ნესტორი გახლდათ პაფილიის დედაქალაქ ბერგიიდან (მცირე აზია). იმპერატორ დეციუსის (249-251) დროინდელ დევნულობისას ნესტორი იყო მაგიდისის მღვდელმთავარი. ამ დევნას შეეწირა კიდეც 251 წელს.

გამეფებიდან მოკლე ხანში დეციუსმა იმპერიის ოლქებში ბრძანება გაგზავნა, რომლითაც ყველა ქრისტიანი, ვინც სარწმუნოებას არ უარყოფდა, სიკვდილით უნდა დასჯილიყო. დეციუსი ფიქრობდა, რომ ამ გზით ღმერთების წყალობას მოიპოვებდა და თავიდან აიცილებდა იმ უბედურებებს, რომლებიც იმპერიას ემუქრებოდა. ამ ბრძანებამ ქრისტიანები ააფორიაქა და შეაძრწუნა. უმრავლესობას მიწიერი სიამენი ღმერთზე მეტად შეჰყვარებოდა და უჭირდა მათი დათმობა, თან სიკვდილის ეშინოდა. ჭეშმარიტი მორწმუნეები კი ნაღვლიანად შესცქეროდნენ, თუ როგორ მიიჩქაროდნენ ქრისტიანები სამსჯავროსა და წარმართული ბომონებისკენ, რათა დაეგმოთ ქრისტე და შეეწირათ მსხვერპლი კერპებისთვის. ბევრი გამოძახებასაც არ უცდიდა და მანამდე მირბოდა. ერთხელ მსაჯულები იძულებულებიც კი გახდნენ, მეორე დღისთვის მოეხმოთ ისინი, რადგან ვეღარ ასწრებდნენ განდგომილთა მოსმენას. ზოგიერთი ქრისტიანი ყიდულობდა წერილობით მოწმობას, ვითომ წარმართული რიტუალი აღასრულა და ამ სულმოკლეობითა და თაღლითობით ინარჩუნებდა სიცოცხლეს.

იმპერატორის ბრძანებით პამფილიის მთავარმართებელმა დაიწყო ქრისტიანთა დევნა, მან მთელ პროვინციაში გამოაცხადა ქრისტიანთა ძებნა, რათა მათთვის ეიძულებინა მონაწილეობა საყოველთაო მსხვერპლშეწირვის რიტუალში. პოპლიმ იცოდა, რომ ეპარქიაში ქრისტიანებზე დიდი გავლენა ჰქონდა ნესტორს. ამიტომ მთავარმართებელმა მეომრებს უბრძანა: ვიდრე არ შეიპყრობთ ეპისკოპოსს, ვერაფერს გავაკეთებთ. "ქრისტიანთა საწინააღმდეგოდ." წმინდა მღვდელმთავარს გამოცხადებით ეუწყა თავისი მომავალი. მან მოახერხა და თავისი სამწყსო გახიზნა, თავად კი მშვიდად დაელოდა მის შესაპყრობად გამოგზავნილ მეომრებს. იგი საკუთარ სახლში შეიპყრეს ლოცვის დროს. შეპყრობილ მღვდელმთავარს მოსთხოვეს იმპერატორის ბრძანების შესრულება, რაზედაც მან უპასუხა: "მე ვასრულებ მხოლოდ უფალი იესო ქრისტეს ბრძანებას." ვერაფრით შეარყიეს ნესტორის რწმენა, ვერც მუქარით, ვერც წამებით. შემდეგ ქალაქ მაგიდისის მმართველმა პერგიაში გაგზავნა იგი სამსჯავროზე. პერგიაში წმინდა მღვდელმთავარმა დამაჯერებლად განაცხადა: "რამდენიც უნდა აწამოთ ჩემი სხეული, სანამ ვსუნთქავ, არასოდეს უარვყოფ ჩემს უფალ იესო ქრისტეს." სასტიკად აწამეს რკინის ჯაჭვებით, ამ დროს ის ფსალმუნებს გალობდა. წმინდა ნესტორი გამუდმებით იმეორებდა: "მე ყოველთვის ვიყავი, ვარ და ვიქნები უფალ იესო ქრისტესთან." ბოლოს მღვდელმთავარი ქალაქ ბერგიის მმართველის ბრძანებით ჯვარს აცვეს. როცა უფალს სული მიაბარა, მან წარმოთქვა სიტყვა: "ამინ!"

დეციუსის მიერ ქრისტიანთა უმოწყალო დევნა ორ წელიწადს გაგრძელდა, მაგრამ მეტისმეტად სასტიკი იყო, რის გამოც ზოგი ქრისტიანი განუდგა რწმენას, მაგრამ ბევრი მხნედ შეხვდა ტანჯვასა და სიკვდილს. მათი მაგალითი ხალხზე უდიდეს ზეგავლენას ახდენდა. უფალი საოცარი ნიშნებით ამხნევებდა და აძლიერებდა თავის ერთგულ მსახურებს - სასწაულებრივად კურნავდა, ზოგჯერ იარებით დაფარული მათი სხეული მოულოდნელად ჯანმრთელი და უვნებელი ხდებოდა. მარტვილებს განამტკიცებდა საოცარი ხილვები, რისი წყალობითაც გვემის დროს სახეები ზეციური აღმაფრენით უბრწყინავდათ. ეს ყოველივე განაცვიფრებდა წარმართებს, ბევრმა შეიცნო ღვთის ძალა და მოიქცა. ასე რომ, ეკლესია კვლავაც იზრდებოდა და ძლიერდებოდა, მიუხედავად მის წინააღმდეგ მიმართული ყველა ბოროტი მცდელობისა.

ხატის წყარო