მოციქული ანანია დამასკოში დაიბადა და ამ ქალაქისვე ეპისკოპოსად დაესხა ხელი.

ღვთის ბრძანებით, სწორედ მან მონათლა ქრისტიანთა მდევნელი სავლე, მომავალი პავლე მოციქული (საქმე, 9, 10-19).

უდიდეს განსაცდელთა მიუხედავად, ანანია დაუფარავად უქადაგებდა წარმართთ და იუდეველთ.

ღვთის ნებით, სწორედ მის ხელთაგან მიიღო ნათელი პა¬ვლე მოციქულმა. აი, რას გვიამბობს სახარება ამის შესახებ:

დამასკოს რომ მიუახლოვდა, სავლე ღვთიურმა ნათელმა მოიცვა. მისი მხლებელნი ცხენებიდან ჩამოცვივდნენ, სავლეს კი ხმა ესმა: "საულ, საულ, რად მდევნი მე? გაგიჭირდება წიხლვა დეზისა". სავლე დაეკითხა: "ვინ ხარ შენ, უფალო?" ხმამ უპასუხა: "მე ვარ იესო, რომელსაც შენ დევნი. მაგრამ წამოდექი და ფეხზე დადექი, ვინაიდან იმისთვის მოგევლინე, რომ დაგადგინო მსახურად და იმის მოწმედ, რაც იხილე და რასაც გამოგიცხადებ" (საქმე. 26,14-16).

სავლეს მხლებლებს ხმა კი ესმოდათ, მაგრამ სიტყვებს ვერ არჩევდნენ.

ღვთიური ნათებისგან სავლე დაბრმავდა და უფლის მითითებით გაეშურა დამასკოსკენ, სადაც სამოცდაათ მოციქულთაგან ერთ-ერთი - ანანია ცხოვრობდა.

ანანიას გამოცხადებით ემცნო: "ადექი და მიდი იმ უბანში, რომელსაც მართალი ჰქვია, და მოძებნე იუდეველთა ტაძარში კაცი, სახელად სავლე..." ამასობაში ღვთიური ნათლით დაბრმავებული სავლე ხელით შეიყვანეს ტაძარში, სადაც სამი დღე-ღამე ისე დაჰყო, საჭმელიც არ გახსენებია, განუწყვეტლივ ლოცულობდა.

ბოლოს, უფლის ბრძანებისამებრ, მივიდა მასთან ანანია, თვალებზე ხელი შეახო და ქრისტეს სახელით მხედველობა დაუბრუნა. სავლე მოინათლა და სახელად პავლე ეწოდა.

ღვთის სიტყვის სახარებლად ანანია გარკვეული ხნის შემდგომ დამასკოდან ელეფთეროპოლს გადავიდა, სადაც მრავალი სასწაული აღასრულა. მისმა გავლენამ ქალაქის ხელისუფალთ თავსატეხი გაუჩინა, ამიტომ ქალაქის თავმა, ლუკიანემ ნეტარი შეიპყრო და ხარის ძარღვებით გვემა, თუმცა, ანანიას სიმტკიცით ცოფქმნილმა სატანჯველთაგან ყველაზე უარესი განუჩინა: - ჯერ გვერდები დაუგლიჯა, შემდეგ კი - მთელი სხეული ცეცხლმოკიდებული მაშხალებით ამოუწვა, ბოლოს - ქალაქგარეთ გაიყვანა და ქვებით ჩაქოლა.

მოგვიანებით მისი წმინდა ნაწილები კონსტანტინოპოლს გადააბრძანეს.