წმინდა ილია მართალი წერდა: "ყველა დროს თავისი ტკივილი აქვს და გაგება ამ ტკივილისა მხოლოდ რჩეული კაჩების ხვედრია. ჭეშმარიტი მეისტორიე, ვითარჩა განმკითხველი, ჯერ იმ დროების ქერქში უნდა ჩაჯდეს და დროების შვილნი მერე განიკითხოს..."

მკითხველს გვსურს გავაცნოთ ათონელი ბერის, მამა ქრისანთეს "მოგონებები". მანამდე კი ორიოდე სიტყვა ვთქვათ ავტორზე.

მკითხველს ვთავაზობთ ერთ იშვიათ წიგნს, რომელშიც აღწერილია ამბავი, რომელიც XIX საუკუნის მიწურულს დაიწყო საბერძნეთში, კონსტანტინოპოლში გაგრძელდა

"და იკურთხა თესლი მათი, ვითარცა აბრაჰამისი და იაკობისა", - ბრძანებს ბასილი ზარზმელი ჩორჩანელთა დიდი სახლის მემკვიდრეთა შესახებ. ეს დიდი ლოცვა-კურთხევა ღვთისგან IX საუკუნის სამცხის დიდმა მთავარმა გიორგი ჩორჩანელმა ზარზმის მონასტრის აღშენებისთვის გაწეული ღვაწლის გამო დაიმსახურა.

საბერძნეთში ქართველი ემიგრანტების მოზღვავებამ განაპირობა ათენში ქართველ ქალთა ორგანიზაციის დაფუძნება. ქალბატონი ნუნუ ღურჭუმალიძე თითქმის ოთხი წელია ამ ორგანიზაციას ხელმძღვანელობს და ცდილობს, დაეხმაროს ათენში სამუშაოდ ჩამოსულ ქართველ ქალბატონებს.

მსხვერპლის შეწირვის შემდეგ აბრამი დასახლდა ახალ სამშობლოში, რომელიც იმ დროს ქანაანის ქვეყნად იწოდებოდა.

მაკედონია: "ქრისტე აღსდგა". სოფელ ნოტიიდან ქალაქ ფლორინამდე, სადაც მდებარეობს მონგლენის მიტროპოლიის კათედრა, ცხენით 20 წუთის სავალია. პირველი ბერძნული დასახლება ამ ადგილას 200-ოდე წლის წინ წარმოიშვა.

ფსალმუნში ვკითხულობთ: "ნათელი თვალთა ჩემთა და იგიცა არა დაადგრა ჩემთანა", - ანუ არაფერია მარადიული ამქვეყნად. მრავალი ჩვენგანის ცხოვრებაში დგება ჟამი, როდესაც ყოველგვარი იმედი და ნუგეში ქრება

XXII ფსალმუნს განგვიმარტავს არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე):
1. "უფალმა მწყსოს მე და მე არაი მაკლდეს" - ისევე დაგმწყსოს უფალმა, როგორც მწყემსი მწყსავს უტყვ პირუტყვს, ცხოვარს.

საფარა ახალციხის აღმოსავლეთით, ათი კილომეტრის მოშორებით, მთიან ადგილას მდებარეობს. ტყეში ჩაფლული მონასტერი გადაჰყურებს მშრალ ხეობას. მისი თვალწარმტაცი ხედი მხოლოდ მასთან მიახლოების დროს, მოულოდნელად იშლება ჩვენს თვალწინ.

საუბრები მომლოცველებთან. ერთმა ღვთისმოშიშმა ღვთისმეტყველმა-სტუდენტმა მამა არსენს ჰკითხა:

ბოლნისის ეპარქიაში მეუფე ეფრემთან სტუმრობისას გავიცანი დედა ნუნექია და დედა მატრონა. ეს ორი მადლიანი მონაზონი დედა-შვილი გახლავთ. უფალმა ჯერ შვილი გამოარჩია, მერე კი დედა დაადგა უფლისმიერ გზას.

სულხან-საბა ორბელიანი სიტყვა "მეგობარს" ასე განმარტავს: "სამუდამოდ გაუყარი საყვარელი, სათანადო მოყვასი, მარადის მას თანა მყოფი". როგორც ვიცით, ქართული სულიერი კულტურა, მხატვრული სამყარო ქრისტიანულია.

საქმეთა წიგნის ავტორი, ლუკა მახარებელი, პავლე მოციქულის მუდმივი თანამგზავრი და "მკურნალი" იყო.

კომუნისტური ბატონობის დასაწყისში თანამემამულეთა იმ ნაწილმა, რომელიც ვერ შეეგუა ქვეყნის უმძიმეს ხვედრს, სამშობლოში დაბეჩავებულ და მონურ მდგომარეობაში ყოფნას უცხოეთში ცხოვრება არჩია.

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონის მიხედვით, სიტყვა "ქანდა" სპარსული წარმოშობისაა და ნიშნავს "ანათალს", სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით კი "ოქროს ვარაყს".

"სოხუმში გაგიცანი, მერაბ. 1993 წელი ის-ის იყო, დადგა. მაშინვე მომეწონე. რაინდული გარეგნობა გქონდა.

წერილი ვაჭარს, რომელიც ყველამ მიატოვა. მწერ, გავკოტრდი. მეგობრებმა მიმატოვეს.

უფალთან მეგობრობა მასთან თანაზიარობაა, თანაზიარობა კი ცოდვისაგან თავშეკავებას ნიშნავს. "მე თქვენ არ გიყვარვართ" - ზარის რეკვასავით შემომესმა, როცა ერთ-ერთი ლოცვანის გარეკანზე ეს სიტყვები ამოვიკითხე.

ადამიანის ჩამოყალიბებაზე მნიშვნელოვან გავლენას ახდენს თანატოლთა გარემო, მეგობართა წრე.

როცა ადამიანი მონასტერში მიდის და საკუთარ ოჯახს, ხორციელ და-ძმას განერიდება

ქალაქის ერთ-ერთ ტაძარში საღვთო ლიტურგია მიმდინარეობს

მეგობრობა მიწაზე იწყება და მარადისობაში გრძელდება.

უფალთან ერთობისა და მეგობრობისათვის აუცილებელია ჩვენი ცხოვრებით მივბაძოთ მის მიუწვდომელ, გამოუთქმელ სიკეთეს.

რა ამეგობრებს უფალთან ადამიანს, ან ვინ არიან ის ნეტარნი, ვინც ღვთის მეგობრობა დიდი ღვაწლით მოიმუშაკეს?