წმინდა კონსტანტინე 1654 (ან 1655 წ.) წელს დაიბადა. ის ბიძამისმა, კონსტანტინე კანტაკუზინმა აღზარდა და კარგი განათლება მისცა. 1688 წელს ბოიართა შეკრებაზე წმინდანი ვლახეთის მთავრად აირჩიეს, რომელსაც 25 წელი სახარების სულით მართავდა. თავისი დიპლომატიით მან იმდენი მოახერხა, რომ მიუხედავად თურქების ზეწოლისა, ვლახეთი დიდ სახელმწიფოდ აქცია. უამრავი ეკლესია-მონასტერი ააშენა ვლახეთში და მის საზღვრებს გარეთაც უხვად შეეწეოდა, განსაკუთრებით ათონის მონასტრებს. 1703 წელს, როცა თავადი ავად იყო, ანდრიანოპოლისში სულთანთან გამოიძახეს, რადგან ვლახეთი ვეღარ იხდიდა გაზრდილ გადასახადებს. მის არყოფნით ისარგებლა მისმა თანამებრძოლმა. ვლახეთის არმიის მთავარსარდალმა თომა კანტაკუზინმა და რუსების მხარეს გადავიდა. ამ ღალატმა ძალზე დააღონა მთავარი და დააჩქარა მისი სიკვდილი. მას ტყუილად ბრა¬ლი დასდეს თურქეთის მოწინააღმდეგეებთან კავშირში და 1714 წლის დიდ ოთხშაბათს დააპატიმრეს სულთან აჰმედ III-ს ბრძანებით, რომელსაც მისი ქონების ხელში ჩაგდება სურდა. მაგრამ სულთნის ხალხმა კონსტანტინეს სასახლეში მხოლოდ ცოტაოდენი ვერცხლი იპოვა. მთავარმა თავის ნაცვლად სხვა დანიშნა, დაემშვიდობა ახლობლებს და უთხრა: "თუ ღმერთმა ეს განსაცდელი ჩემი ცოდვების გამო მომივლინა, დაე იყოს ნება მისი, ხოლო თუ ადამიანთა ბოროტების გამო ხდება, რომელთაც ჩემი დაღუპვა უნდათ, დაე, ღმერთმა შეუნდოს ჩემს მტრებს". მაშინ ის სამოცი წლის იყო. წმინდა კონსტანტინე ოჯახთან და ერთგულ მრჩეველთან და ხაზინადართან, იანაკე ვეკერესკუსთან ერთად კონსტანტინოპოლში ჩაიყვანეს და ოთხი თვე ცუდად ექცეოდნენ, შემდეგ ბორბალზე აწამეს, თავზე გავარვარებული გვირგვინი დაადგეს და ხელ-ფეხში ლურსმნები გაუყარეს. მსაჯულმა სიცოცხლის სანაცვლოდ ისლამის მიღება შესთავაზა, მაგრამ კონსტანტინე და მისი ვაჟები მხნედ იდგნენ. წმინდანმა უარი განუცხადა, თქვა, რომ მზად იყო, ქრისტეს რწმენისთვის მომკვდარიყო. ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულზე ისინი გამოიყვანეს ციხიდან, როგორც უკანაკნელი ბოროტმოქმედები, ფეხშიშველნი, ერთი სამოსის ამარა და დასასჯელად წაიყვანეს. იქვე იყო სულთანი, მისი ვეზირი და დიდი ევროპული სახელმწიფოს ელჩები. პროცესიის წინ კონსტანტინეს უმცროსი ვაჟი, თორმეტი წლის მათე მიუძღოდა. სიკვდილმისჯილები ჩაამწკრივეს. წმინდა კონსტანტინემ ვაჟებს მიმართა: "ჩემო შვილებო, მხნედ იყავით! ჩვენ ყველაფერი დავკარგეთ ამ სოფელში. ჩვენი სულები მაინც გადავირჩინოთ, და ცოდვები სისხლით ჩამოვირეცხოთ... გაიხსენეთ, რამდენი დაითმინა ჩვენთვის ქრისტემ. დაე, თქვენი რწმენა ვერაფერმა შეარყიოს". ჯერ მის სამ ვაჟსა და მრჩეველს მოჰკვეთეს თავი, როცა მათეს რიგი მოვიდა, ბიჭს შეეშინდა და დაჰპირდა, მუსლიმანი გავხდებიო, მაგრამ მამამ გაამხნევა: "ათასჯერ სიკვდილი არჩიე ჩვენი რწმენის ღალატს, რომელსაც ვერავინ წაგვართმევსო". ყმაწვილი გამხნევდა, ჯალათს კისერი მიუშვირა და უთხრა: "მინდა ქრისტიანად მოვკვდე, დამარტყი". ექვსი მოწამის სხეულები ბოსფორში გადაყარეს, ხოლო თავები სულთნის სასახლის წინ მარგილებზე წამოაცვეს.. პატრიარქის ბრძანებით, ქრისტიანებმა ისინი იპოვეს და კუნძულ ქალკზე დაასვენეს. წმინდა კონსტანტინეს ცოლი მარიკა და ოჯახის სხვა წევრები ქრისტიანებმა დიდი ფულით გამოისყიდეს. მრავალი საზვერეების შემდეგ კონსტანტინეს ცოლმა საყვარელი მეუღლისა და შვილების წმინდა ნაწილები 1720 წელს ბუქარესტში გაგზავნა და თავადის მიერ აშენებულ წმინდა გიორგი ახლის ტაძარში დაასვენა. ამ წმინდანებს ძველთაგანვე ეთაყვანებოდნენ რუმინეთში, ხოლო რუმინეთის მართლმადიდებელმა ეკლესიამ ოფიციალურად 1992 წელს შერაცხა ისინი წმინდანებად.

ხატის წყარო