ოთხმოცდამეერთე ფსალმუნს განგვიმარტავს არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე).

ფსალმუნის სათაურია "ფსალმუნი ასაფისი". ის პირდაპირ გვაუწყებს, რომ დავით წინასწარმეტყველმა ეს ფსალმუნი ასაფისთვის დაწერა და მისცა მას.

1. "ღმერთი დადგა შესაკრებელსა ღმერთთასა, ხოლო შორის ღმერთნი განიკითხნეს" - სად არის ღმერთის შესაკრებელი? ანუ ვინ არიან ღმერთები? - თუ სხვა შემთხვევაში, როდესაც ღმერთებს ვამბობთ, იგულისხმება კერპები, რომლებსაც ადამიანები ღმერთებს უწოდებენ, იმ "ღმერთებს", ანუ კერპებს შორის ჭეშმარიტი უფალი არასოდეს არის, აქ იგულისხმება ისრაელის მთავრები, ისრაელის სასულიერო ელიტა, რომლებიც თავიანთ თავს ღვთის ძეებს უწოდებდნენ იმის გამო, რომ თითქოს ისინი ღვთის მცნებებს აღასრულებდნენ - უფალი ამბობს, ვინც ჩემს მცნებებს აღასრულებს, ძეა უკვე ჩემიო. სწორედ აქედან გამომდინარე უწოდებდნენ იუდეველთა სჯულის მეცნერნი თავიანთ თავს ღვთის ძეებს. ღმრთის ძე თავისთავად ღმერთია, ანუ აქედან გამომდინარე ბრძანებს უფალი: "ღმერთი დადგა შესაკრებელთა ღმრთისათა, სადაც ღმერთი განიკითხესო და განიკითხავს იუდეველ მთავრებს. რისთვის განიკითხავს?

2-3-4. "ვიდრემდის სჯიდეთ სიცრუვესა და თუალთა აღებდეთ ცოდვილთა? უსაჯეთ ობოლსა და გლახაკსა, მდაბალი და დავრდომილი განამართლეთ; განარინეთ გლახაკი და დავრდომილი და ხელთაგან ცოდვილისათა იხსნენით იგი" - როდემდე უნდა საჯოთ არა სამართალი, არამედ სიცრუე, როდემდე უნდა განამართლოთ ცოდვილები, ისე განსაჯეთ, რომ დაჩაგრული, ობოლი და გლახაკი, დამდაბლებული, დავრდომილი განამართლეთ, "განარინენ გლახაკნი და დავრდომილი ხელთაგან ცოდვილთასა იხსენით ისინი", - ისე განსაჯეთ, რომ იხსნათ ეს ადამიანები ცოდვილთაგან, როდესაც მძლავრობენ გლახაკებზე, დავრდომილებზე, არაფრისმქონეებზე. აქ ასევე იგულისხმება ამა ქვეყნის მდიდართაგან დაჩაგრული ღარიბები და ეშმაკისგან დამონებული ადამიანები, სწორედ მათთვის უნდა ეშველა იუდეველთა ელიტას ღვთის მცნებათა სწავლებით, მაგრამ ამის ნაცვლად ისინი ისე ასწავლიდნენ ღვთის მცნებებს, რომ ეს ადამიანები უფრო მეტად და მეტად ვარდებოდნენ ეშმაკის კლანჭებში.

5. "არა ცნეს, არცა გულისხმა-ყვეს და ბნელსა შინა ვლენან; შეიძრნედ ყოველნი საფუძველნი ქვეყანისანი" - კვლავ გრძელდება წინა მუხლებში დაწყებული აზრი: მაგრამ მათ არა ცნეს, ვერ მიხვდნენ ამას, ბნელში დადიანო, - იუდეველთა მწიგნობარნი და სჯულის მეცნიერნი არა თუ ღვთის მცნებებს, არამედ ღვთის საწინააღმდეგოს ასწავლიდნენ ადამიანებს, ამიტომაც ბრძანებს დავითის პირით უფალი, ისინი ბნელში ვლენანო. ამის გამო შეიძრას ქვეყნის საფუძველი, - უფალმა ისრაელის ერი განიშორა, ისრაელის სასულიერო ელიტა განიშორა და ახალი ერი, ახალი ისრაელი, ახალი ადამიანები, - ქრისტიანები მოიყვანა თავისი სიტყვის საქადაგებლად.

6-7. "მე ვთქუ: ღმერთნი სამე ხართ და შვილნი მაღლისანი თქუენ ყოველნი; ხოლო თქუენ ვითარცა კაცნი მოსწყდებით და ვითარცა ერთი მთავართაგანი დაეცემით" - აქაც უფალი ბრძანებს, დავითის პირით იუდეველთა მიმართ: მე ვთქვი, რომ თქვენ ღმერთები და მაღლის შვილები, ანუ ჩემი ძეები ხართ იმის გამო, რომ ჩემს მცნებებს აღასრულებდით, ხოლო თქვენ ვითარცა კაცნი მოწყდებით და ვითარცა ერნი მთავართაგანი დაეცემით, - თქვენ კი რა ქენით? - განეშორეთ ჩემს სიყვარულს და დაკარგეთ ძეობა. ამის გამო როგორც ერთი მთავართაგანი ისე მოსწყდებით, უკვე ღვთის ძეები აღარ ხართ, უბრალოდ, მთავრები ხართ ამა სოფლისა და როგორც სხვა, უსჯულო წარმართი მთავრები, ისე კვდებით ამქვეყანაზეო.

8. "აღსდეგ, ღმერთო, განსაჯე ქუეყანაი, რამეთუ შენ დაიმკვიდრო ყოველთა შორის წარმართთა" - აქ უკვე დავითი მიმართავს ადამიანთა პირით უფალს: აღდეგ, ღმერთო, მოდი, მოგვხედე და განსაჯე ეს ქვეყანა, განაგდე ეშმაკის ხელმწიფება მიწისგან და შენ დაიმკვიდრე ყოველთა შორის წარმართთა. ეს უკვე არის წინასწარმეტყველება იმისა, რომ უფალი მოვიდოდა რა, ყოველთა წარმართთა შორისაც იქნებოდა ის დამკვიდრებული, - უფლის მადიდებლები იქნებოდნენ როგორც იუდეველები, ასევე წარმართები, - ერთი ახალი ერი, ახალი ისრაელი, ქრისტიანი ერი შეიქმნებოდა მაცხოვრის მოსვლის შემდეგ.

P.S. ფსალმუნი არის მხილება იუდეველთა მთავრებისა, ასევე წინასწარმეტყველება მაცხოვრის მოსვლისა და წარმართთა მოქცევის შესახებ.