მამა არისტოკლეს ძალზე უყვარდა მტრდები, უნაწილებდა მათ თავის მწირ ტრაპეზს, ეალერსებოდა. ღირსი მამა 1918 წელს გარდაიცვალა მოსკოვში.

"ცოდვა შეურაცხყოფაა ღვთისა, - ამბობს მამა სამსონი (სივერსი), - გეშინოდეს, შეურაცხყო ღმერთი. სწორედ ესაა სიყვარული უფლისა". მაგრამ, როგორც ბრძანებს პაისი ათონელი, "ჩვენს დროში ცოდვა მოდად იქცა". სამყარო დღეს იმით კეკლუცობს, რაც სირცხვილი იყო თუნდაც ათი წლის წინათ.

ბეთანიის მონასტერში, XII საუკუნის ერთ ფრესკაზე, ტაძრის ერთ-ერთ მომხატავს აარონ წინასწარმეტყველის ფერხთით საკუთარი თავიც გამოუსახავს მუხლმოდრეკილი ბერის სახით და იქვე წაუწერია: "უფალო, ნუ შეუნდობ სოფრომს". "რა მიუწვდომელი თავმდაბლობაა! - წერს არქიმანდრიტი ლაზარე ამ წარწერის ავტორზე, - წმინდა მამები ამბობენ:

* წმინდა ანტონი დიდს ძმებმა ჰკითხეს: "როგორ ვიცხოვროთ, მამაო?" ღირსმა მამამ მიუგო: "როგორც გესმათ სახარებიდან, ისე იქმოდეთ და სცხონდეთ. უკეთუ ვინმემ მარჯვენა ლოყაში გაგარტყათ, მარცხენაც მიუშვირეთ". ძმებმა უპასუხეს: "არ შეგვიძლია, მამაო". მაშინ უთხრა ბერმა: "თუ მეორე ლოყის მიპყრობა არ შეგიძლიათ, პირველი მაინც მოითმინეთ".

* მამა სილოვანეს ბერი ვინმე ესტუმრა და დაინახა, რომ მისი მორჩილნი კერძს ამზადებდნენ. "რატომ შრომობთ წარმავალი საზრდოსთვის? - მზაკვრულად ჰკითხა ბერმა, - მიბაძეთ მართალი ლაზარეს დას მარიამს, რომელმაც უმჯობესი გამოირჩია".

სქიმარქიმანდრიტი სებასტიანე ცნობილი იყო კურნების, მჭვრეტელობისა და ლოცვით შეწევნის მადლით. მას განსაკუთრებით უყვარდა ლოცვა მიცვალებულთა სულის საოხად, ამიტომ ყოველდღე იხდიდა პანაშვიდს.

ერთხელაც, ჩვეულებისამებრ, მიცვალებულთათვის ლოცვას აღავლენდა:

* ერთხელ მამა ამო და მამა ბიტიმი მამა აქილასთან მივიდნენ. კართან მდგართ შიგნიდან მოესმათ ხმა. მამა აქილა ერთსა და იმავე სიტყვებს იმეორებდა: "ნუ გეშინინ, იაკობ, შთასვლად ეგვიპტედ". კარზე დააკაკუნეს. მამა აქილამ კარი გააღო, ბერებს ვინაობა ჰკითხა. უპასუხეს, ნიტრიის მთიდან გახლავართო. მამა აქილამ ისინი მიიღო.

მიტროპოლიტ გრიგოლის (ცერცვაძის) მშობლებს მის დაბადებამდე ოთხი ბავშვი მოკვდომიათ და ღმერთისთვის აღუთქვამთ, - თუ ახალშობილი ჯანმრთელი დაიბადება, შენ მოგიძღვნითო.

ეპისკოპოსისადმი მორჩილება და პატივის მიგება ძალზე გვიჭირს ჩვენი დროის მორწმუნეებს. სჯულის კანონი, რატომღაც, მხოლოდ მათთვის დაწერილი გვგონია, ხოლო როცა ჩვენ, ერისკაცებს, მოგვთხოვენ ეკლესიის კანონთა დაცვას, ვბრაზდებით.