იმ დღეებში მრავალგზის იხილა ჩვენება წმინდა ნინომ, თითქოსდა მოდიოდნენ ცის ფრინველები შავი ფერისანი, შევიდოდნენ მდინარეში, განიბანდნენ, განსპეტაკდებოდნენ და აღვიდოდნენ ბაღში, მაღლარი ვაზის (ბაბილო) ყურძენს შეჭამდნენ, ყვავილებს მოძოვდნენ და ასე სურვილით წმინდა ნინოსთან მივიდოდნენ, თითქოსდა მისი იყო ის ბაღი, შემოუდგებოდნენ მშვენიერი ჟივილით გარშემო.
ეს უთხრა წმინდა ნინომ თავის მოწაფე სიდონიას, აბიათარის ასულს, ხოლო სიდონიამ უთხრა წმინდა ნინოს: "უცხოვ და ტყვეთა მხსნელო ტყვეო, იცი, რომ შენს მიერ მოვიდა ეს ახალი დრო, შენს მიერ ისმის ის ძველი ამბავი, მამათა ჩვენთა ნაქმარი: სისხლის დათხევა იმ ზეციური კაცისა, რაც საფუძვლად დაედო ებრაელების სირცხვილს, მთელ ქვეყანაზე კიდით კიდემდე განბნევა, მათი მეფობის დაცემა, წმინდა ტაძრის წართმევა, უცხო ერის მოწოდება მათი დიდების მათთვის მისაცემად. იერუსალიმ, იერუსალიმ, იერუსალიმ, როგორ გაგიშლია ფრთები და შემოიკრებ შენი ფრთების ქვეშ ცისკიდურის ყველა ერს. აჰა, აქაც მოსულა ეს დედაკაცი, რომელიც შეცვლის ამ ქვეყნის ყოველ წესს". და უთხრა წმინდა ნინოს - "ეს შენი ჩვენება ის არის, რომ ეს ადგილი შენს მიერ იქცევა სამოთხედ".
მირიან მეფე
როცა ბერძენთა მეფე კონსტანტინესაგან გამოდევნილი მეფე მირიანი დაბრუნდა მცხეთაში, მან უკვე იცოდა წმინდა ნინოს მიერ ქრისტეს სჯულის ქადაგების შესახებ, რადგან წმინდანი უკვე ხმამაღლა, განცხადებულად ეუბნებოდა ხალხს, რომ გიპოვეთ ჩრდილოეთის მკვიდრნი შემცდარნიო და თავის ვაზის ნასხლევის ჯვარსაც აჩენდა და ამით ახდენდა დიდ საკვირველებებს, წამლების გარეშე ჯვარის შეხებით კურნავდა უკურნებელ სნეულებებს. მასთან ერთად ქადაგებდნენ მისი მოწაფეები, რომლებიც თავდაპირველად ფარულად დაემოწაფნენ - შვიდი ებრაელი ქალი: სიდონია, აბიათარის ასული და სხვა ექვსი, ბაღის მცველი ცოლ-ქმარი და აბიათარ მღვდელი - ახალი პავლე, რომელიც უშიშრად და დაუცხრომლად ქადაგებდა ქრისტეს რჯულს. ის დიდი მცოდნე იყო ძველი რჯულისა, ახალი კი წმინდა ნინოსაგან ესწავლა "და უმეტეს ნინოსსა ამხილებდა ყოველსა კაცსა სჯულსა ჭეშმარიტსა".
მაშინ გადაემტერნენ მას ურიები და უნდოდათ ქვით ჩაექოლათ იგი, მაგრამ მირიან მეფემ მიავლინა თავისი მსახურები და სიკვდილისაგან იხსნა აბიათარი. რამეთუ მირიან მეფეს ჰქონდა სურვილი ქრისტეს რჯულისა. მას ესმოდა ქრისტეს რჯულის სასწაული საბერძნეთსა და სომხეთში და არ აბრკოლებდა წმინდა ნინოს და მისი მოწაფეების ქადაგებას. მაგრამ სარწმუნოების დიდი მტერი, ეშმაკი ებრძოდა მას და ყოველმხრივ ცდილობდა, რომ მეფე ქრისტეს გზას არ დადგომოდა. ასევე დედოფალი ნანაც დაბრკოლებული იყო მისგან, მეფეზე მეტ გულფიცხობას იჩენდა და შეურაცხოფდა ქრისტეს ჭეშმარიტ სარწმუნოებას.
ყრმის განკურნება
წმინდა ნინო დაუცხრომლად ლოცულობდა თავის ნავსაყუდელში, მაყვლის ქვეშ. გაოცებულნი იყვნენ მისი ლოცვითა და მღვიძარებით. ეუცხოებოდათ ეს საქმე. დაიწყეს მისი გამოკითხვა, ის აუწყებდა ძველ და ახალ წიგნებს, განაბრძნობდა უგუნურებს და უგულისხმოებს და მათ გულში ნერგავდა ქრისტეს სიყვარულს. და ასე იყო სამ წელს, განცხადებულად ქადაგებდა ქრისტეს და მრავალი დაიმოწაფა. მცხეთაში ცხოვრობდა მაშინ, ერთი, მძიმედ დაავადებული პატარა ბავშვი, რომელიც დედამისს კარიდან კარზე დაყავდა, რომ ვინმეს ესწავლებინა მისთვის მკურნალი, რათა ნუგეში ეცათ მისთვის. ყველამ იცოდა მისი გასაჭირი, მაგრამ ვერ განკურნეს ბავშვი, ამიტომ მკურნალებმა უთხრეს დედაკაცს, რომ არაფერი ეშველებოდა ბავშვს. ეს ქალი იყო წარმართი და გულფიცხი. სძაგდა ქრისტიანული სჯული, უშლიდა სხვებსაც წმინდა ნინოსთან მისვლას, მაგრამ როცა სასოწარკვეთილებას მიეცა სხვა მკურნალთაგან, მივიდა წმინდა ნინოსთან, დავარდა მის წინაშე და ევედრებოდა ყრმის განკურნებას.მაშინ უთხრა წმინდა ნინომ: "კურნებას, რომელიც ადამიანისგან არის, მე არ ვყოფ, ხოლო ღმერთმა ჩემმა - ქრისტემ განკურნოს ეს ყრმა, რომელიც ყველასგან განწირულია", - უბრძანა სნეული დაეწვინათ კილიკზე (უხეში ბეწვის სამოსი, რომელიც ასკეტებს ემოსათ), რომელზეც ის მუდამ ლოცულობდა ხოლმე, და იწყო ღვთისადმი ვედრება. მაშინვე განიკურნა ყრმა, რომელიც ცოცხალი და მხიარული გადასცა თავის დედას. ხოლო ყრმის დედამ აღიარა ქრისტე და თქვა: "არ არის სხვა ღმერთი, გარდა ქრისტესი, რომელსაც ქადაგებს ნინო", და დაემოწაფა წმინდა ნინოს, შეუდგა მის კვალს და ადიდებდა ღმერთს.
ნანა დედოფლის განკურნება
სწორედ ამ დროს დასნეულდა ნანა დედოფალი ძლიერი და სასტიკი სენით. მისი განკურნება, დიდი მცდელობის მიუხედავად, ვერავინ შეძლო. მაშინ ვიღაცეებმა აუწყეს დედოფალს, რომ რომაელი ტყვე ქალი ნინო ლოცვით კურნავდა მრავალი სენით დაავადებულებს. დედოფალმა უბრძანა მსახურებს, რათა თავისთან მიეყვანათ ნინო. მივიდნენ დედოფლის მსახურები და იპოვეს წმინდა ნინო მაყვლის ბუჩქის ქვეშ, მეექვსე ჟამს ლოცულობდა. გადასცეს დედოფლის ბრძანება. წმ. ნინომ უთხრა მათ: "არა მაქვს ნება მოცემული, რომ ჩემი სამყოფლიდან გავიდე, არამედ დედოფალი თვითონ მოვიდეს ჩემთან და განიკურნება ქრისტეს ძალით".
მსახურებმა გადასცეს წმინდა ნინოს ნათქვამი დედოფალს. მაშინ დედოფალმა ბრძანა: "შემიმზადეთ საწოლი და მიმიყვანეთ მასთან". მსახურებმა საკაცით წაიყვანეს დედოფალი, რომელსაც თან ახლდა უფლისწული რევი და უამრავი მხლებელი. როცა მივიდნენ, წმინდა ნინოს სამყოფელთან, დადეს დედოფალი საგებელ კილიკზე. დაიწყო წმინდა ნინომ ლოცვა და ვედრება ღვთის მიმართ. მოიღო ჯვარი, რომელიც ჰქონდა, შეახო თავზე, ფეხებსა და მხრებზე ჯვრისსახედ და მაშინვე განიკურნა და ადგა გამოჯანმრთელებული, ირწმუნა ქრისტე და თქვა: "არ არსებობს სხვა ღმერთი, ქრისტეს გარდა, რომელსაც ქადაგებს ეს ტყვე დედაკაცი". და იმ დროიდან გაიხადა ის მეგობრად და თავის შინაურად. მარად ჰკითხავდა და გამოწვლილვით გამოეძიებდა ქრისტეს რჯულს. და ასწავლიდნენ მას წმინდა ნინო, აბიათარი - ახალი პავლე და მისი ასული სიდონია. და გახდა დედოფალი მორწმუნე და იცნო ჭეშმარიტი ღმერთი.
მეფემ ჰკითხა დედოფალს, ასე უცებ როგორ განიკურნეო. და დედოფალიც მოუყვა, თუ როგორ განიკურნა უწამლოდ, ნინოს ლოცვითა და ჯვრის შეხებით. სხვებმაც, რომელთაც ნახეს დედოფლის განკურნება, დაადასტურეს დედოფლის ნათქვამი. მოსმენილით გაკვირვებულმა მეფემ დაიწყო ქრისტეს სჯულის გამოძიება. ბევრს ეკითხებოდა აბიათარ მღვდელს ძველი და ახალი აღთქმის წიგნებზე და იგიც ყველაფერს უყვებოდა. ნებროთის წიგნშიც, რომელიც ჰქონდა მირიან მეფეს, იპოვა ერთი ადგილი: გოდოლის აშენების დროს ზეციდან გაისმა ხმა ნებროთის მიმართ: "მე ვარ მიქაელ, ღმერთის მიერ დადგენილი აღმოსავლეთის მთავრად. გადი ქალაქიდან, რამეთუ ღმერთი ფარავს მას. უკანასკნელ ჟამს მოვა მეუფე ცისა, რომლის ხილვაც შენ გნებავს. მისი შიში განაქარვებს ამქვეყნიურ სიტკბოს. მეფენი მეფობას დატოვებენ და სიგლახაკეს დაუწყებენ ძებნას. ის გიხილავს ჭირში და გიხსნის შენ". მაშინ მიხვდა მეფე მირიანი, რომ ძველი და ახალი წიგნები ერთმანეთს ეთანხმებოდა და იგივეს ამტკიცებდა ნებროთის წიგნიც და გაუჩნდა სურვილი, ქრისტეს სჯულის მიღებისა, მაგრამ ებრძოდა უჩინო მტერი და აბრკოლებდა ქრისტეს აღიარებისგან, გულში უღვივებდა კერპებისა და ცეცხლის სასოებას; დედოფალი კი ყოველთვის ევედრებოდა ქრისტიანობის მიღებას. მეფემ მერყეობასა და ორგულებაში გაატარა ერთი წელი. წმინდა ნინო დაუცხრომლად უქადაგებდა ერს ქრისტეს სარწმუნოებას. იგი არ ამხელდა თავის ვინაობას, უბრალო ტყვე ქალს უწოდებდა საკუთარ თავს.
