საქართველოს მეფეს და კათოლიკოსს ანგელოზისგან ეუწყათ შუამდინარეთს აღმობრწყინებულ წმინდა მამათა საქართველოში მობრძანების შესახებ. მცხეთას მოახლოებულ მამებს წინ მიეგებნენ მეფე ფარსმანი და კათოლიკოსი ევლავიოსი კრებულითურთ.
ევლავიოს კათოლიკოსის კურთხევით წმინდა იოანე მოწაფეებთან ერთად ზედაზნის მთაზე დასახლდა, სადაც ადრე ზადენის კერპი იდგა. მოღვაწეები უბადრუკ სენაკებში ცხოვრობდნენ და მხოლოდ მცენარეულით იკვებებოდნენ.
ხალხმა გაიგო წმინდა იოანეს სასწაულები. ბევრს აღეძრა მონაზვნური ცხოვრების წრფელი სურვილი, ბევრმა დატოვა სოფლის ამაო, შფოთიანი ცხოვრება და ზედაზენს დაემკვიდრა სამოღვაწეოდ. ამგვარად, ზედაზნის მთა განდეგილთა სამყოფელი გახდა.
ერთ ღამეს წმინდა იოანეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი გამოეცხადა და უბრძანა, თავისი მოწაფეები სხვადასხვა მხარეს გაეგზავნა საქადაგებლად. მეორე დღეს მან შეკრიბა ისინი, უამბო, რაც იხილა და აკურთხა ახალი ღვაწლისათვის. წმინდა მიქაელ ულუმბოელი ქადაგებდა ზემო ქართლსა და ოსეთში. ულუმბოს ახლოს დააარსა დიდი სავანე. იქვე განისვენებს მისი სასწაულმოქმედი წმინდა ნაწილები. საუბედუროდ, ამჟამად ღირსი მამის საფლავის ადგილსამყოფელი უცნობია. აი, როგორ დავკარგეთ წმინდა მიქაელ ულუმბოელის განსასვენებელი: 1795 წელს ირანის შაჰი აღა-მაჰმად-ხანი 35-ათასიანი ლაშქრით საქართველოს დედაქალაქისკენ გამოემართა. ერეკლე მეორემ მხოლოდ 5 000 მეომრის შეკრება მოახერხა. ჯარის სიმცირის მიუ-ხედავად, პატარა კახმა გადამწყვეტი ბრძოლა თბილისთან, კრწანისის ველზე, გაუმართა მტერს. 10 სექტემბერს ქართველებმა ენერგიული შეტევით მტრის მეწინავე რაზმი გაანადგურეს. ამ დამარცხებამ გული გაუტეხა აღა-მაჰმად-ხანს და უკან გაბრუნებას აპირებდა, როცა მოღალატეებმა ქართველთა ჯარის სიმცირე ამცნეს. მეორე დღეს, 11 სექტემბერს, მტერი შეტევაზე გადმოვიდა. მიუხედავად იმისა, რომ ქართველები თავდაუზოგავად იბრძოდნენ, მტრის სიჭარბემ თავისი გაიტანა და საბოლოოდ ქართველები დამარცხდნენ.
გამარჯვებული აღა-მაჰმად-ხანი თბილისში შეიჭრა, დაარბია დედაქალაქი, გადაწვა ეკლესიები. ირანის მბრძანებელმა თბილისიდან მარბიელი რაზმები ქართლს შეუსია. მაშინ გადაუწვავთ ულუმბოს მამათა მონასტერიც. კრწანისის ბრძოლის შემდეგ ისევ გაძლიერდა დაღესტნელ ფეოდალთა შემოსევები, რამაც გამოიწვია გლეხთა აყრა-გაქცევა. სწორედ ამ დროს დაიცალა სოფელი ულუმბოც. მოგვიანებით, XIX საუკუნეში, საჩხერიდან გადმოსულა 10-20 ოჯახი და დასახლებულა ნასოფლარ ულუმბოს ტერიტორიაზე, სადაც მაშინ მიუვალი ტყე იყო. ამრიგად, გაწყდა მეხსიერების ჯაჭვი ხალხის ცნობიერებაში და დაიკარგა ღირსი მამის მიქაელ ულუმბოელის საფლავის ზუსტი ადგილსამყოფელი.
................
ხატის წყარო
........................
აქვე წაიკითხეთ:
ულუმბოს მონასტრის დაარსება 13 ასურელთაგან ერთ-ერთ მამას - მიქაელ ულუმბოელს უკავშირდება
"დაუძინებელი მუშაკი და დიდებული მოღვაწე ყანისა ქრისტესისა"
