ეს საკვირველი მოღვაწე III-IV საუკუნეთა მიჯნაზე ცხოვრობდა, კვირინის ეპისკოპოსი გახლდათ - წმინდა სვიმეონ კვირინელის (ხსენება 27 თებერვალს) ქალაქისა.

უფლისგან მრავალი სულიერი ნიჭი ებოძა, უბადლო კალიგრაფმა მრავალი წელი შეალია საეკლესიო წიგნთა გადაწერას, მადლმოსილი სიტყვით კი მრავალი წარმართი მოაქცია.

მტარვალ დიოკლეტიანეს ზეობისას, დაახლოებით 299 წელს, მმართველ დიოგნიანეს შვილთან ერთად წარუდგინეს. სამსჯავროზე უამრავი ქრისტიანის თანხლებით მივიდა, რომელთა შორისაც იყვნენ წმინდა კვიპრილა, აროა და ლუკია.

მმართველმა საეკლესიო წიგნთა გადაცემა და ქრისტეს უარყოფა მოსთხოვა, რაზეც მტკიცე უარი მიიღო.

მაშინ ჯოხებზე გამობმული ქამრებით გვემეს, რომელთა ბოლოებზე რკინის ბურთები იყო მიმაგრებული, თავის ქალა გაუხეთქეს, ნეტარმა კი ძალა მოიკრიბა და იქვე მდგომი წარმართული ბომონი ფეხით ძირს დასცა.

განრისხებულმა მსაჯულმა თეოდორეს მუხაზე ჩამოკიდება და ტყავის გაძრობა, იარებზე კი - მარილის დაყრა და ძმრის დასხმა, შემდეგ კი - ჭრილობათა ცხენის ძუით მოფხეკა ბრძანა, შემდეგ - ენა წარკვეთა და დილეგში გამოკეტა.

წმინდა კვიპრილამ, აროამ და ლუკიამ ნეტარის ენა კრძალვით აღიღეს და საპყრობილეში მიიტანეს, ხოლო ოდეს თეოდორემ თავის გასისხლიანებული ენა გულზე მიირქვა, საიდანღაც მტრედი გაჩნდა, იქაურობა მიმოიფრინა და ნეტარს ისე მიუახლოვდა, თითქოს ამბორყოფა სურსო, შემდეგ სარკმელთან ფარშავანგი გამოჩნდა, ხოლო ოდეს ფრინველნი უჩინო იქმნენ, წმინდანს წარკვეთილი ენა ისევ მიეზარდა.

ამ სასწაულის მოწმე გახლდათ სენატის ერთ-ერთი მრჩეველი, სახელად - ლუკია და მოიქცა, მოკლე ხანში კი მარტვილი მიიცვალა.
როგორც კი მმართველმა საპყრობილეში აღსრულებული სასწაულის შესახებ შეიტყო, ბრძანა, იქვე დაესაჯათ სამი ქალი - კვიპრილა, აროა და ლუკია და ყველა, ვინც წმინდა მღვდელმთავრის წყალობით მოიქცა და ნათელ იღო.

სასიკვდილო საფრთხის მიუხედავად, ლუკიამ ნათელ იღო და მოკლე ხანში მოწამებრივი სიკვდილი მიიღო.

აქ კი იმ სამი მოწამის შესახებ უნდა გიამბოთ, ნეტარ თეოდორესთან ერთად რომ იყვნენ:

წარმოშობით კვიპრილაც კვირინიდან გახლდათ, გათხოვებიდან ორ წელიწადში, 28 წლისა დაქვრივდა, წმინდა თეოდორეს ლოცვით საშინელი და გამუდმებული თავის ტკივილებისაგან გათავისუფლდა და აროასთან და ლუკიასთან ერთად ემსახურებოდა მღვდელმთავარს.

მისი მოწამებრივი აღსასრულის შემდგომ, როგორც ზემოთ ვთქვით, სამივე შეიპყრეს.

პირველი კვიპრილა წარდგა სამსჯავროს წინაშე და ოდეს მტკიცედ იუარა კერპისთვის მსხვერპლის შეწირვა, ძალით დააჭერინეს ხელში გავარვარებული ნახშირი, რომ "ღმერთთათვის" ეკმია, ნეტარმა კი თქვა:

- ძალით შეწირული მსხვერპლად არ ჩაითვლება!

მეომრებს კი იქამდე ეჭირათ იგი, სანამ ხელი სრულიად არ დაეწვა, შემდეგ - ბოძზე გააკრეს და სხეული დაუსერეს, ჭრილობათაგან სისხლი სდიოდა, მკერდიდან კი - რძე..

აროამ და ლუკიამ მმართველისაგან მის ნაწილთა დაფლვის ნება გამოითხოვეს და როგორც კი გალობით მიაბარეს მიწას, სამარიდან მაკურნებელმა წყარომ ამოხეთქა.

მოკლე ხანში აროა და ლუკიაც სიკვდილს მისცეს.

ასე შეჰვედრეს სული უფალს სამმა მოწამემ. მეოხ გვეყოს მათი წმინდა ლოცვა ღვთის წინაშე!