- მთავარი
- ჩვენ შესახებ
- ეკლესია
- ქრისტიანული ცხოვრება
- რწმენა
- წმინდანები
- სხვადასხვა
- ახალი ამბები
- დიასახლისის გვერდი
- სწავლებანი
- ერისკაცობიდან მღვდლობამდე
- ქრისტიანული საიდუმლო
- ქრისტიანული სიმბოლიკა
- ცოდვა
- ისტორია
- ანგელოზები
- ამბიონი
- კითხვა-პასუხი
- ეს უნდა ვიცოდეთ
- ცრუ მოძღვრებები
- სხვა რელიგიები
- სხვადასხვა
- მკითხველის გვერდი
- ეპისტოლენი, ქადაგებები
- ნამდვილი ამბები
- სასწაულები
- წაუკითხეთ პატარებს
- ჩემი სოფელი
- ქართული გვარები
- ქართული ანბანი
- რელიგიურ-ფილოსოფიური ლექსიკონი
- წმინდა წერილი
- წიგნები
- ლოცვანი
დღის ფრაზა
† "დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა! ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება".
კარიბჭე - #2 (63)
ჟურნალის სტატიები:
ტროპარიხატად ღმრთის შემქმნელმან, წმიდაო, არა უდებ ჰყავ პატივი ხატისა ქრისტესი, თვინიერ ხელითა კაცთასა გამოსახულისა, რამეთუ იხილე
იცოდე, რომ შენი სიყვარულის გამო შეიქმნა ქვეყნიერება, შენთვის ამოდის მზე, მთვარე და ცის ყოველი მნათობი
ღმერთი მიუწვდომელია და ჭეშმარიტებაში ჰგიებს, იდუმალია მისი ყოფიერება, არსი, ძალა და ბუნება, მაგრამ არსებობს მასთან მიახლოების ყველაზე მძლავრი და მართებული გზა
II საუკუნის რომის იმპერიაში, სადაც ადამიანის გადარჩენის ყველა მეთოდი თითქოსდა ცნობილი და აპრობირებული ჩანდა, ქრისტიანობა ახალი რელიგია იყო.
ძნელბედობისას, რაკი მტერი სვანეთამდე ვერ აღწევდა, ამ მხარეში ხიზნავდნენ საეკლესიო საგანძურს.
28 იანვარს საკითხავი სახარება (ლუკა 18,10-14)
10. თქუა უფალმან იგავი ესე, ვითარმედ: ორნი კაცნი აღვიდოდეს ლოცვად ტაძარსა მას: ერთი ფარისეველი და ერთი მეზვერე.
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს, უწმინდესსა და უნეტარესს ილია II-ს თავის ქადაგებებში არაერთხელ აღუნიშნავს, რომ "არსებობს ღვთისმეტყველების ისტორია, მაგრამ არ არსებობს ისტორიის ღვთისმეტყველება".
ეს ოქრო-ვერცხლსა და თვალ-მარგალიტზე უძვირფასესი საუკუნო საუნჯეა!
XX საუკუნეში ორი წმინდა ექვთიმე გვყავდა ქართველებს. ერთმა განსულიერებული მატერიალური საგანძური შემოგვინახა, მეორემ კი უძველესი საეკლესიო საგალობლები.
მართლმადიდებლური მონასტერი ამერიკის შუაგულში დაარსდება
ჩვენს დროში იშვიათად თუ მოიძებნება ადამიანი, მართლმადიდებლური სარწმუნოებისთვის სამშობლო, ოჯახი რომ მიატოვოს
სურამი საუკუნეთა განმავლობაში შიდა ქართლის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ცენტრი იყო. ამ ტერიტორიაზე ადამიანს ადრინდელი ბრინჯაოს ხანიდან უცხოვრია.
(გაგრძელება. დასაწყისი იხ. წინა ნომერში)
მამა ტიხონი. ქრისტეშობის დღესასწაულისათვის მამა ტიხონი ყოველთვის ერთ ქაშაყს ყიდულობდა, რათა ამ სასიხარულო წმინდა დღეებში თევზით გაეხსნილებინა.
რა ხდება აბორტის დროს?
აბორტი ანუ ფეხმძიმობის ხელოვნური გზით შეწყვეტა რომ უმძიმესი ცოდვაა, ამის ახსნა არც ერთ ჭეშმარიტად მორწმუნე ქრისტიანს არ სჭირდება.
ათი წლის წინ მეუღლე გარდამეცვალა. საშინელმა მწუხარებამ დაისადგურა ჩემს სულში. სიცოცხლემ თითქოს აზრი დაკარგა...ზაფხული იდგა. ჩემი მცირეწლოვანი შვილიშვილები აგარაკზე უნდა წაეყვანათ.
"ადამიანის სულთან მიახლება საფრთხილოა - შეიძლება, არასწორი დარიგება მისცე და ნაცვლად იმისა, მძიმე მდგომარეობიდან გამოიყვანო და ღვთის ხელში დააბრუნო, სულმთლად დააშორო ეკლესიას და დაღუპო.
გავიხსენოთ ნიკოლოზ ცხვედაძე - კიდევ ერთი მამულისთვის დამაშვრალი ქართველი. ცხვედაძეები სოფელ თაგვიეთიდან (გორის მაზრა) ყოფილან, საიდანაც "მებატონეებისგან შევიწროების გამო" აყრილან დ სოფელ ღილოვანს (თბილისის მაზრა) გადასახლებულან.
"და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფევლისა ცათაისანი; და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რომელი განჰხსნა ქუეყანასა ზედა, ჰხსნილ იყოს იგი ცათა შინა".
"ენებით ლაპარაკის" მადლი ქართველ ბერებსაც ჰქონდათ
* ტაძარში სწირა და იქადაგა დიდმა მჭევრმეტყველმა მამამ, მოსკოვის მიტროპოლიტმა წმინდა ფილარეტმა.
რომელი სიტყვითა არა სცთებოდეს, იგი სრული კაცი არს
მეტყველება არა მარტო სიტყვებისა და ენობრივ სტრუქტურათა მექანიკური ერთობლიობაა, არამედ აზროვნებისა
კარგია, თუ ვინმე ღვთისთვის იტყოდეს და კარგია, თუ ვინმე ღვთისთვის დუმდეს
მამა პიმენმა თქვა: "თუ კაცი გაიხსენებს სახარების სიტყვებს, "სიტყვითა შენითა განმართლდე და სიტყვითა შენითა დაისაჯო"
რამხელა ნება მოგვანიჭა უფალმა - ჩვენი სიტყვით შეგვიძლია მოვუფონოთ ადამიანებს, გაჭირვება და სიკვდილი დავათრგუნვინოთ, ანდა პირიქით...
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: "მშობლიური ენის განვრცობა და გაძლიერება ისეთივე დიდი და საპატიო საქმეა, როგორიც ხმლით დაცვა საკუთარი ქვეყნისაო".
მუდმივი კალენდარი
საეკლესიო კალენდარი
ჟურნალი
პალესტინის ერთ-ერთ მონასტერში, რომელიც ქალაქ კესარიის მახლობლად მდებარეობდა, ცხოვრობდა ღირსი მონაზონი ზოსიმე. მშობლებმა იგი სიყრმეშივე მისცეს აღსაზრდელად ამ მონასტერში და უკვე 53 წელი იყო, რაც აქ მოღვაწეობდა.
