ძმები სტამატი და იოანე, ასევე მათი მეგობარი ნიკოლოზი წარმოშობით იყვნენ ბერძნული კუნძულ სპეცედან. სტამატისა და იოანეს მშობლები იყვნენ ანეზო და თეოდორე გინისი.

1822 წელს ძმები და ნიკოლოზი სავაჭრო საქმეებით გამო მშობლიური კუნძულიდან კონსტანტინოპოლისკენ გაცურეს ოთხ სხვა მეზღვაურთან ერთად. ძლიერი შტორმის შედეგად მათი გემი გამოირიყა თურქების მიერ კონტროლირებად ანატოლიის სანაპიროზე, სოფელ ჩესმესთან ახლოს, კუნძულ ხიოსის პირდაპირ. გემიდან ჩამოსვლისას და თურქების შიშით - რადგან იმ დროს საბერძნეთის დამოუკიდებლობისთვის ომი მიმდინარეობდა - მეზღვაურებმა ენდნენ ერთ ქრისტიანს, რომელმაც დახმარება აღუთქვა შტორმით დაზიანებული გემის შესაკეთებელი მასალების მოძიებაში. თუმცა, ამ კაცმა უღალატა მეზღვაურებს და თურქი ჯარისკაცები მოიყვანა. უთანასწორო ბრძოლაში შვიდი მეზღვაურიდან ორი მოკლეს, ორმა ზღვით გაქცევა მოახერხა, ხოლო ძმები სტამატი და იოანე, ასევე გემის კაპიტანი ნიკოლოზი დააკავეს.

როდესაც ისინი ფაშასთან მიიყვანეს, მან ბრძანა ძმები საპყრობილეში ჩაეგდოთ, ხოლო ნიკოლოზისთვის დაუყოვნებლივ თავი მოეკვეთათ. თურქები არწმუნებდნენ მას ისლამი მიეღო, რათა სიკვდილისთვის თავი დაეღწია, თუმცა მან მამაცურად უპასუხა, რომ თავის რწმენას არ უარყოფდა, რის გამოც თავი მოჰკვეთეს. შემდეგ თურქებმა სცადეს ორი ძმა აეძულებინათ მართლმადიდებლური რწმენა უარეყოთ. თუმცა, თურქების შვიდი დღის მცდელობები უშედეგო აღმოჩნდა. ძმებმა მოახერხეს ხიოსის მიტროპოლიტისთვის საიდუმლო წერილის გაგზავნა, რომელმაც პასუხში დალოცა ისინი მოწამეობრივი და სულიერი გმირობის ღვაწლისთვის. ფაშას წინაშე წარდგომისას, ძმებმა კვლავ თამამად განაცხადეს თავიანთი ურყევი რწმენა ქრისტეს მიმართ და სიკვდილით დასჯისკენ მიმავალმა ბრბოს შესძახეს: "ჩვენ ქრისტიანები ვართ და ქრისტესთვის მივდივართ სიკვდილისკენ!" ასე, მოწამეობრივი გვირგვინის მიღებით, წმინდა სტამატი 18 წლის ასაკში და წმინდა იოანე 22 წლის ასაკში თავი მოჰკვეთეს.