ძმანო მართლ-მადიდებელნო! დადგა დიდი მარხვა, ჟამი ლოცვისა, სულიერისა მოღვაწეობისა, ზიარებად მომზადებისა. ამისთანა შემთხვევაში მომეტებულად საჭირო არის ჩვენგნით დარიგება, სწავლა და გაფრთხილება თქვენი. გარნა დღეს ჩემი საკუთარის სიტყვებით არ გეტყვით თქვენ სწავლას, არამედ წარგიკითხავთ ისაია წინასწარმეტყველითგან, თითქმის მრთელსა ორმოც და მეთვრამეტესა თავსა, რომელსა შინა წინასწარმეტყველი მშვენიერად აღგვიხსნის რა არის მარხვა, ლოცვა, როგორ უნდა იმარხვოს და ილოცოს კაცმან, თუ ჰსურს, რომ ლოცვა და მარხვა მისი იყოს ნაყოფიერი. თვით ღმერთმან უბრძანა ისაიას: ხმა ჰყავ ძლიერად და ნუ რიდებ, ვითარცა საყვირმან აღიმაღლე ხმა შენი და მიუთხრენ ერსა ჩემსა ცოდვანი მათნი და სახლსა იაკობისასა უსჯულოებანი მათნი (ისაია 58, 1). აღმასრულებელმან ესრეთისა ბრძანებისა, ისაია წინასწარმეტყველმა გამოუცხადა ებრაელთა ესრეთ: მეტყველთა ვითარმედ: ვიმარხვეთ და არა იხილე, დავიმდაბლენით სულნი ჩვენნი და არა სცან, რამეთუ დღეთა შინა მარხვათა თქვენთასა იპოებიან ნებანი თქვენნი და ყოველთა ხელის ქვეშეთა თქვენთა დაქენჯნით (58, 3,); ესე იგი ურიანი ხშირად მარხულობდენ, თავს დაიმდაბლებდენ, გარნა ღმერთი თითქო ყურადღებას არ აქცევდა მათ მარხვაზე; იგინი დრტვინვიდენ: არ მიხედა ღმერთმა ჩვენს მარხვასაო, ამისთვის ღმერთი პირითა წინასწარმეტყველისათა ეტყვის მათ, რომ თუმც მარხულობთო, გარნა თქვენს ნებას არ იშლითო. იპოვებიან ნებანი თქვენნი, და სტანჯავთო ხელ ქვეშეთა თქვენთაო. სასჯელთა და ლალვათა იმარხავთ და გვემთ თვით მწყვლელობით მდაბალსა, რასა იმარხავთ ჩემდა, რათა დღეს სასმენელ იქნეს ღაღადებისა მიერ ხმა თქვენი (58, 4). ესე იგი, თქვენ მარხულობთ ჩხუბისათვის და შფოთისათვისო, ისე არ იმარხავთ, რომ ხმა ლოცვისა თქვენისა აღვიდეს ღვთისადმი ზეცად.ძმანო მართლ-მადიდებელნო აქ, ამ სიტყვაზე წინასწარმეტყველისა ჩვენ უნებლიედ გაგვახსენდება ის, რაცა მრავალ გზის გამოგვიცდია და შეგვინიშნავს. ახლაც ქრისტიანეთა შორის მრავალნი პირნი მარხულობას რომ დაიწყებენ, გაუფუჭდებათ ხასიათი, შეიქნებიან ჯავრიანი, მეშფოთენი, უფრო ხშირად ეჩხუბებიან ერთმანეთს და უჩივიან. როგორც დადგება დიდი მარხვა, ან ქრისტეშობის მარხვა, გახშირდება ჩხუბი, შფოთი; ერთი სიტყვით სარკეა ზემო მოყვანილი სიტყვები წინასწარმეტყველისა ახლანდელისა ჩვენისა ზნეობისა. არა ესრე მარხვა გამოგირჩიე და დღე დამდაბლებისა კაცისა სულისა თვისისა, არც ამაოდ იდრეკთ, ვითარცა ჩალა ქედი შენი, არც ძაძა და ნაცარი დაიგეთ, არც ესე უწოდოს მარხვა შეწყნარებული დღე სათნო უფლისა. ამისთანა მარხვა არ გამომირჩევია და არ მიცნობებია შენთვისაო, არამედ ისეთი მარხვა, როდესაც კაცი, დამძიმებული დიდისა მწუხარებისაგან მოიდრეკს ქედსა, ვითარცა ლერწამი, ძაძასა და ნაცარსა დაიგებს და მდებარე არს მწუხარე და გლოვიარე. არა ეგე ვითარი მარხვა გამომირჩიე, იტყვის უფალი, არამედ განხსენ ყოველი საკვრელი სიცრუისა, დაარღვიენ ღვლარძნილებანი მძლავრებათაგანი, განავლინენ შეპყრობილნი მიტევებითა და ყოველი აღწერილი უსამართლო განხეთქენ. არა ამისთანა მარხვა ამოვირჩიე მეო, არამედ ისრეთი მარხვა, რომ დახსნა, მოსპო ყოველი სიცრუე, დაარღვიო ყოველი შენი უსამართლოებანი და გაჭირვებანი, რომელიც მიაყენე მოყვასთა შენთა, დახიო ყოველი უსამართლო ხელის წერილი, მოღებული მოყვასთა შენთაგან: მისცე მშიერსა პური შენი და გლახაკნი უსართულონი შეიყვანო სახლში. იხილო თუ შიშველი შემოსე, და იხილო თვისთაგანი თესლისა შენისათა, არა უგულებელს ჰყო. მშიერს პური აჭამეო, შიშველი შემოსეო, გლახაკი შეიყვანე შენს სახლშიო, შენ ტომთა და ნათესავთაგანს ნუ დასტოვებ შეუწევნელადო. მაშინ განეფინოს მსთვად ნათელი შენი და განკურნებანი შენნი მალე აღმოხდენ და წინავიდოდეს წინაშე შენსა სიმართლე შენი. თუ ასე იმარხავ, შენი სიმართლე განეფინოს, ვითარცა ცისკარი, და შენი საქმენი წინაშე შენსა ვიდოდენ და დიდებამან ღვთისამან გარემოგიცავს შენო. მაშინ ხმა ჰყო და ღმერთმან ისმინოს შენი, მერე იტყოდეღა შენ გრქვას: აჰა აქა ვარ, უკეთუ მოსპო შენგან საკვირველი. და ხელის დადება და სიტყვა დრტვინვისა.

რაღა დამატება უნდა ჩვენის მხრით მშვენიერთა ამათ სიტყვათა, მხოლოდ ერთს რასმეს გაგახსენებთ, ჩვენ ქრისტიანეთაგან ღმერთი მოითხოვს უდიდესსა სათნოებასა, ვინაიდგან უმაღლესიც მოგვცა მადლი, სახე და ღონე წმიდისა ცხოვრებისა. რას მოითხოვს ჩვენგან ღმერთი? იმას, რომ განვახლდეთ სულითა და გულით ისრე, რომ ვიყვნეთ ტაძარი სულისა წმიდისა. განიშორეთ თქვენგან, იტყვის წმინდა მოციქული პავლე – პირველისა მისებრ სვლისა თქვენისა, ძველი კაცი განხრწნილი გულის თქმისა მისებრ საცთურისა, და განახლდებოდეთ თქვენ სულითა მით გონებისა თქვენისათა. ამისთვის დააწესა წმიდამან ეკლესიამან მარხვა, ლოცვა, მომზადება ზიარებისადმი, ეს ნაყოფი უნდა ჰქონდეს აწინდელსა ჩვენსა მოღვაწებასა; რომელიცა, და მოგვცეს ყოველთა უფალმან და მხსნელმან ჩვენმან, იესო ქრისტემან. ამინ.