- მთავარი
- ჩვენ შესახებ
- ეკლესია
- ქრისტიანული ცხოვრება
- რწმენა
- წმინდანები
- სხვადასხვა
- ახალი ამბები
- დიასახლისის გვერდი
- სწავლებანი
- ერისკაცობიდან მღვდლობამდე
- ქრისტიანული საიდუმლო
- ქრისტიანული სიმბოლიკა
- ცოდვა
- ისტორია
- ანგელოზები
- ამბიონი
- კითხვა-პასუხი
- ეს უნდა ვიცოდეთ
- ცრუ მოძღვრებები
- სხვა რელიგიები
- სხვადასხვა
- მკითხველის გვერდი
- ეპისტოლენი, ქადაგებები
- ნამდვილი ამბები
- სასწაულები
- წაუკითხეთ პატარებს
- ჩემი სოფელი
- ქართული გვარები
- ქართული ანბანი
- რელიგიურ-ფილოსოფიური ლექსიკონი
- წმინდა წერილი
- წიგნები
- ლოცვანი
დღის ფრაზა
† "დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა! ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება".
კარიბჭე - #16 (155)
ჟურნალის სტატიები:
მამა ხარლამპე დიონისიატელი
მორჩილების სასწაულები. უკვე მოგითხრეთ მორჩილების ერთ სასწაულზე - როცა მამა იოსების კურთხევით მამა ხარლამპემ ზეთიანი კასრი ამოიტანა ნავსადგურიდან კელიაში. ამგვარი რამ მის სულიერ შვილსაც შეემთხვა.
მონათხრობი მონისა ღვთისა ნიკოლოზისა
მე ის ადამიანი ვარ, რომლის თავზეც, რომ იტყვიან, წისქვილის ქვაც კი დატრიალებულა და თანაც - არაერთხელ! აღვირახსნილი ცხოვრებით ვიცხოვრე, ალბათ არც კი არსებობს ცოდვა, რომელიც მე არ ჩამედინოს. მაშინ ამას ვერც ვამჩნევდი, მეტიც, ვამაყობდი კიდეც.
წმიდა ნიკოლოზ კავასილა
1. ლიტურგიისთვის მომზადება
წმიდა საიდუმლო ღვთისმსახურებისას პატიოსანი ძღვენი ღვთაებრივ ხორცად და სისხლად გარდაიქცევა.
1. ლიტურგიისთვის მომზადება
თქვენ მკურნალი ბრძანდებით ჩვენი დაწყლულებული სულებისა
"უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, რომელმან წმიდა მოციქული შენი პეტრე ჯაჭვთა და საპყრობილესაგან უვნებელად განათავისუფლე, მდაბლად გევედრებით, მოწყალებითა შენითა მიიხვენ ლოცვა ესე
ღვთისგან ბრძანების მიღების შემდეგ მოსე ცოლ-შვილთან ერთად ეგვიპტისკენ გაემართა.
"საქართველოს მიწა-წყალზე გადაირწო ის აკვანი, რომელშიც იწვა ყრმა და რომლის სახელი შოთა რუსთაველია...
"ჩვენი ერთადერთი მიზანი - შვილების მონათვლაა". ათონელი მამა, გაბრიელ დიონისიატელი 1954 წლის აღდგომას კონსტანტინოპოლში შეხვდა.
4. გნოზისის წინააღმდეგ ბრძოლა
(მესამე ნაწილი)
პირველი საუკუნის დასასრულს, მაშინ, როდესაც ეკლესიის ისტორიაში "სამოციქულო" ხანა მიილია, ეკლესია თავის მოღვაწეობაში უკვე მათეს, მარკოზის, ლუკას და იოანეს სახარებებით ხელმძღვანელობდა.
(მესამე ნაწილი)
უცხოეთში ემიგრანტ ქართველებს ერთადერთ ნუგეშად უფალი და ეკლესია გვევლინება. ათენში მცხოვრები თანამემამულეები გულის საოხად გამოსცემენ ჟურნალ "ემიგრანტ ქალს".
ნიკოლოზ ამბრაზი "ებრაელი რაბინის მოქცევა"
განქარვება რაბინთა ბრძნობისა. სამუელმა შემაჩერა:- საკმარისია! მაგრამ თუ მესია ნამდვილად იქმოდა სასწაულებს, რომლებზეც ახალ აღთქმაში წერია, მაშინ რატომ ვერ ხედავდნენ მას ჩვენი მამები, ხოლო თუ ხედავდნენ, რატომ არ დაიჯერეს?
მამა ქრისანთე - "ძენი ნათლისანი"
მონაზვნური ცხოვრების სიმძიმე (წერილიდან). მე მრავალი ბოროტება ჩავიდინე - სხეულითა და სულით. ევედრეთ ყოვლადსახიერ ღმერთს, რათა მან თქვენი ლოცვებით მაცხოვნოს.
ბერი ვლასი - ათონური ლიმონარი
მამა კონსტანტინე სალოსი. იგი კარიესში მოღვაწეობდა. საწყალ, გლახაკ, უპოვარ და მდაბალი სულის ქრისტესმიერ სალოს მამა კონსტანტინეს თავშესაფრად ნამდვილი ქოხმახი ჰქონდა ნახევრად დანგრეულ შენობაში მოწყობილი.
"აქ ყველანი და ყოველივე ზღაპრისა და ლეგენდის ბადით შეხავსულა. დიდი ბუჩქის ძირში ბუნდოვანი მითი ჰფუსფუსებს, პიტალო კლდეზე რაინდული არაკია გაკრული, ხოლო გარანდულ ხეებსა და გალიპულ ქვებზე ჟანგიანი ლურსმანით გალექსილი ეპოსია ამოჭრილი.
საქართველოს წმინდა სამოციქულო ეკლესია წმინდა მოწამის, უვერცხლოდ მკურნალი პანტელეიმონის ხსენებას 9 აგვისტოს აღნიშნავს. ეს არის დღე წმინდა მკურნალის მოწამებრივი აღსასრულისა.
ცოდნით განთქმული ერთი მოძღვარი დიდად გულმოდგინედ ევედრა უფალს, ისეთი კაცი ეჩვენებინა, რომელიც ზეცად აღმყვან უმოკლეს გზას მიუთითებდა.
ჩვენი პატრიარქი ხშირად ახსენებს ამ წმინდა ადამიანს - ინდოელ ქრისტიანს, სუნდარ სინგხს და მის ცხოვრებას.
ზიარებისას გაცილებით მეტს ვიღებთ, ვიდრე შეგვიძლია, ვითხოვოთ
"ევქარისტია" ბერძნულიდან მომდინარეობს და მადლობას ნიშნავს. ძველ ეკლესიაში ის ერთობლივ ლოცვასაც გულისხმობდა.
"ამრიგად, შეგაგონებთ მე, ტყვე უფლისა, მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაც ხართ ხმობილნი. მთელი ქედმოდრეკილობითა და თვინიერებით, დიდსულოვნებითა და სიყვარულით შეიწყნარეთ ერთმანეთი" (ეფ. 4:1-2).
ადამიანის ცხოვრება რამდენიმე ეტაპისგან შედგება - არის ბედნიერი წლები და არის განსაცდელიც. თანაზიარობა ორივე ვითარებისას საჭიროა.
ღმერთი სახიერია, უვნებო და უცვალებელი. ზოგიერთი აღიარებს ღმერთის ჭეშმარიტ უცვალებლობას და ამასთან, საგონებელში ვარდება - როგორ ხდება, რომ უფალს უხარია სიკეთე ან პირს იბრუნებს ბოროტებისგან;
როცა მორწმუნენი გულიდან ამოსულ ლოცვას ამბობენ და უფალს საკუთარ კეთილდღეობას შესთხოვენ, იხსენიებენ შეჭირვებულ ნაცნობ-უცნობებსაც. ამ დროს ლოცვაში გამოიკვეთება ერთობა, ერთსულოვნება და თანადგომა ერთმანეთისადმი.
(ამონარიდები პატრიარქის ქადაგებებიდან)
* "ყველანი, ვინც არის წევრი ეკლესიისა, ატარებენ რჩეულთა ბეჭედს არა იმიტომ, რომ მხოლოდ მათ დაიმკვიდრონ საუკუნო ნეტარება, არამედ რათა შეცვალონ და გააერთიანონ მთელი კაცობრიობა, დაყოფილი ცოდვითა და ეგოიზმით.
ჩვენი უბედურება მაშინ დაიწყო, როცა ჩვენი ქვეყანა დაირღვა და სამ სამეფოდ და ხუთ სამთავროდ განაწილდა
წმინდა ილია მართალი წერდა: "ყოველი ერი თავისი ისტორიით სულდგმულობს.
რამ დაგვიბა თვალი მასზედ, რასაც "ჩემობის" ფერი ადევს და არა "ჩვენობისა"?
ყველას გვახსოვს არაკი "ძალა ერთობისა", რომელსაც სულხან-საბა ორბელიანი მეფე ფინეზს ათქმევინებს:
ქართული ხალხური ცეკვა მსოფლიო კულტურის უდიდეს საგანძურს წარმოადგენს. მაინც რატომ მოიპოვა ქართულმა ხალხურმა ცეკვამ ასეთი საყოველთაო აღიარება?
არსებობს, ერთი მხრივ, ინდივიდი, პიროვნება, რომელსაც თავისი, განსხვავებული აზრი, შეხედულებები, ანუ სიმართლე აქვს
ინებოს ღმერთმა და მათეული ერთსულოვნება მიეცეს სრულიად საქართველოს
* მაშინ, როცა ფარნავაზმა თბილისის სანახებში განძით სავსე გამოქვაბული იპოვა, ქართლში ალექსანდრე მაკედონელის მიერ დატოვებული მაკედონელი აზნაური აზონი მთავრობდა.
ჩვენი ცხოვრება უფალთან შეწყვეტილი საუბრის, ერთობის, ერთსულოვნების აღდგენის მცდელობაა
თვითდაჯერებულ ადამიანთა დაყოლიებას სიკეთის მანტიაში გახვეული ბოროტი ადვილად ახერხებს
მუდმივი კალენდარი
საეკლესიო კალენდარი
ჟურნალი
მთავარანგელოზები
მთავარანგელოზ მიქაელისა და სხვათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა - გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელისა, ვარახიელისა და იერომიელის კრების აღნიშვნა IV საუკუნეში, ლაოდიკიის ადგილობრივ კრებაზე გადაწყდა
მთავარანგელოზ მიქაელისა და სხვათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა - გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელისა, ვარახიელისა და იერომიელის კრების აღნიშვნა IV საუკუნეში, ლაოდიკიის ადგილობრივ კრებაზე გადაწყდა
