წმინდა გიორგი იყო მრევლის მღვდელი ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში კაპადოკიის ქალაქ ნეაპოლში (თანამედროვე ნევშეჰირი, თურქეთი). მრავალფერთა სათნოებათა მიერ განშვენებული, განსაკუთრებული სიყვარულით და ანგელოზებრივი სიწმინდით საღმრთო ლიტურგიას აღავლენდა ხოლმე.

1797 წელს ის მიწვეულ იქნა სოფელ მალაკოპიში, ნეაპოლის მახლობლად, დიდ დღესასწაულზე წირვის ჩასატარებლად. ამ სოფლის მღვდელი იძულებული გახდა დაეტოვებინა მრევლი თურქების დევნის გამო. მალაკოპისკენ მიმავალ გზაზე მამა გიორგი შეიპყრეს თურქებმა კობია-დერეს ადგილას, დააწამეს და თავი მოჰკვეთეს. ის დაკრძალეს ახლომდებარე ხეობაში.

ქალაქის მაცხოვრებლებისადმი წმინდანის მრავალჯერადი გამოცხადების შემდეგ, მისი ნაწილები გადაასვენეს ნეაპოლში და ინახებოდა მღვდელ ვასილის სახლში (+ 1842). მათგან ხდებოდა მრავალი განკურნება და გამოდიოდა კეთილსურნელება. მამა ვასილის ვაჟის, მღვდელ ნეოფიტეს გარდაცვალების შემდეგ (+ 1863) წმინდა ნაწილები დაასვენეს ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში.

1924 წელს მცირე აზიის ბერძნების საბერძნეთში გადასახლებისას, წმინდა მღვდელმოწამე გიორგის ნაწილები გადაასვენეს დიდმოწამე ევსტათის ეკლესიაში ნეა-იონიას უბანში ათენში.

წმინდანის ცხოვრება და სასწაულები შეკრიბა ნევშეჰირის მცხოვრებმა გ. კ. ასკიტოპულოსმა, ხოლო საეკლესიო მსახურება დაწერა გერასიმე მიკრაიანნიტმა.

წმინდა მღვდელმოწამე გიორგი რჩებოდა ადგილობრივად თაყვანისცემულ წმინდანად 1995 წლამდე, როდესაც კონსტანტინოპოლის საპატრიარქომ განახორციელა მისი კანონიზაცია და დაადგინა ხსენების დღე - 3 ნოემბერი.


.....

ტროპარი:

მოწამეთა შენთა, უფალო, ღუაწლსა შინა თუისსა გჳრგჳნი მოიგეს უხრწნელებისა შენ მიერ, ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ აქუნდა მათ შენმიერი ძალი, და მძლავრი დაამხუვეს, და შემუსრეს კერპთა იგი უძლური ძალი. მათითა მეოხებითა, ქრისტე ღმერთო, აცხოვნენ სულნი ჩუენნი.