"ნეტარ არს კაცი, რომელსა ეშინის უფლისა და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე" (ფსალმ.112,2;111,9).

ჵმე, დიდებულო ნათლისმცემელო იოანე, ვინ არა იგლოვდეს თავის-კვეთასა სიწმიდისა შენისასა, თავო ყოვლისა კეთილობისა დოღმატთაო; ვინ არა სცრემლეოდეს თვალთ დაწუხებისათვის შენისა, თვალო ყოველთა სათნოებათაო, ვინ არა სულთ-ითქმიდეს პირისა შენისა დადუმებისათვის, პირო ჭეშმარიტებისა მღაღადებელო და ჴმაო ყოვლადტკბილო სიტყვისა ღმრთისაო.

ღმრთივსულიერნო შვილნო ეკკლესიისანო, ვიგლოვდეთ ობლობისათვის მამისაგან სულიერისა, ვსცრემლეოდეთ საყვარელისათვის ქრისტეს მეგობრისა და სულთ-ვითქმიდეთ სულთა განმანათლებელისა ნათლისმცემელისა ჩვენისათვის.

არათუ მას რაიმე უხმს ჩვენისა გლოვისა მიერ შეძინებაჲ, არამედ ჩვენდა დაჭირვება არს მისისა ნათლისა მოკლებაჲ, რამეთუ იგი აქაცა სანთელი იყო საჩინო ღმრთივბრწყინვალე და წარვიდა რა მუნცა, განანათლნა მყოფნი წყვდიადსა შინა.

რამეთუ ვითარცა წინამორბედ იქმნა იოანე ქრისტეს მოსლვისა და გვახარა ტარიგი ღმრთისა ამღებელი ცოდვათა სოფლისათა, ეგრეთვე წინამძღვარ იქმნა ქრისტეს მუნ მისლვისა და მახარებელ მამათმთავართა პატიჟის დახსნისა.

ვითარცა თავი იყო ჭეშმარიტებისა მადლისა იოანე, ეგრეთვე, წარვიდა რა, დაგვიტევა ყოველთა თავი სათნოებათა - განმწმედელი სულისა და წინამძღვარი სინანულისა აღსარებაჲ, ვითარცა წერილ არს: "ნათელს იღებდეს იოანესაგან და აღუარებდეს ცოდვათა მათთა" (მათე.3,6; მარკ.1,5). რამეთუ თავი ცხოვნებისა არს ჭეშმარიტი აღსაარებაჲ და ვითარცა თვინიერ თავისა არად სარგებელ არს გვამი, ეგრეთვე თვინიერ აღსაარებისა არად სარგებელ არიან სათნოებანი.

ვითარცა უპირატესი იყო ნაშობთა შორის დედათასა იოანე ნათლისმცემელი, ეგრეთვე უპირატესი და წრფელი გზაჲ ცხოვრებისა გვიჩვენა, ჭეშმარიტი აღსაარებაჲ; მით, რამეთუ აღსაარებისა მიერ იქმნების ახოცა ცოდვათა, აღსაარებისა მიერ იქმნების უჩინოყოფობა ეშმაკთა და აღსაარებისა მიერ იქმნების მხიარულება ანგელოსთა და პატივისცემა ნათლისმცემელისა და სათნოყოფა მისგან ნათელღებულისა იესო ქრისტესა.

იხილეთ, საყვარელნო, ძალი აღსარებისა თუ ვითარ ნამდვილ საჭირო არს კაცთა ცხოვრებისათვის.

რამეთუ იყო ვინმე კაცი პატიოსანი. მივიდა მისა ეშმაკი ამპარტავნებისა, ებრძოლა და განაზუავა, ვითარცა ენება ეშმაკსა და დაიწერა პირველ ცოდვად ამპარტევნება მისი გუჯარსა თვისსა და წარვიდა, რათა წარმოუდგინოს სულის აღმოსვლის ჟამსა სამხილებელად და უფროჲსღა დღესა სასჯელისასა სატანჯველად.

ამისა შემდგომად მივიდა მისა სხუაცა ეშმაკი ბოროტი სიძვისა, ებრძოლა და ადვილად დასცა კაცი იგი სიძვითა, ვინათგან ძლეულ იყო ამპარტავნებითა და მანცა დაიწერა გუჯარსა თვისსა. შეემთხვია მას ამპარტავნებისა იგი ეშმაკი და ჰრქვა სიძვისა ეშმაკსა: "რაჲსათვის ებრძოლე ჩემ მიერ მონადირებულსა კაცსა?" მიუგო სიძვისა ეშმაკმან: "რამეთუ დავეც იგი სიძვითა და მივაწიე ბსკერსა ჯოჯოხეთისასა". მიუგო ამპარტავნებისა ეშმაკმან და ჰრქუა: "უგუნურო, მე ესევითარითა ჴელოვნებითა მოვივერაგე იგი, რომელ ყოველსა ცხოვრებასა შინა თვისსა ვერ გულისჴმა-ჰყოფდა და არცა იტყოდა აღსაარებასა შინა, ხოლო შენ ხილული და ცხადი ცოდვა აქმნიე მას. აწ წარვალს იგი, აღსაარებასა მიუთხრობს მოძღვარსა და მიიღებს სინანულსა. ხოლო მეუფე მისი სახიერ არს, აღსაარებისა და სინანულისათვის მიუტევებს ცოდვათა, შენცა უჩინო იქმნები და მეცა".

ესე ლალვაი ეშმაკთა განუცხადა ღმერთმან ბერსა ვისმე სულიერსა და დაფარულთმცნობელსა სარგებელად ჩვენდა. ხოლო წმიდამან ბერმან მოიყვანა დაცემული იგი აღსაარებად და მისცა კანონი ჯეროვანი და მონანულმან აღასრულა ღირსი სინანული და განთავისუფლდა ორისაგანვე ეშმაკისა მადლითა აღსარებისათა, რომელი განაწესა დიდებულმან ნათლისმცემელმან იოანე, სათნო-ყოფითა იესო ქრისტესითა, საცხოვნებელად სულთა ჩვენთა.

ამისთვის გლოცავ და გევედრები, საყვარელნო ღმრთისანო და პატივისმცემელნო ნათლისმცემელისანო, უკეთუ პატივისცემა იოანესი გნებავსთ, საქმეთა მისთა ვბაძვიდეთ და ქადაგებათა მისთა ვისმენდეთ, რამეთუ იგი ნეტარი ესრეთ მდაბალ იყო გულითა, რომელ იტყვის: "არა ვარ ღირს განხსნად საბელსა ხამლთა ფერჴთა ქრისტესთაო" (იოან.1,27), და გვამცნებს ჩვენცა: "რომელსა აქუნდეს ორი სამოსელი, ერთი მიეცით, რომელსა არა აქუნდეს და ეგრეთვე საზრდელი ჰყავნ" (ლუკა.3,11).

და მისი ქადაგებული აღსაარებაჲ და ქრისტეს მიერ დამტკიცებული და მოციქულთაგან სჯულდებული მტკიცედ ვიპყრათ, ძმანო, და ზედას ზედა აღვიარებდეთ ჭეშმარიტსა აღსაარებასა ყოვლითა კრძალულებითა, რათა არა შემოვიდეს შორის ჩვენსა ამპარტავნებაჲ, რამეთუ: ესრეთ წვლილი არს ამპარტავნება, რომელ თვით ანგელოსთა შორისცა შევიდა და ეშმაკად გარდააქცივნა".

არამედ ჩვენ, ჵ, საყვარელნო, ყოვლით კერძო მღვიძარე ვიყვნეთ და კეთილითა ცხოვრებითა შემკობილ და სათნოებითა განმზადებულ თანაწარუვალისა სიკვდილისათვის. ჭეშმარიტისა აღსაარებითა, ღირსითა სინანულითა, მარხვითა, ლოცვითა, ცრემლითა, სულთქმითა, მოთმინებითა, მოწყალებითა, და ამათ ყოველთა ზედა ბეჭდად ღმრთივშვენიერად მივიღოთ სულთა და ჴორცთა განმწმედელი ქრისტეს სისხლი და ჴორცი საგზლად ცხოვრებისა საუკუნოსა.

ესრეთ რა ვიყვნეთ, საყვარელნო თვით ნათლისმცემელისანო, მორჩილი ვიქნებით და პატივისმცემელი ნათლისმცემელისა და სათნომყოფელი მისგან ნათელღებულისა იესო ქრისტესა, რომლისა მიერ მოგვეცემის სასუფეველი ცათა და საუკუნო დიდება.

ჵ, ღმრთივდიდებულო ნათლისმცემელო იოანე, რომელსა გესმა საღმრთო ჴმა მამისა, ღირს იქმენ ნათლისცემად ძისა და იხილე სულიწმიდა სახედ ტრედისა, სამებისა მქადაგებელო, სინანულისა მოძღვარო და აღსაარებისა წინამძღვარო, ტრედო უმანკოო და გვრიტო უბიწოო, შენ შეგივრდებით და გევედრებით, მოგვფინე ტკბილი მადლი წმიდისა ლოცვისა შენისა და მოგუმადლე მცირეჟამეული ესე ცხოვრება უვნებელად წარვლოთ და სათნო-ვეყვნეთ სამებასა ყოვლადწმიდასა.

მოგვანიჭე აღსაარებით შემუსრვა სულისა, რათა ვიქმნეთ მსხვერპლ ღმრთისა ცხოველისა და ჟამი მოგვეც სინანულითა განწმედა გულისა, რათა ვიხილოთ ღმერთი ჩვენ შორის გამობრწყინვებული და სათნოებითა სრულსა საზომსა მიწევნილნი, სურვილით ღირს ვიქმნეთ სათნოდ ღმრთისა აღსრულებასა, რათა მშვიდობისა ანგელოსისა წინამძღვრებითა აღვიდეთ ზეცისა სასუფეველსა და პირველთა მამათა თანა განსვენებულნი მარადის უგალობდეთ, ვადიდებდეთ და თაყვანს ვსცემდეთ შენ მიერ ქადაგებულსა ყოვლადწმიდასა სამებასა: მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა, რომლისა არს დიდება და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

იხილეთ სარჩევი»»