მორჩილების კიდევ ერთი გაკვეთილი. "თხილის კრეფის ჟამს - ჰყვებოდა მამა ხარლამპე, - ჩვენი მოძღვარი ყოველთვის ორ ძმას - ათანასეს და იოსებს გზავნიდა ყარაყალის მონასტერში.

ჩემს აგარაში ძალიან მრავალფეროვანი ხალხი ცხოვრობს: მორწმუნე - ურწმუნო, კეთილშობილი - გარყვნილი... მაგრამ ზოგიერთი, ვისაც სახელი აქვს გატეხილი, ჯობია იმას, ვინც ეკლესიაში დადის, მაგრამ ცუდად ლაპარაკობს და ცუდად იქცევა.

ცხოვრება სიმონ-პეტრაში. როცა ჩვენს ბაღში სამუშაოდ წახვალ, დაფიქრდი, რამდენმა კაცმა გამოიჩინა თავი ბაღში მუშაობით. აქ მორჩილებას მონასტერში არად მიიჩნევენ, არადა ხშირად სწორედ მებაღეები აღწევენ უდიდესი ჭვრეტის სიმაღლეებს.

ჩვენ უკვე ვიცნობთ უწმინდესი ეფრემ მეორის შეხედულებას: "რუსთაველი, როგორც თავისი დროისათვის უაღრესად განსწავლული კაცი, კარგად იცნობდა ანტიკურ ფილოსოფიასაც და ნეოპლატონიზმსაც

ღირსი ნიფონტ კავსოკალიველის მღვიმის სიახლოვეს არის ერთი შეუმჩნეველი მღვიმე, რომელშიც ბერძნების აჯანყებისას მამა ნეოფიტე მოძღვარი მალავდა თავის მორჩილ გაბრიელს

შინაგანი ქრისტიანული ცხოვრების ჩაცხრომის უმთავრესი მიზეზი, რა თქმა უნდა, დევნილობის შესუსტება იყო.

ამასობაში ღვთისმსახური ჯერ ისევ მირთმევას ახორციელებს:

"მე შავ-თეთრი ტელევიზორი მაქვს, მამა პორფირეს კი ფერადიო", - ამბობდა მამა პაისი ათონელი მამა პორფირესა და დაფარულთმცოდნეობის იმ ღვთაებრივ მადლზე, რომლითაც უფალმა ეს ორივე მამა დააჯილდოვა.

სინას მთაზე მეორედ ასვლისას მოსემ, სჯულის მიღებასთან ერთად, ღვთისგან მიიღო ბრძანება, აეშენებინა მოძრავი კარავი - სამლოცველო ტაძარი ებრაელთა შესაკრებლად და სამლოცველოდ.

ზოგი კაცი პატივის მოსახვეჭად იბრძვის. წმინდა მღვდელმთავარი დიონისე კი მთელი ცხოვრება გაურბოდა სახელსა და დიდებას.

წმინდა მათე მახარებელი წინასწარმეტყველის შემდეგ სიტყვებს: "მივსცნე უკეთურნი დაფლვისა მისისა წილ და მდიდარნი სიკუდილისა მისისა წილ" ადასტურებს ღმერთკაცის გოლოთაზე დასჯის აღწერისას:

ოცდამეათე ფსალმუნს განგვიმარტავს არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე):
1. "შენ, უფალო, გესავ, ნუ მრცხუენებინ მე უკუნისამდე;

ჩარგლის გაგონებაზე გული გვინათდება ხოლმე და ვაჟა-ფშაველა გვახსენდება - ძვირფასი და გამორჩეული მწერლის დაბადების ადგილი. "კარიბჭე" შეძლებისდაგვარად ცდილობს, მომავალ თაობას უკეთ გააცნოს ჩვენი ქვეყნის წარსული და ის ადამიანები, ვინც ქართველობა შეგვინარჩუნა.

ათენში ყოფნის დროს წმინდა ეფრემის წმინდა უხრწნელი სხეულის ხილვის და მოლოცვის ღირსი გავხდი. არქიმანდრიტი აბიბოსის (ტარიადისი) დახმარებით, ატიკაში, წმინდა ეფრემის დედათა მონასტრისკენ გავეშურეთ.

ზურაბ კაკაბაძეს საქართველოშიც და მის ფარგლებს გარეთაც იცნობდნენ ღრმად მოაზროვნე, გამორჩეული ერუდიციისა და ფართო თვალსაწიერის მქონე ფილოსოფოსად, ლიტერატურისმცოდნედ, ესთეტიკოსად.

საზარელი ამბავი ილია ჭავჭავაძის მკვლელობის შესახებ თბილისში 30 აგვისტოს, საღამოს 6 საათზე მოვიდა, - იუწყება "ისრის" რედაქცია, - და თავზარი დასცა მთელ ერს. ეს მოხდა 1907 წელს.

დიდ-ბუნებოვანება ცალკე ადამიანისა თუ მთელის ერისა მის მიერ გატანილ მადლის მეტ-ნაკლებობაშია. იგ მეტ-ნაკლებობა მადლისა არის უტყუარი საწყაო ცალკე ადამიანისა თუ მთელის ერის კაცურ-კაცობისა, მისის შინაგან სიმაგრისა, ქვაკუთხედი მისის აღმატებულობისა.

სიკეთე ჩუმად და უხმაუროდ უნდა კეთდებოდეს - ეს ვიცით, მაგრამ გვიყვარს საკუთარი "გმირობით" თავმოწონება და გაჩუმებას ვერ ვახერხებთ.

"უფალი გვეხმარება წამოდგომაში, გვეხვევა და ისე მივყავართ ჭეშმარიტების გზაზე, მაგრამ ისიც უნდა გვახსოვდეს, რომ ჩვენთან მოსულ უფალს წინააღმდეგობა არ უნდა გავუწიოთ და უნდა გავყვეთ.

უფალი თავის შექმნილ ადამიანს სიკეთის კეთებისკენ მოუწოდებს. თითოეულ კეთილ მარცვალს ყველა ჩვენგანში დებს და მის გაღვივებას გვთხოვს. თითქოს ძალიან ადვილია სიკეთის ქმნა, მაგრამ როცა ამის დრო დადგება, გვიჭირს დახმარების ხელი გავუწოდოთ მოყვასს.

წმინდა ოთხთავში გვხვდება იგავები მთესველის, ხორბლისა და ღვარძლის, საფუარის, მდოგვის მარცვლის... შესახებ.

ძველი სამყაროს ერთ-ერთ უდიდეს იმპერატორსა და მხედართმთავარს ალექსანდრე მაკედონელს, რომელმაც ლამის მთელი მიწიერი სამყარო დაიპყრო, სიკვდილის მოახლოების ჟამს უთქვამს:

მოციქული ბრძანებს: "რაიცა იგი სთესოს კაცმან, იგიცა მოიმკოს" (გალატ. 6,7).

* კარგი მოსავალი რომ მოვიდეს, თესლი კეთილი უნდა იყოს და ნიადაგიც შესაფერი უნდა დახვდეს.

თესლი კეთილი - სიტყვაში განსხეულებული ღვთაებრივი ენერგიაა, რომელიც ცეცხლივით აღწევს გულში, გარდასახავს გაგონილსა და გააზრებულს და ცოცხალ, გულისმიერ ცოდნად აქცევს.