31 აგვისტოს (13 სექტემბერს) მართლმადიდებელი ეკლესია აღნიშნავს წმინდა გენადის, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქის (471) ხსენების დღეს.

წმინდა გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი კეთილმსახური იმპერატორის ლეონ დიდის დროს (457-474 წლები) მოღვაწეობდა. მღვდელმთავარი სიმდაბლით, მოთმინებით, სიწმინდითა და თავშეკავებით გამოირჩეოდა. მისი ლოცვის ძალაზე ცხადად მეტყველებს ერთი ასეთი შემთხვევა. კონსტანტინოპოლის წმინდა ელეფთერის სახელობის ტაძარში ერთი უღირსი ღვთისმსახური, ვინმე ქარისიმე იმყოფებოდა, რომელიც უდებებაში (უდებება - სიზარმაცე) და არაწმინდებაში ატარებდა ცხოვრებას და არც ძარცვა-გლეჯას და ჯადოქრობას თაკილობდა. მღვდელმთავარი დიდხანს შეაგონებდა ცდომილს, მაგრამ ამაოდ. რამდენიმე მძიმე სასჯელის შემდეგ (ერთხელ ის ცემითაც დასაჯეს), ქარისიმე მაინც არ გამოსწორ¬და. ბოლოს წმინდა გენადიმ თავის დესპანს დაავალა, მისი სახელით მიემართა წმინდა ელეფთერისთვის. საყდარში შესული პატრიარქის დესპანი საკურთხევლის წინ დადგა, მოწამის საფლავისკენ გაიშვირა ხელი და თქვა: "წმინდაო მოწამეო, ელეფთერ! პატრიარქი გენადი გაუწყებს, რომ ღვთისმსახური ქარისიმე, შენს ტაძარს შეკედლებული, მრავალ უსჯულოებას სჩადის და საცდურად ექცევა სხვებს. ამიტომ ან გამოასწორე ის, ან განკვეთე ეკლესიიდან". მეორე დღეს ქარისიმე მკვდარი იპოვეს.

წმინდა მღვდელმთავარი გენადი ცამეტი წელი განაგებდა კონსტანტინოპოლის ეკლესიას. ეკლესიაში წარმოქმნილი უკანონო ქმედებებისა და ცრუსწავლებების აღსაკვეთად წმინდა გენადიმ მოიწვია ადგილობრივი კრება, რომელზეც დაგმეს ევტიქიოსის ერესი და აკრძალეს სიმონია (ხელდასხმა საზღაურის საფასურად). მღვდელმთავარი ზრუნავდა იმაზე, რომ პირები, რომელთაც სასულიერო ხარისხის მიღება სურდათ, ღრმად ყოფილიყვნენ ჩახედული წმინდა წერილში. კონსტანტინოპოლში ნეტარი გენადის პატრიარქობის დროს აშენდა წმინდა იოანე ნათლისმცემლის სახელობის ტაძარი. ამავე ხანებში რომიდან ჩამოსულმა სენატორმა, სტუდიოსმა დააარსა მონასტერი, რომელიც სტუდიონის სავანის სახელითაა ცნობილი.

წმინდა გენადი პატრიარქი ერთხელ წმინდა ანასტასიას ეკლესიაში მიდიოდა. პატრიარქს წინ სამღვდელონი და ერისკაცნი მიუძღოდნენ ანთებული სანთლებით და საკმევლის კმევით. მათ შორის იყო ერთი პატიოსანი მღვდელიც, მარკიანე. იგი წინაუძღოდა პატრიარქს. გზად ვინმე გლახაკი მოწყალებას ითხოვდა. შეეწყალა მღვდელს ქრისტეს უმცროსი ძმა, გადავიდა გზიდან, მოფარებულში, განიძარცვა სამოსელი თვისი და გლახაკს მისცა, თვითონ კი ფილონიღა უფარავდა შიშველ სხეულს. პატრიარქი და მისი კრებული წმინდა ანასტასიას ეკლესიაში შევიდნენ. ლიტანიობდნენ პატიოსან ნაწილთა წინაშე და განემზადებოდნენ წირვისთვის. მოიწია ჟამი ფერხთა ბანისა. მარკიანე ფილონით იფარავდა სხეულს, რომ მისი სიშიშვლე არ დაენახათ. ხოლო პატრიარქი, მღვდელნი და დიაკონნი მას ხედავდნენ ფილონის ქვეშ, ვითარცა სამეფო სამოსლით მოსილს. შეასმინა ვინმე მღვდელმა იგი პატრიარქთან, პატრიარქმა ბრძანა: მე იგი ვიხილე სამეფო სამოსით მოსილიო. როცა განსრულდა საღმრთო ლიტურგია, მღვდელმთავარმა იხმო მარკიანე და გაუწყრა: ძმაო, არ შეიძლება ეკლესიის კანონების საწინააღმდეგოდ მოქცევა და სამეუფო შესამოსლით შემოსვა. მარკიანემ იუარა - წმინდაო მეუფეო, არასოდეს მცმია ასეთი სამოსიო. ჩვენ ყველამ გიხილეთ ასეთად და შენ უარყოფო?! - გაბრაზდა პატრიარქი. აღხადეს მამა მარკიანეს ფილონი და იხილეს მისი შიშველი სხეული. მაშინ ყველამ შეიტყო მის მიერ ქმნული ქველი საქმე და ადიდებდნენ ღმერთს, "რომელი მოსცემს საიდუმლოსა მადლსა მოყვარეთა მისთა".