სულისათვის განუწყვეტელი ყურადღება აუცილებელია, რადგან მისი ბუნება ცვალებადია.

თუ საკუთარი სისუსტე მუდამ გემახსოვრება, არასოდეს გადააბიჯებ სიფხიზლის საზღვრებს.

* ცოდვა საფლავის კარამდე არავის ტოვებს. ამიტომ მანამდე სიფხიზლე და გულის განწმენდაა საჭირო.

ღვთის მცნებების მისაღებად უბრალოება გქონდეს, ეშმაკის მახის თავიდან ასაცილებლად კი - სიფრთხილე.

მღვიძარე მონაზონი გულის ზრახვებზე ნადირობს, მას შეუძლია, ღამის მყუდროებაში დაინახოს და შეიპყროს ისინი.

უთუოდ ისაა ჭეშმარიტი მონაზონი, ვინც წარემატება მღვიძარებაში, ხოლო ჭეშმარიტად მღვიძარე ისაა, ვინც გულით არის მონაზონი.

* დილით ადგომისას საკუთარ თავს უთხარი: "სხეულო, იმუშავე, რათა გამოიკვებო; სულო, იფხიზლე, რათა ზეციური სასუფეველი დაიმკვიდრო".

* შენს სუნთქვასა და ნესტოებს შეუერთე მღვიძარება და იესოს სახელი, ანდა დაუვიწყებელი წვრთნა სიკვდილისთვის და თავმდაბლობა, რადგან დიდი სარგებლობის მოტანა შეუძლია ორივე მათგანს.

* თუკი უწყი და მოგეცა შენ, რომ "განთიადისას წარდგე უფლის წინაშე და დანახული იყო მისგან" (ფს. 5.4), თუმცა არა მხოლოდ ეს, არამედ ისიც, რომ ხედავდე მას, მაშ იცი, რასაც ვამბობ, ხოლო თუ არა, მღვიძარე იყავი და მიიღებ.

მღვიძარება არის ყოველი სათნოებისა და ყოველი მცნების საქმით შესრულება. ესაა გონების დაცვა - კეთილგონიერება, სამართლიანობა, ზომიერება და სიმამაცე.