უხმარ მონას იმათ ვუწოდებთ, რომელნიც მოინათლნენ, მაგრამ აღთქმანი, რომლებიც დადეს ნათლისღებისას, კეთილად არ დაიმარხეს. ხოლო უცხოსა და მტერს ღვთისას იმათ ვუწოდებთ, რომლებიც მოუნათლავნი არიან და ურწმუნონი, ან ბოროტად მორწმუნენი. ღვთისმბრძოლნი და მოწინააღმდეგენი კი ისინი არიან, რომელთაც არა თუ მარტო საკუთარი თავიდან განუგდიათ შიში ღვთისა, არამედ ებრძვიან და ეწინააღმდეგებიან მათ, რომლებიც ღვთის ნებას აღასრულებენ.

ძველ ეკლესიაში ვიდრე ადამიანი მოინათლებოდა, საკმაოდ დიდი დრო გადიოდა. პიროვნება გამუდმებით გადიოდა მოსამზადებელ დისციპლინას - კატეხიზაციას. ალბათ გახსოვთ, რომ ლიტურგიის მსვლელობისას დიაკონი აცხადებს: "კათაკმეველნო განვედით, რაოდენნი კათაკმეველნი ხართ, განვედით"... ამ შემთხვევაში საუბარი სწორედ იმ კათაკმევლებს, ანუ ქადაგებულ, ქრისტეს სწავლება უწყებულ ადამიანებს ეხება, რომლებიც ჯერ არ მონათლულან და ახლა ემზადებიან ამისათვის. ისინი შეგნებულად აკეთებდნენ არჩევანს, მათ სურადათ მიეღწიათ ხსნისათვის, მაგრამ მაშინვე არ ინათლებოდნენ, ვინაიდან ჯერ კიდევ ბევრი რამე უნდა გაეგოთ და ესწავლათ.

მოზრდილ მოსანათლ ადამიანებს დღესაც ადრინდელივით სჭირდებათ სერიოზული შინაგანი მომზადება, რადგან საჭიროა პიროვნება გრძნობდეს თავის უღირსებასა და პასუხისმგებლობას იმ ქრისტიანული აღთქმების გამო, რომლებსაც ის იღებს თუ დებს ნათლისღების ჟამს. ამ დანიშნულებით ეკლესიაში მიმსვლელთათვის ქადაგება და განსწავლა კვლავ მეტად მნიშვნელოვანი და საპასუხისმგებლო საქმეა, უბრალოდ დღეისთვის შეიცვალა მისი ფორმა და აღსრულების გზები. მაგრამ, რაც მთავარია, უმთავრესი პრინციპი ისევ იგივე რჩება, რაც ადრე იყო: არ შეიძლება ზრდასრული ადამიანი ტაძარში მივიდეს და ფორმალურად, გაუცნობიერებლად, ქრისტეს ცოცხალი სარწმუნოების გარეშე ნათელიღოს.