"ჭეშმარიტება თვით იესო ქრისტეშია და რამდენადაც ახლოს ვართ უფალთან, იმდენად ახლოს ვართ ჭეშმარიტებასთანაც. მის მადლს, როგორც არასდროს, ყველაზე ძლიერად სწორედ პასექის დღეებში შევიგრძნობთ.

ქრისტეს აღდგომით ზეიმობს ღვთაებრივი მარადიული ჭეშმარიტებაც და ჩვენც მონაწილენი ვხდებით ამ საოცარი სიხარულისა. რომ არა ეს დღესასწაული, ჩვენი სარწმუნოება აზრს დაკარგავდა. ამიტომაც წერს პავლე მოციქული კორინთელთა მიმართ ეპისტოლეში: "უკუეთუ ქრისტე არა აღდგომილ არს, ამაო რამე არს ქადაგება ესე ჩვენი და ამაო არს სარწმუნოება ეგე თქვენი".

"ჩვენ აღვდგებით, ვინაიდან სულნი ისევ შეუერთდებიან სხეულებს, რომლებიც გახდებიან უკვდავნი და მოსცილდებათ ხრწნადობა და წარვდგებით ქრისტეს საშინელი სამსჯავროს წინაშე. სატანა და მისი დემონები, და მისი კაცი, ე.ი. ანტიქრისტე, ურწმუნონი და ცოდვილნი მიეცემიან მარადიულ ცეცხლს... კეთილის მოქმედნი განათლდებიან, ვითარცა მზე, ანგელოზებთან ერთად მარადიულ სიცოცხლეში, უფალ იესო ქრისტესთან, მარად მისი მჭვრეტელნი და განსცხრებიან მისგან გამომდინარე სიხარულით, მადიდებელნი მისნი მამისა თანა და სულისა წმიდისა თანა უსასრულოდ უკუნითი უკუნისამდე. ამინ".

"ჩვენ ყველანი ზეიმით ვეგებებით პასექის ბრწყინვალე დღესასწაულს, რომელსაც მუდამ ახალი, ადრინდელისგან განსხვავებული სიხარული მოაქვს. ესაა განცდა მარადიული ნეტარებისა. ყოველ წელს ჩვენს გულებში ინთება ახალი კანდელი, ცათა სასუფევლისკენ ჩვენი მომავალი გზის გამნათებელი.

შეიმუსრა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და ჩვენ სიკვდილის დათრგუნვასა და მარადიული ცხოვრების დაწყებას ვდღესასწაულობთ.

სააღდგომო საგალობელში ვკითხულობთ: "დღეს მეუფემან წარმოსტყვენა ჯოჯოხეთი და აღადგინა კრულნი, რომელნი საუკუნითგან ბოროტად პყრობილ იყვნეს მას შინა".

მაშ, დავივიწყოთ მიწიერი განსაცდელი და ამ წარმავალი წუთისოფლიდან მარადიულობას მივაპყროთ თვალი".

"თავისი ადამიანური ბუნების სიკვდილით უფალმა კი არ მოიცილა სხეული, არამედ იმისთვის მიიღო ადამიანთაგან სიკვდილი, რომ სხეულით მკვდრეთით აღმდგარიყო და ადამიანებიც უკვდავნი შეექნა სხეულითაც, რამეთუ როგორც კი სიკვდილი მის სხეულს შეეხო, უმალვე თვით სიკვდილი განქარდა სრულიად".

"თავისი ადამიანური სხეული ქრისტემ დიდხანს არ დატოვა უსიცოცხლო მდგომარეობაში და მხოლოდ მცირე ხნით უჩვენა ადამიანებს თავისი სიკვდილის კვეთებით მომკვდარი სხეული, რამეთუ მესამე დღესვე აღადგინა იგი მკვდრეთით, შემდეგ კი ზეცად აღამაღლა თავის ღმრთაებასთან და შექმნა საუკუნო ნიშად სიკვდილის ძლევისა და ამ სხეულში გაცხადებული უხრწნელებისა და უნდობლობისა".

"შეუძლებლად ეჩვენებათ მკვდართა აღდგომა ამქვეყნიური სიბრძნის სიბნელით მოტყუებულ ბრძენთ, რომელთაც ვერ შეიცნეს, რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა, რომ მისი მრავალსახოვანი სიბრძნე შეიძლება განვჭვრიტოთ, მაგრამ ქმნილებათა გონებისთვის იგი მიუწვდომელია. ღმერთისთვის ყველაფერია შესაძლებელი, მისთვის სასწაულები არ არსებობს. უძლურია ადამიანის გონება: რის ნახვასაც არ ვართ ჩვეულნი, აუხდენელი გვგონია. ღმერთის საქმეები კი, რომლებსაც მუდმივად და უკვე გულგრილად ვუყურებთ, რასაკვირველია, უდიდესი სასწაულია და მიუწვდომელია. და ყოველ წელიწადს მთელი კაცობრიობის თვალწინ ბუნება იმეორებს სწავლებას მკვდართა აღდგომის შესახებ, ფერისცვალებით, საიდუმლო ქმედებით გვიხატავს მას".

"ჩვენი სხეულის არც ერთი ნაწილი არ ქრება ღმერთისთვის, როგორც არ უნდა განიბნეს თუ განიხრწნას, დაე, თუნდ სრულიად დაიფერფლოს, რადგან ისინი იმ სტიქიებად იქცევიან, რომლისგანაც მიღებულ იქნენ შემოქმედი ღმერთის ყოვლადძლიერი და ყოვლისმპყრობელი ხელით".

"რისთვის მივეახლო წარმავალს და რად უნდა ვესწრაფოდე ამქვეყნიურს?! - მე ხომ მთავარანგელოზის ხმას მოველოდები, უკანასკნელ საყვირს, ცათა გარდაქმნას, ქვეყნის შეცვლას, სტიქიათა გათავისფლებას, მთელი სამყაროს განახლებას".

"ქრისტე აღსდგა - მაშასადამე, ღმერთი ჭეშმარიტად არსებობს.

ქრისტე აღსდგა - მაშასადამე, მართლაც არსებობს სულიერი სამყარო, რეალური და მარადიული სამყარო.

ქრისტე აღსდგა - მაშასადამე, სიცოცხლე სიკვდილზე ძლიერია.

ქრისტე აღსდგა - მაშასადამე, ქრისტიანთა სასოება გამართლებულია.

ქრისტე აღსდგა - მაშასადამე, ყველა მიწიერი სიძნელე დაძლეულია.

ყველა სიძნელე დაძლეულია, მთავარი და მტანჯველი საიდუმლოებანი გახსნილია, ბოროტებისა და ტანჯვის ბორკილები დამსხვრეულია, რამეთუ ქრისტე აღსდგა!"