარ ლოგინში, ჩემს კელიაში, შამორდინოში - მაშინ უკვე ფეხებს ვეღარ ვამოძრავებდი. დღის ორ საათზე ირგვლივ ყველაფერი გაბრწყინდა და კელიაში სიკვდილი შემოვიდა, ზუსტად ისეთი, როგორიც ღირსმა თეოდორამ იხილა