წმინდა აბო ტფილელის დროს ქალაქ დამასკოში ცხოვრობდა მუსლიმანი, რომელიც ცნობილ არაბულ ოჯახში დაიბადა და გაიზარდა. რაბაქს სძულდა ქრისტიანები. ის მუჰამედის - ყურეიშიტების ტომს მიეკუთვნებოდა. ცხოვრობდა დამასკოს ერთ-ერთ უბანში, ნაირაბში, წმინდა მოწამე თეოდორეს ეკლესიის ახლოს.

ერთხელ რაბაქი ქრისტიანული საიდუმლოებების დასაცინად ეკლესიაში შევიდა. დადგა წმინდა თეოდორეს ხატის წინ. უეცრად თვალი მოჰკრა თეთრ კრავს, რომელიც მღვდელმა წმინდა ტრაპეზზე დაკლა. გაბრწყინებული მტრედიც დაინახა, რომელიც კრავზე ჩამოეშვა. ნანახმა გააოცა, ღვთისმსახურების დასრულებას დაელოდა და მოძღვარს აუხსნა, რომ კრავი მხოლოდ მან დაინახა, ყველა დანარჩენმა კი პური და ღვინო. რაბაქმა ჩაილაპარაკა, - დიდება ღმერთს! ქრისტიანთა რელიგია, ჩვენს რელიგიაზე აღმატებულიაო და გაქრისტიანება მოინდომა. მღვდელმა უარი უთხრა: - თუ მართლა გსურს წმინდა ნათლისღების ღირსი გახდე, იერუსალიმში წადი პატრიარქთან და შესაძლოა, მან გცეს ნათელიო.

რაბაქი იერუსალიმში წავიდა და დიდი წვალების შემდეგ პატრიარქსაც შეხვდა. მუსლიმანთა შიშის გამო, პატრიარქმა ილიამ არაბის მონათვლა თვითონ ვერ გაბედა და მკვდარი ზღვის მეუდაბნოე მამებს გაუგზავნა. მათ ახალმოქცეულს ანტონი უწოდეს. ის ერთხანს მამებთან დარჩა და მათგან მრავალი სულიერი სიკეთე მიიღო. ექვსი წლის მერე, სულიერად გაძლიერებულმა, მამებისგან აიღო კურთხევა და თავის თანატოლებთან ქრისტიანობის საქადაგებლად დამასკოში დაბრუნდა. გამოეცხადა თავისიანებს და ამცნო: "მე ქრისტიანი ვარ, მწამს უფალი ჩემი, იესო ქრისტე". ცოტა ხანს შინ დარჩენის ნება მისცეს, იფიქრეს, ეს გატაცება გადაუვლისო. ანტონის გაქრისტიანების ამბავი მთელ დამასკოში გავრცელდა. როცა ეკითხებოდნენ, ეს მართალია თუ არაო, პასუხობდა, დიახ, ქრისტიანი ვარო.

მალევე დაიჭირეს ერთ-ერთი ქადაგებისას. რამდენიმე თვიანი ტანჯვის მერე დასაკითხად ხალიფას წარუდგინეს, ეს მოხდა 799 წლის 25 დეკემბერს. მან ხალიფასთანაც დაამოწმა: "მე ქრისტიანი ვარ, მწამს მამა, ძე და სულიწმიდა".

ხალიფას საამისო ცოდნა არ ეყო და რაც იცოდა, ისა ქნა. ცხარე კამათი გაიმართა რწმენაზე. ანტონი რაბაქყოფილს მისი ბრძანებით თავი მოჰკვეთეს. წმინდა მოწამე ანტონის ცხოვრების პირველი ნაწილი, რომელიც ავტობიოგრაფიას წარმოადგენს, შემორჩა არაბულ ენაზე, ასევე ქართულ (X საუკუნის ათონურ და სინურ ხელნაწერებში, ტექსტი გამოაქვეყნა ი. ყიფშიძემ 1913 წელს) და ეთიოპურ თარგმანებში. მაგრამ მისი ლიტურგიული მოხსენიება მხოლოდ ქართულ აგიოგრაფიულ ტექსტებშია დამოწმებული. ქართული წყაროებით ანტონი რაბაქი (რავახი) 18 და 19 იანვარს იხსენიება.

სურათზე ქალაქი დამასკო