9. "რამეთუ გამოცადენ ჩუენ, ღმერთო, და გამმახურვენ ჩუენ , ვითარცა გამოიხურვების ვერცხლი" - ფსალმუნის ეს მუხლი არის წინასწარმეტყველება მოციქულების ცხოვრების შესახებ: როგორც ცეცხლით გამოიწრთობა ვერცხლი და ოქრო, ზედმეტი მინარევები გამოცალკევდება მისგან, საღმრთო ცეცხლმა ასევე განწმინდა მოციქულები და ისინი აბსოლუტურად განწმენდილნი მსახურებდნენ უფალს.

10. "შემიყვანენ ჩუენ საფრთხესა, დაჰკრიბე ჭირთა ბჭეთა ჩუენთა" - ფსალმუნის ეს მუხლიც წინასწარმეტყველურია. დავითი წინასწარმეტყველებს მოციქულთა პირით - საფრთხეში შეგვიყავნე ჩვენ, მოციქულები, უფალოო. მოციქულები საფრთხეში შევიდნენ, თავს საფრთხეში იგდებდნენ ღვთის სიტყვის გავრცელებისთვის, მაგრამ ეს საფრთხე მათთვის იყო სასიამოვნო, სიხარულის მომტანი. სხვათა თვალისთვის შეიძლება ეს იყო საფრთხე, მაგრამ ისინი სიხარულით აღასრულებდნენ ღვთის სიტყვის ქადაგებას და რაც მათზე მოაწიეს უსჯულო ადამიანებმა, ისინი სიხარულით იღებდნენ, პირიქით, მათთვის ლოცულობდნენ, ვინც მათ საფრთხეს უქმნიდათ.

11. "ავლინენ კაცნი თავთა ზედა ჩუენთა; განვლეთ ჩვენ ცეცხლი და წყალი, და გამომიყვანენ განსასუენებლად ჩუენდა" - კვლავ გრძელდება წინასწარმეტყველება მოციქულთა ცხოვრების, მოღვაწეობის პერიოდის შესახებ: კაცნი ავლინენ, ჩვენ ზედა აღდგნენ, გვდევნიდნენ, გვტანჯავდნენ, "განვლეთ ცეცხლი და წყალი" - უამრავი განსაცდელი გამოვიარეთ და აქედან გამოგვიყვანე, უფალო. აღასრულეს რა სრბაი თვისი მოციქულებმა, ყველა მათგანმა უფალთან დაიკვიდრა, თუ არ ჩავთვლით იუდას, რომელიც თავიდანვე, მაცხოვრის ჯვარცმის პერიოდიდანვე განგდებულ იქნს მოციქულებისგან, მოციქულთა რიგიდან.

12. "შევიდე სახლსა შენსა მსხუერპლებითა და მიგცე შენ ლოცვანი ჩემნი" - ეს სიტყვები ყველა ქრისტიანს, ყველა ღვთის მადიდებელს მიემართება: ყველა ღვთის მადიდებელი, ყველა ქრისტიანი ღვთის სახლში შევიდეთ და "მიგცე შენ ლოცვაი ჩვენი", ვილოცოთ შენს მიმართ, უფალო. ღვთის სახლში ყოფნის დროს უფალს უნდა აღვუსრულოთ ლოცვა. ერთადერთი განსადიდებელი, რაც ადამიანებს შეუძლიათ შესწირონ უფალს, არის ლოცვა და გონიერი მსხვერპლი.

13. "რომელ აღთქუეს ბაგეთა ჩემთა, და იტყოდა პირი ჩემი ჭირსა შინა ჩემსა" - ის, რაც ჩვენი ბაგეებით, ჩვენი პირით აღვუთქვით უფალს განსაცდელის ჟამს, უნდა აღვუსრულოთ.

14. "საკუერთხები ტვინოანი შენდა შევწირო ვერძებითა და საკუმეველითა, შევწირო შენდა ზუარაკები და ვაცები" - როდესაც დავითი წერს, რომ ღვთის საკურთხეველზე მსხვერპლად უნდა მივიტანოთ საკმეველი, ვერძები, ვაცები, ეს პირდაპირი მნიშვნელობით არ უნდა გავიგოთ; წინასწარმეტყველი გულისხმობს, რომ ყოველივე საუკეთესო უნდა შევწიროთ უფალს. უპირველესად ეს არის ჩვენი განწმენდილი გონება, ჩვენი განწმენდილი სხეული. სწორედ ეს უნდა შევწიროთ უფალს, ეს არის პირველი და უმთავრესი შესაწირავი და არა ძველაღთქმისეული შესაწირავი.

15. "მოვედით, ისმინეთ ჩემი, და გითხრა თქუენ, ყოველთა მოშიშთა ღმრთისათა, რაოდენი უყო სულსა ჩემსა" - დავით წინასწარმეტყველი ბრძანებს - მოდით და ისმინეთ, გითხრათ თქვენ, რა უყო ჩემს სულს ღვთის შიშმა, ღვთის მცნებების შიშით აღსრულებამო. რა უყო დავითის სულს ღვთის მცნებების შიშით აღსრულებამ? - ის, რომ მაცხოვრის ჯვარცმისა და აღდგომის შემდეგ მისმა სულმა, ისევე როგორც ძველი აღთქმის უამრავი მართალი ადამიანის სულმა, დაიმკვიდრა სასუფეველში.

16. "მისა მიმართ პირითა ჩემითა ღაღად-ვყავ და აღვამაღლე იგი ენითა ჩემითა" - ღვთის წინაშე ჩემი პირით ღაღადვყავ, განვადიდე უფალი და ჩემი ენით აღვამაღლე იგი. ჩვენი ლოცვა და ჩვენი განდიდება კი არ აღამაღლებს უფალს, არამედ, აღვამაღლებთ და განვადიდებთ რა შემოქმედს ლოცით, ავმაღლდებით მიწიერ ცხოვრებაზე. ხოლო როდესაც ჩვენი სული ამაღლდება, იმკვიდრებს უფალთან.

17. "სიცრუვესა თუ ვხედევდ გულსა შინა ჩემსა, ნუ ისმენნ ჩემსა, უფალო" - დავით წინასწარმეტყველი ფსალმუნის ამ მუხლში ბრძანებს, - თუ მე ჩემს გულში სიცრუეს ვხედავ, ნუ შეისმენ ჩემსას, უფალო. იმდენად უნდა განვიწმინდოთ გული, რომ ღირსნი გავხდეთ ამ სიტყვების თქმისა: თუ ჩემს გულში სიცრუეა, ნუ შეისმენ, უფალო, ჩემს სიტყვას, ჩემს ლოცვასო.

18. "ამისთვის შეისმინა ჩემი ღმერთმან და მოხედა ხმასა ვედრებისა ჩემისასა" - რის გამო შეისმენს ჩვენსას უფალია? - იმის გამო, თუ ჩვენ განვიწმენდთ გულს, თუ ჩვენს გულში არ იქნება ზაკვა იმის გამო, თუ აღვასრულებთ ღვთის მცნებებს.

19. "კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან არა განიშორა ლოცვაი ჩემი და არცა წყალობაი მისი ჩემგან" - კურთხეულია უფალი მარადის, რომელმაც ჩვენი ლოცვა არ განიშორა. ჩვენი ლოცვა არასოდეს არის ისეთი, რომ სათნო იყოს ღვთის წინაშე, მაგრამ მიუხედავად ამისა, უფალი მარადის ისმენს ჩვენს ლოცვას და მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ლოცვა არ არის ღირსი, რომ წყალობა მივიღოთ, ჩვენი ლოცვის სანაცვლოდ, უფალი თავის წყალობას ჩვენგან არასოდეს არ განაშორებს.