ჩვენს სწრაფ ეპოქაშიც კი მამა კლეოპა რჩებოდა როგორც ერთი ძველთაგანი. ხშირად შეიძლებოდა მოგესმინა, როგორ ამბობდა:

- შვილებო, ესა და ეს კანონი ამბობს ასე... ეს კი ასე...

- მამა კლეოპა, ისინი ცოტა არ მოძველდა?

- როდესაც წმინდა მამები მათ იღებდნენ, სულიწმინდა საუბრობდა მათი პირით. თუნდაც რომ მოძველებულიყვნენ, ჩვენ უნდა გვახსოვდეს შემდეგი: თუ ეკლესია დაკარგავს თავის კანონიკურ საფუძველს, ის დაიღუპება როგორც ეკლესია. წმინდა კანონები მიღებული იყო წმინდა მამების მიერ არა იმისთვის, რომ გათელილიყო, არამედ იმისთვის, რომ მათ მიჰყოლოდნენ. და მიჰყოლოდნენ არა ასოს მიხედვით, არამედ სულის მიხედვით.

დღეს ვერავინ შეძლებს ეპიტიმიების დადებას წმინდა ბასილი დიდის, ან წმინდა იოანე ოქროპირის, ან წმინდა იოანე მმარხველის კანონების მიხედვით, მაგრამ მათი იგნორირება არ შეიძლება. თუ ჩვენ არც შევასრულებთ მათ და არც პატივს ვცემთ, მაშინ ყველანი ერთად ჯოჯოხეთში წავალთ. ეკლესიის საზომი და საჭე რჩება ღვთის ხელში და არა ადამიანის ხელში. ჩვენ ვათავისუფლებთ, ხოლო მოციქულებს ნათქვამი ჰქონდათ სახარებაში: "რაც შეკრათ, შეკრული იქნება, და რაც გახსნათ, გახსნილი იქნება" (შდრ.: მათე 18:18). და რომელი სათნოების ძალით? სულიწმინდის მადლის ძალით. ხოლო თუ ჩვენ ვათავისუფლებთ სულიწმინდის გარეშე, მაშინ სულიწმინდა არ მოქმედებს. ანუ ჩვენ ვატყუებთ საკუთარ თავს. "როცა ბრმა ბრმას წაუძღვება, ორივენი ორმოში ჩაცვივიან" (მათე 15:14). თუ შენ იმრუშე, ამაოდ გეუბნება მღვდელი: "ეზიარე", მაშინ როცა კანონი გიწესებს ნაკურთხი წყლის დალევას ან იმის გაკეთებას, რაც დაგეწესა. ან თუ კანონი გეუბნება: "ნუ გააკეთებ ასე, რადგან ასე უნდა გააკეთო", შენ კი სხვანაირად იქცევი, მაშინ ჩვენ ერთმანეთს ვატყუებთ. კანონიკური წესები არ არის მიღებული იმისთვის, რომ მსოფლიო მოკლან, არამედ იმისთვის, რომ მსოფლიო შეაკავონ ცოდვისგან.

მოდიან ჭაბუკები, ქალიშვილები, სხვადასხვა ადამიანები აღსარებაზე და ამბობენ, რომ არ დავუწესო მათ ძალიან დიდი ეპიტიმია, რადგან ვერ შეძლებენ მის შესრულებას, მაგრამ თუ მე მათ პატარა ეპიტიმიას მივცემ, მაშინ შევცოდავ, ხოლო როცა დიდს ვაძლევ, არასოდეს არ ვცოდავ. სწორედ ამისთვის არსებობს კანონები, რომ ადამიანი მხილებული იყოს მათ მიერ, რომ გამოასწოროს თავისი ცხოვრება, თორემ ჩვენ ეკლესიას რაღაც გართობად გადავაქცევდით. ვაკეთებთ, რაც მოგვწონს, და ვიღებთ, რაც მოგვერგება.