"მართალი ვითარცა ფინიკი აღყუავდეს და ვითარცა ნაძვი ლიბანისაი განმრავლდეს" (ფსალმ.91,12).

ჰე, ნამდვილვე ჭეშმარიტად მართალი ღუთივშუენიერად აღყუავდეს სათნოებითა და პატიოსნებითა გამრავლდეს საღმრთოსა ტალანტითა, რამეთუ სიმართლე საუნჯე არს, შემკრებელი ყოველთა სათნოებათა და ტკბილ-ნაყოფიერმყოფელი სულისა. ამისთვის სანატრელ არიან მართალნი და სამგზის სანატრელ, რომელთა ჰხუდეს მარჯუენითი იგი ნაწილი მართალთა და ჰრქუას მათ უფალმან დიდებისამან იესო ტკბილმან მაცხოვარმან: "მოვედით კურთხეულნო მამისა ჩემისანო და დაიმკვიდრეთ სასუფეველი" (მათე.25,34). საქმეთა თქუენთათვის კეთილთა, რამეთუ "თქუენ მხადით მე: უფალო და მოძღუარო და ჭეშმარიტსა იტყვით, რამეთუ ვარ" (იოან.13,13). და მე გიხმობ თქუენ: "კეთილ მონანო სახიერნო და სარწმუნონო, შევედით სიხარულსა უფლისა თქუენისასა" (შდრ. მათე 25, 21-23). არა გიწოდ თქუენ მონად ბოროტად და მედგრად, რამეთუ აღაორძინეთ ტალანტი ჩემი, არამედ გიწამებთ თქუენ მეგობრად სარწმუნოდ და ძმად საყუარელად, ვინათგან აღასრულეთ მცნებანი ჩემნი და აწ მეცა აღგითქუამ რათა "სადაცა მე ვიყო, მუნცა თქუენ იყუნეთ" (იოანე.14,3), და ტაბლასა ზედა ჩემსა სჭამდეთ უკუდავებასა და სუმიდეთ ცხოვრებსა დაუსრულებელსა.

ჵ, ღუთივსულიერნო შვილნო ეკკლესიისანო, არა გვსუროდესაა სმენად ესე სანატრელნი სიტყუანი მეუფისანი? არა ტრფიალ ვიყუნეთაა ამათ ტკბილთა საშუებელთა აღთქმულთა უფლისა მიერ? და არა გულსმოდგინე ვიქმნეთა მოგებად სიმართლისა და ქრისტეს მიმართ სიყუარულისა?

რამეთუ სიმართლით მოქალაქობა ძმანო და იესო ტკბილისა მიმართ სურვილი და მცნებათა მისთა ტრფიალება, უეჭველად სასუფეველად აღგუამაღლებს და ღუთივბრწინუალე გვირგვინითა საუკუნოსა სიხარულსა მოგუატყვებს, რომლისათვის სახეცა სანატრელისა თხრობისა ისმინეთ.

რამეთუ იყო კაცი მართალი, წრფელი და უმანკოჲ, რომელმან ფრიად შეიყუარა ნამდვილ საყუარელი, უფალი ჩუენი იესო ქრისტე და სურვილითა მისითა აღმოიკითხა წმიდა სახარება გულისჴმის-ყოფით და ყოველი მონაგები თვისი გლახაკთა განუყო და წარვიდა იერუსალიმს და ჴელად მოიღო საღმრთო სახარება. მივიდა პირველად ნაზარეთს, სადაცა იგი მთავარანგელოსმან გაბრიილ ახარა ქალწულსა მარიამს. აღმოიკითხა სახარება მის დღისა და სურვილით ამბორს-უყო ადგილსა მას და გულსმოდგინედ ილოცვიდა.

და მიერითგან წარვიდა მთად კერძო ქალაქად სახლსა ზაქარიასსა, სად ყოვლადწმიდა ქალწული ღმრთისმტვირთველი, მივიდა მოკითხუად ელისაბედისა, მუნცა ილოცა.

და მერმე მივიდა ბეთლემად, ქუაბსა მას სადა უფალი ჩუენი იესო ქრისტე იშუა ჴორცითა და მრავლითა ლმობიერებითა ილოცა და თაყუანისჰსცა სასოებით. და მერმე ტაძრად უფლისა მივიდა, სადა იგი სვიმეონ მიირქუა მაცხოვარი.

და მერმე იორდანედ წარვიდა, მრავლითა ლოცვითა, განიბანა მას შინა ცრემლითაცა და წყლითა, მრავალსა იმარხვიდა და ილოცვიდა ყოველსა მას გზასა და სურვილითა ქრისტესითა ცეცხლებრ აღეტყინებოდა გული მისი. და ესრეთ შედგომითი შედგომად ყოველნი წმიდანი ადგილნი, ქრისტეს მიერ განათლებულნი, სადა იქცეოდა ღუთიშუენიერებით მის ადგილსა სახარებასა წარიკითხვიდა, ილოცვიდა მრავალსა და ამბორს უყოფდა ლმობიერად.

და მოვიდა რა გოლგოთად, სადა იგი ჯუარს ეცუა უფალი ჩუენისა ცხოვრებისათვის, ვინმე გამოსთქუნეს ტკივილნი და სალმობანი გულისა მართლისა მის კაცისანი, რომელმან უმრავლესნი ცრემლნი მხურვალენი დასთხივნა მუნ. და მერმე აღდგომასა უფლისასა, ღუთივბრწყინვალითა ნათლითა განათლდა სული და გონება მისი.

და მერმე სადაც გამოეცხადა უფალი მოწაფეთა იგინიცა მოილოცნა. და მერმე აღვიდა მთასა ზეთისხილთასა, სადა იგი ამაღლდა უფალი დიდებისა და მუნცა დასდვა პირი თვისი კაცმან მან ღუთისამან, სადაცა აჩნს ფერჴისა ადგილი, უფლისა ჩუენისა და მაცხოვრისა იესო ქრისტესი.

და ესრეთ იესო ტკბილისა ტრფიალებითა შემწუარი უმხურუალესად, ილოცვიდა მისა მიმართ და მუნ აღასრულა ცხოვრება თვისი ლოცვითა, და ჴელთა შინა სასურველისა თვისისა ღმრთისათა შევედრა სული თვისი და მიიცუალა უფლისა მიმართ, და აღფრინდა ვითარცა ტრედი უმანკო სული მისი და განისუენა საყოფელსა ღმრთისა ზეცათასა და აწ ხილვითა საყუარელისა თვისისა იესო ყოვლად ტკბილისათა, იშუებს და იხარებს და ადიდებს მას სამარადისოდ.

ამისთვის გლოცავთ და გევედრებით საყუარელნო, სასურველნო, სიხარულნო და გვირვგინნო ჩემნო, მოვიგოთ ჩუენცა სიმართლე, სიწრფოება და უმანკოება, რამეთუ უმანკოებით მივემსგავსებით ტრედსა, რომლისა სახედ გამოჩნდა სულიწმიდა და სიწრფოებით ვილოცვიდეთ მეტყუელნი: "სული წრფელი განმიახლენ გუამსა ჩემსა" (ფსალმ.50,12). ხოლო სიმართლით რა ვევედრებოდეთ, ისმენს უფალი, ვითარცა გალობს მეფსალმუნე: "ჴმა ჰყო მართალმან და უფალმან ისმინა მისი" (ფსალმ.33,7).

და ესრეთ რა აღვესრულნეთ ძმანო, ვიქმნებით სამარადისო განსუენებასა, ვითარცა იტყვის სულიწმიდა პირითა მეიგავისათა, ვითარმედ: "სულნი მართალთანი ჴელთა შინა ღმრთისათა" (სიბრძ.3,1). ესე იგი არს საუკუნო განსუენება, ვინათგან თვითვე დაამტკიცებს, მეტყუელი: "მართალი თუ აღესრულოს განსუენებასა შინა იყოს" (სიბრძ.4,7). რომელ არს ნამდვილ ჭეშმარიტი სასურველი სასუფეველი, სადაცა არს ნათელი ბრწყინუალე, ელვარება ღმრთივშუენიერი, პატიოსნება გამოუთქმელი, დიდება მიუთხრობელი, შვება დაუსრულებელი, სიხარული საუკუნო, ანგელოსთა თანა გალობა, წმიდათა თანა სუფევა, ღირსთა თანა გვირგვინოსნობა, მართალთა თანა სავანეობა და ყოვლითა კეთილითა აღსავსე და მზეებრ განბრწყინუება. ვითარ იგი მზე სიმართლისა, ბრწყინუალება მამისა, ხატი არსებისა, ბეჭედი უცუალებელი, წყარო ჭეშმარიტებისა, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე მაცხოვარი ბრძანებს: "მაშინ მართალნი გამობრწყინდნენ ვითარცა მზე, სასუფეველსა მამისა მათისა ზეცათასა" (მათე.13,43).

აწ უკუჱ ქრისტესმოყუარენო ყოვლითა სათნოებითა, ვითარცა სამოთხე ყუავილითა და ვითარცა გვირგვინი მარგარიტითა და თუალითა პატიოსნითა შემკობილ-ვიყვნეთ და მარადღე ვილოცვიდეთ მეტყუელნი:

ჵ, უფალო დიდებისაო და მეუფეო ყოველთა დაბადებულთაო, მართლმსაჯულო იესო ქრისტე მაცხოვარო, რაჟამს დასჯდე საყდართა, დიდებისა შენისათანა და ყოველნი ანგელოსნი და ყოველნი დიდითა ელუარებითა განათლებულნი ჰბრწყინვიდნენ და საშუალ ყოვლად პატიოსანი ჯუარი ღუთივშუენიერად იხილვებოდეს და ყოველნი კაცნი წინაშე შენსა ვსდგეთ შიშუელნი და ქედდადრეკილნი, მაშინ შეგვიწყალენ მეუფეო ტკბილო და სახიერო ჩუენ უღირსნი მონანი შენნი სიყუარულისთვის ყოვლადუბიწოსა და უფროსად კურთხეულისა დედისა შენისა და პატივისათვის ყოველთა წმიდათა შენთასა და გუასმინე ყოვლად საწადელი ტკბილი ჴმა კურთხევისა, რათა მართალთა თანა აღვმაღლდეთ ზეცისა სასუფეველსა და მათ თანა სავანეობით ვიშუებდეთ საუკუნოდ, არღარა სარკით და სახითა, არამედ პირისპირ განცხადებულად გხედვიდეთ და განვიცდიდეთ დიდებასა შენსა, რომელსა შინა მარადის გიგალობდეთ, გაკურთხევდეთ და თაყუანის გცემდეთ თანა მამით და სულით წმიდითურთ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

იხილეთ სარჩევი»»