"საქართველოში შეგნება "ჯიშისა" - ღრმა და ნამდვილი - ძვალსა და რბილში ჰონდათ გამჯდარი, რის მოწმობასაც გვაძლევს ჩვენი გენიალური ენა. ვაგინებთ ვინმეს - ვეტყვით: "შე უჯიშო!.."

ლავრა უძველესი და უმნიშვნელოვანესი მონასტერია პალესტინაში, იერუსალიმის სამხრეთ-აღმოსავლეთით, დაახლოებით 13-15 კმ-ზე. სავანე დაარსა ცნობილმა საეკლესიო მოღვაწემ ღირსმა საბა განწმედილმა (439-532)

ჩრდილო-აღმოსავლეთით ბეთლემიდან და სამხრეთ-აღმოსავლეთით იერუსალიმიდან, სამის საათის მანძილზედ ამ ქალაქებიდან, დასავლეთის კიდეზედ ცეცხლის მდინარისა, სალსა და ღადა-ღუდა კლდეებ შორის, გახურვებულის ცის ქვეშ იუდეანთა უდაბნოისა, არის გადმოკიდებულ, მსგავსად მოურევნელის გოლიათისა, თოთხმეტ საუკუნიანი ბურჯი მართლმადიდებლობისა პალესტინაში - ლავრა წმიდა საბასი,

ალბათ გახსოვთ იმ ავაზაკის დიდი სინანულის ამბავი, რომელმაც მცირე ხანს ცრემლთა დენით ღვთის სასუფეველი მოიპოვა. ეს სინანული კი მას მოჰგვარა ბიზანტიის მეფის ბარათმა, რომელზეც მხოლოდ ორი სიტყვა ეწერა:

მეფე ერეკლეს დროს ბევრი გმირი ჰყავდა საქართველოს, სხვადასხვა სიქველით გამორჩეული:

წმინდა ნინომ სუჯი დედოფლის დახმარებით გააქრისტიანა კუხეთი

ქართველთა "შორეული თვისიანი" არტურ ლაისტი თავის მოგონებებში მაქსიმე შარაძესაც ახსენებს და ამბობს: "ივერიის" რედაქციაში რამდენიმე წელს მუშაობდა ერთი საუკეთესო პიროვნება.

საქართველოს ბევრი ჭირი უნახავს, ბევრი სიხარულიც... შაჰ-აბასმა ასიათასობით ქართველი გარეკა ფერეიდანში, დასავლეთ საქართველოს ახალგაზრდობა სტამბოლის ბაზრებში იყიდებოდა.

შუაზე გაყოფილი სარფი. გაღმიდან მინარეთი შემოგვყურებს. სამწუხაროდ, გამოღმა ტაძარს ვერ ვახვედრებთ.