07 (20) ნოემბერს არის ხსენება 33-თა მელიტინელ მოწამეთა: იერონისა, ისიქისა, ნიკანდრესი და სხვათა ათანასესი, მამანტისა, ბარაქისა, კალინიკესი, თეაგენესი, ნიკონისა, ლონგინოზისა, თეოდორესი, ვალერისა, ქსანთესი, თეოდულესი, კალიმაქესი, ევგენისა, თეოდოქესი, ოსტრიქისა, ეპიფანესი, მაქსიმიანესი, დუკიტესი, კლავდიანესი, თეოფილესი, გიგანტისა, დოროთესი, თეოდოტესი, კასტრიკისა, ანიკიტესი, თემელისა, ევტიქისა, ილარიონისა, დიოდოტესი და ამონიტესი (III).

წმინდა იერონი დაახლოებით, 290 წელს, იმპერატორ დიოკლეტიანესა და მაქსიმიანეს ზეობისას ცხოვრობდა, წარმოშობით კაპადოკიის ქალაქ ტიანიდან გახლდათ, სადაც მშვიდად ამუშავებდა თავის ყანას.

სწორედ ამ დროს ორივე დესპოტი ყოველ ძლიერ და ჯანმაგარ მამაკაცს ძალით მიერეკებოდა ჯარში, ამიტომ, რამდენადაც იერონს მთელ კაპადოკიაში ვაჟკაცობით და ძალით ტოლი არ ჰყავდა, ლისიუსმა მის წასაყვანად მეომრები გაგზავნა.

ამ დროს იერონი ყანაში მუშაობდა და როგორც კი მომხვდურნი იხილა, მაშინვე მიხვდა, რისთვის მიაკითხეს და ისიც უწყოდა, რომ მხეცქმნილი იმპერატორები რწმენის უარყოფას სთხოვდნენ, ამიტომ ბარს ხელი დაავლო და მეომრები უკუაქცია.

თუმცა, ისინი მალე მობრუნდნენ, თან სხვებიც მოიყოლეს და ნეტარს უწყეს ძებნა, თვრამეტი ნათესავის და მეგობრითურთ ერთ მღვიმეს რომ შეფარებოდა.

იგრძნო რა, რომ თანამოძმეთ დიდი საფრთხე ემუქრებოდათ, იერონი საკუთარი ნებით ჩაბარდა მეომრებს, რომელთაც მმართველს აახლეს.
საღამოს ნეტარს ღვთის ანგელოზი გამოეცხადა და აუწყა, რომ სასუფევლის მოსახვეჭად უფალი უკანასკნელი ბრძოლისათვის ამზადებდა.
დილით იერონმა ახლობელთ უდიდესი სიხარულით აუწყა ყოველი, მელიტინში კი 33 სხვა ქრისტიანთან ერთად მიეცა საპყრობილეს, რომელთაც განუწყვეტლივ განამტკიცებდა.

მომდევნო დღეს, სამსჯავროზე, მმართველმა ამპარტავნებაში დასდო ბრალი, - ჩემს ბრძანებას რატომ ეურჩეო, ხოლო ოდეს შეიტყო, რომ მის წასაყვანად წარგზავნილი მეომრები გაყარა, მისი ტანჯვა და ხელის წარკვეთა ბრძანა.

იერონი კი სიხარულით დაითმენდა სალმობას, რის შემდეგაც, მომდევნო სამსჯავრომდე, კვლავ დილეგს უკრეს თავი.

მისმა ერთ-ერთმა მეგობარმა, სახელად ვიქტორმა, ტანჯვას რომ გაქცეოდა, ციხის მცველს გაქცევის სანაცვლოდ საკუთარი მამული შესთავაზა.
შეიტყო რა ვიქტორის გაქცევის შესახებ იერონმა, მწარედ ატირდა, მარადიული სიხარული ამქვეყნიურ სიცოცხლეს რომ ანაცვალა, შემდეგ სამ ნათესავს უხმო, საიმდროოდ რომ გაეთავისუფლებინათ და თავისი უკანასკნელი სურვილი გაანდო, დას, თეოსტიმიას კი სთხოვა, მისი გარდაცვალების დღე ყოველწლიურად მოეხსენებინა, წარკვეთილი ხელი კი თვალისჩინწართმეული დედისთვის წაეღო ნუგეშად.

მეოთხე დღეს სხვა ქრისტიანებთან ერთად კვლავ წარუდგა უსჯულო სამსჯავროს, ლისიუსმა მათი ძარღვებით გვემა ბრძანა, რითიც მარტვილნი ოდენ განამტკიცა. მოთმინება¬დაკარგულმა ტირანმა მათთვის თავების წარკვეთა ბრძანა და აღასრულა კიდეც.

იერონის ნათესავებმა მმართველს მისი სხეულის გამოსყიდვა შესთავაზეს და დიდძალი ოქროთი შეძლეს კიდეც მისი გადმოსვენება. შემდეგ კი მის პატივად ტაძარიც ააგეს.



ტროპარი:
მოწამეთა შენთა, უფალო, მელიტინელთა, ღუაწლსა შინა თუისსა გუირგუინი მოიგეს უხრწნელებისაჲ შენ მიერ, ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ აქუნდა მათ შენ-მიერი ძალი, და მძლავრი დაამხუვეს, და შემუსრეს კერპთა იგი უძლური ძალი. მათითა მეოხებითა, ქრისტე ღმერთო, აცხოვნენ სულნი ჩუენნი.

კონდაკი:
გუნდი მოწამეთა ცხადად, და ბანაკი ნათლით შემოსილი, საცნაურად გარდამოსრულნი ჩუენდა მომართ, დღეს ეკლესიასა განანათლებენ სასწაულთა შარავანდედითა, ვინაცა მედღესასწაულენი პატიოსნისა ხსენებისა მათისანი, ვითხოვთ შენგან, მაცხოვარო ჩუენო, მათითა მეოხებითა გჳხსნენ ჩუენ ჭირთაგან, რაჲთა გიგალობდეთ შენ: ალილუია.