წმინდა ათანასე XVIII საუკუნის II ნახევარში ცხოვრობდა და წარჩინებულ და კეთილმსახურ ქრისტიან მშობელთა შვილი გახლდათ.

ქალაქი კოლიაკია (ამჟამად - ხალასტრა, თესალონიკის დასავლეთით) იმხანად კამპანის ეპისკოპოსის, - საიმდროოდ უწარჩინებულესი საეკლესიო მოღვაწის, თეოფილეს რეზიდენცია გახლდათ, რომელმაც ათანასე განათლების მისაღებად თესალონიკს, წმინდა ათანასე პაროსელთან (ხსენება 24 ივნისს) წარგზავნა.

ათანასე ათენის აკადემიის საუკეთესო მასწავლებელთა ლექციებსაც ესწრებოდა, შემდგომ - კონსტანტინოპოლს გადავიდა, სადაც ანტიოქიის პატრიარქ ფილიმონს (1766- 1767 წლები) დაუახლოვდა, იქიდან კი დამასკოს მიაშურა.

განვლო ორმა წელიწადმა და ათანასე კვლავ მშობლიურ ქალაქს დაუბრუნდა. რამდენადაც თურქულსა და არაბულს ფლობდა, მუსულმანებთანაც ურთიერთობდა.

ერთხელ, ამირასთან რელიგიურ თემებზე საუბრისას მუსლიმანთა რწმენის აღიარების ფორმულა წარმოთქვა, მირამ ეს ფაქტი სათავისოდ გამოიყენა და ირწმუნებოდა, - ამ სიტყვათა წარმოთქმა უკვე ისლამის აღიარებას გულისხმობსო!

ათანესე, რაღა თქმა უნდა, მტკიცედ უარობდა, რის შესახებაც ამირამ მყისვე მოახსენა ხელისუფალთ და ნეტარს რწმენის ღალატში დასდო ბრალი.

მსაჯული მიხვდა, რომ ახალგაზრდა ქრისტიანს უტიფრად დასწამეს ცილი, მაგრამ მაღალჩინოსანთა ზეწოლას ვერ გაუძლო და ათანასე ციხეში გამოამწყვდია.

ქალაქში კი ხმა დაირხა, - ათანასე მსაჯულის ნებას დაჰყვაო, რის გამოც მშობელმა მამამაც ვერ გაბედა გამოქომაგება.

რამდენიმე დღის შემდეგ ნეტარი კვლავ წარუდგა მსაჯულს, რომელმაც სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანა.

1774 წლის 8 სექტემბერს წმინდა ათანასეს თავი მოჰკვეთეს.