07 (20) ივნისს რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია იხსენიებს მღვდელმოწამე ანდრონიკეს, პერმის არქიეპისკოპოსს და მასთან ერთად წამებულებს:

პრესვიტერებს ალექსანდრე მახეტოვს, ალექსი ბუდრინს, ალექსანდრე ოსეტროვს, ვალენტინ ბელოვს, ბენიამინ ლუკანინს, ვიქტორ ნიკიფოროვს, ალექსანდრე პრეობრაჟენსკის, პავლე ანიშკინს, ვლადიმირ ბელოზეროვს, ეგნატე იაკიმოვს, ლევ ერშოვს, მიხეილ დენისოვს, ნიკოლოზ ონიანოვს, პავლე სოკოლოვს, ალექსანდრე მალინოვსკის, ნიკოლოზ როჟდესტვენსკის, დიაკონ გრიგოლი სმირნოვს, და მოწამეებს, ერისკაცებს ათანასე ჟულანოვს და ალექსანდრე ზუევს (+1918)

წმინდა ანდრონიკე, ერში - ვლადიმერ ნიკოლსკი, 1870 წელს დაიბადა, 1893 წელს მოსკოვის სასულიერო აკადემია დაასრულა, რის შემდგომაც შემონაზვნდა.

1895 წელს სამღვდელო პატივითაც შემოსეს და ორ წელიწადში იაპონიაში წარგზავნეს მისიონერად.

წმინდა მამამ სამოციქულო მოშურნეობა გამოამჟღავნა და 1906 წელს კიოტოს ეპისკოპოსად აკურთხეს, თუმცა, ორ წელიწადში ისე დასნეულდა, იძულებული შეიქნა, კვლავ სამშობლოს დაბრუნებოდა.

იქ ჯერ ნოვგოროდის ეპარქიაში განამწესეს, შემდეგ კი - ომსკს გადაიყვანეს, მოგვიანებით კი პერმის ეპისკოპოსად დაასხეს ხელი.

ღვთის სიტყვის უებრო მქადაგებელმა სოფლებში უამრავი რამ მოაწესრიგა, უშურველად შეეწეოდა უპოვართ და ყოველმხრივ ცდილობდა, ძველმოწესენი ("სტაროობრიადელნი") წმინდა ეკლესიის წიაღში დაებრუნებინა.

1917 წლის ოქტომბრის წითელი რევოლუციის დასრულებისთანავე ბოლშევიკებმა მორწმუნეთა დევნა იწყეს.

როდესაც პერმის საკათედრო ტაძარში ამ მოვლენათა მგმობი საეკლესიო გზავნილი წაიკითხეს, მეუფე ანდრონიკემ არქიდიაკონს მდევნელთა ანათემას გადაცემა უბრძანა.

წმინდა მამა ეპისკოპოს თეოფანესთან ერთად დაუყოვნებლივ შეიპყრეს (1918 წლის 4 ივნისს) და მკაცრად დაჰკითხეს, თუმცა, სიტყვაც ვერ ათქმევინეს.

მაშინ ღვთისმგმობლებმა ტყეში წაიყვანეს და საკუთარი ხელით გაათხრევინეს სამარე, რის შემდეგაც თვალნი ზეცად აღაპყრო, ღვთის წინაშე ილოცა და თავადვე ჩაწვა საფლავში.

მტარვალებმა მიწის მიყრა უწყეს, ხოლო როდესაც ნახევრად დამარხეს, ტყვია ესროლეს და კვლავ მიწა მიაყარეს.

რაც შეეხება მეუფე თეოფანეს, იგი მდინარე კამაში ჩაახრჩვეს.

როგორც კი ეს ამბავი სინოდმა შეიტყო, ვითარების გასარკვევად პერმს საგანგებო კომისია წარგზავნა, თუმცა, ბოლშევიკებმა მატარებელი გააჩერეს და საეკლესიო კომისიის ყველა წევრი სიცოცხლეს გამოასალმეს.

ხოლო როდესაც ადგილობრივმა ქრისტიანებმა ახალმოწამეთა ცხედრები დამარხეს და შესაბამისი პატივიც მიაგეს, ხელისუფლებამ მათ ამოსათხრელად და დასაწვავად მაშინვე ხალხი გაგზავნა.

* * *
ხსენება მღვდელმოწამისა ნიკოლოზისა (კონიუხოვი) და პეტრესი (კუზნეცოვისა), პრესვიტერთა (+1919)
* * *
ხსენება წმინდისა მოწამისა ზინაიდასი, საკვირველმოქმედისა
* * *
ხსენება წმინდათა ესიასი და სოსანასი, წმინდა პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსის მოწაფეთა (I)
* * *
ხსენება წმინდათა მოწამეთა ტარასისა და იოვანესი, მახვილით განგმირულთა
* * *
ხსენება ღირსისა დედისა სებასტიანასი, საკვირველმოქმედისა, რომელმან მშვიდობით შეჰვედრა სული უფალს
* * *
ხსენება ღირსთა სტეფანესი და ანთიმოზისა, მოშურნე მღვდელთა, მშვიდობით აღსრულებულთა