წმინდა ღირსმოწამე დავითი დაიბადა კიდონიაში (აივალიკი, თურქეთში) მცირე აზიაში. კიდონიას მცხოვრებლებს განსაკუთრებული ურთიერთობა ჰქონდათ ათონის მთასთან, რადგან მათ ქალაქში იყო ორი ათონური მეტოქი, ერთი ივერთა მონასტრისა და მეორე პანტოკრატორის მონასტრისა. ასე რომ, როდესაც დავითმა დატოვა თავისი მშობლიური მხარე, ის ეწვია ათონის მთას და ცხოვრობდა თავის თანამემამულესთან ახლოს, წმინდა ანას სკიტის ბერთან, სადაც მოგვიანებით თავადაც აღიკვეცა მონაზვნად.

წმინდა დავითმა თავისი მონაზვნური ცხოვრების განმავლობაში, ღვთიური მოშურნეობით აღძრულმა, მას შემდეგ რაც მიიღო თავისი მოძღვრის კურთხევა,თავის თავზე აიღო ინიციატივა, ეწვია სმირნას, რათა შეეგროვებინა თანხები ათონის მთაზე მაცხოვრის ფერისცვალებისა და ღვთისმშობლის დანგრეული ტაძრების აღსადგენად. ორი ტაძრის სამუშაოების დასრულების შემდეგ, მან ააშენა ორი წყლის რეზერვუარი, ასევე სენაკების რიგი მომლოცველთათვის. თუმცა, ის აღარ დარჩა ათონის მთაზე, არამედ წამების სურვილით ანთებული ეწვია მაგნესიას, სადაც გამოიწვია თურქები, მათი რელიგიის გამო დაგმობით. მათ დააპატიმრეს ის და, მას შემდეგ რაც სასტიკად სცემეს, გააძევეს თავიანთი ქალაქიდან. ამგვარად, თავისი სურვილის განუხორციელებლად დაბრუნდა წმინდა ანას სკიტში, სადაც აღიარა თავის მოძღვართან წამებისადმი მხურვალე სურვილი. მისმა სულიერმა მამამ, ასეთი ქმედების შედეგის შიშით, სცადა გადაეფიქრებინა მისთვის, თუმცა საბოლოოდ ვერ მოახერხა. წმინდა დავითი ეწვია კარიესში ქრისტუპოლის ყოფილ ეპისკოპოს პანკრატიოსს, რომლისგანაც მიიღო კურთხევა წამებისთვის, და შემდეგ ჩავიდა თესალონიკში. იქ შეიტყო ერთი ბერის განდგომის შესახებ ვატოპედის წმინდა დიმიტრის სკიტიდან. წმინდა დავითმა მოინახულა იგი და სცადა გადაერწმუნებინა; თუმცა ამაოდ, რადგან განდგომილი ჯიუტად რჩებოდა თავის ცდომილებაში. თურქებმა, რომლებიც იცავდნენ განდგომილს, დააპატიმრეს წმინდანი და მას შემდეგ რაც სცემეს, გადასცეს მოსამართლეს გასასამართლებლად.

მოსამართლემ, შიშობდა რა, რომ წმინდა დავითს შეეძლო გადაერწმუნებინა განდგომილი, ბრძანა წმინდანის დაუყოვნებლივი სიკვდილით დასჯა. ამგვარად, იმავე ღამეს, 1813 წლის 26 ივნისს, წმინდა დავით კიდონიელი ჩამოახრჩეს და მან მოწამეობრივი გვირგვინი დაიდგა თავზე. ღირსმოწამე დავითს განსაკუთრებით პატივს მიაგებენ ათონის მთის წმინდა ანას სკიტში.

ცნობები წმინდა დავითის შესახებ არ გვხვდება ღირსი ნიკოდიმოს ათონელის "ახალ მარტიროლოგიონსა" და "სინაქსარში", კ. ხ. დუკაკისის "დიდ სინაქსარში", ასევე სოფრონი (ევსტრატიადისის) ლეონტოპოლელი მიტროპოლიტისა და ქრიზოსტომ I-ის (პაპადოპულოსის) ათენის არქიეპისკოპოსის აგიოლოგიურ ნაშრომებში. თხრობა დავითის მოწამეობრივი ღვაწლის შესახებ ნაპოვნი იქნა წმინდა ანას სკიტში და გამოიცა 1929 წელს. შემდგომში ის ლიტერატურულად დაამუშავა ბერმა გერასიმე მიკრაიანანიტმა და შემდეგ შეტანილ იქნა "დიდ სინაქსარისტში", რომელიც შეადგინა კათიღუმენმა ვ. მათეუმ.