ჩვენი ხსნა ჯვარში, ჯვარცმის ტანჯვაშია სწორედ. ტანჯვითა და მწუხარებით ქრისტეს ჯვარს ვიღებთ, ჯვარი კი განმწმენდელ, ნათლით შემმოსველ ძალას გვანიჭებს.

ჯვრის სკოლა - საუკეთესო სკოლაა. ჯვრის სკოლა გადააქცევს: უგუნურს - გონიერად, ჭკვიანს კი ბრძნად; ამაყს - მდაბლად, მდაბალს - სიმდაბლისმოყვარედ; უკეთურს კეთილად, კეთილს - უკეთესად; სუსტს - ძლიერად, ძლიერს - უძლეველად.

ძველ აღთქმაში სპილენძის გველზე შეხედვა გველის ნაკბენს კურნავდა. ახალ აღთქმაში ქრისტეს ჯვრისა და მაცხოვრის მოთმინების გონებისმიერ წარმოსახვას ძლიერი შეწევნა ძალუძს ზნეობრივი გველის - ვნებების მიერ მიყენებული წყლულების მოსაშუშებლად.

ჰურიათათვის საცდურს, ჯვარცმის საიდუმლოს, ელინები დასცინოდნენ, როგორც სისულელეს, რადგანაც ქადაგება ჯვარზე რწმენით არის შემკული და არა რიტორიკით, რომელზეც ისინი იყვნენ მიჯაჭვულნი.

აზრი მეუბნება: წმინდა ჯვრის ხილვის შემთხვევაში ამპარტავნებაში ჩავარდები, რადგან შენ ამის ღირსი არა ხარო. ეს მაშინებს და ძრწოლას მგვრის.

ეს ნუ გაწუხებს, იმიტომ რომ თუ წმინდა ჯვარი სინამდვილეში გამოგეცხადა, ის გააქარწყლებს ამპარტავნულ ქედმაღლობას, სადაც ღმერთია, იქ ბოროტებას ადგილი არა აქვს.

"ღვთის შიში ადამიანს ამდაბლებს, მაგრამ ამავე დროს აღამაღლებს კიდეც".

"როგორც ცვილი დნება ცეცხლით, ასევე უწმინდური გულისთქმა ქრება ღვთის შიშისგან".