წმინდა კონკორდი იმპერატორ ანტონინუსისეული დევნისას ცხოვროდა, წარჩინებული ოჯახის მემკვიდრეს მამა, - გორდიანე, - პრესვიტერი ჰყავდა და ღვთის სიყვარული და წმინდა წერილის ცოდნა ვაჟიშვილს, - კონკორდსაც უმემკვიდრევა.

ამიტომ რომის ეპისკოპოსმა, პიუსმა, რომელმაც მარკუს ავრელიუსის ჟამს ქრისტესთვის წამება დაითმინა, კონკორდს იპოდიაკვნად დაასხა ხელი და თავის დიდად მადლიან და მოწყალე მამასთან ერთად შეუდგა ღვაწლს.

გარკვეული ხნის შემდეგ კონკორდმა მამას კურთხევა გამოსთხოვა, ანტონინესეული დევნის დასრულებამდე წმინდა ევტიქიოსთან გადასულიყო სამოღვაწეოდ.

- შვილო ჩემო, სჯობს, ჩემთან დარჩე, რათა აქ მივიღოთ მოწამებროვი გვირგვინნი,

- ამ წმინდა გვირგვინის მიღება, ღვთის ნებით, ყველგან შეილება, ამიტომ, ნება მომეცი, განაზრახი აღვასრულო, - სთხოვა კონკორდიმ მამას და მცირე ხანში ევტიქიოსს მიაშურა, ნათესავად რომ ერგებოდა.

ფრიად განიხარა მისი ხილვით ნეტარმა მამამ და ერთად შეუდგნენ მარხვას, ლოცვასა და ღვთივსათნო ღვაწლს.

მოკლე ხანში მათ გარშემო მრავალმა სნეულმა და შეჭირვებულმა მოიყარა თავი, რომელთაც წმინდა მამანი ლოცვით შეეწეოდნენ.

როდესაც მათ შესახებ იქაურმა ეპარქმა შეიტყო, კონკორდს უხმო და სახელი და ვინაობა ჰკითხა,

- ქრისტიანი გახლავართ, - უპასუხა ნეტარმა,

- მე სახელი გკითხე, ქრისტეზე არა მიკითხავს რა, - განუმარტა ეპარქმა,

- კვლავ გეტყვი, რომ ქრისტიანი ვარ, - მიუგო კონკორდმა,

- მსხვერპლი შესწირე უკვდავ ღმერთებს და მამად მიგიღებ, ჩემს მბრძანებელს, - ანტონინეს კი ვთხოვ, ამ ღმერთთა ქურუმად დაგადგინოს, - უბრძანა ეპარქმა,

- თავად დაიტოვე ეგ ღმერთები, - იყო პასუხი, - გიჯობს, თავად მიართვა მსხვერპლი ქრისტეს, რომ მარადიული ტანჯვა აგცდეს!

მაშინ კი დაკარგა მოთმინება უსჯულომ და კონკორდის ჯერ ჯოხებით გვემა, შემდეგ კი - სატუსაღო მიუსაჯა.

მაგრამ ღამით მასთან ნეტარი ევტიქიოსი და წმინდა ეპისკოპოსი ანთიმოზი მივიდნენ (ეს უკანასკნელი ეპარქის მეგობარი გახლდათ და სთხოვა, კონკორდს მცირე ხნით მასთან ეცხოვრა.

კონკორდი მართლაც იმ ღამითვე გაათავისუფლეს და იგი წმინდა ანთიმოზთან ერთად წარვიდა.

წმინდა მღვდელმთავარმა მას მონაზვნად დაასხა ხელი და მასთან ერთად შეუდგა ლოცვასა და იმგვარ ცხოვრებას, რაც უფლისთვის სათნოა.

მცირე დრო გავიდა და კონკორდს კვლავ უხმო ეპარქმა და დაეკითხა, თუ როგორ აპირებდა ცხოვრებას,

- ჩემი ცხოვრება - ქრისტეა, რომელსაც ყოველ ჟამს ვადიდებ, შენ კი გეენიის ცეცხლი გელისო! - უპასუხა ნეტარმა.

მაშინ კი გაცოფდა სვეუბედური და ჯერ ძელზე გააკვრევინა ნეტარი და ღრიალით უბრძანებდა, - ახლავე მიაგე უკვდავ ღმერთებს პატივიო, მერე ვიწრო დილეგში გამოკეტა, კისერსა და ხელებზე მძიმე ჯაჭვნი აასხა და მისი ხილვა ყველას აუკრძალა, რამეთუ შიმშილით სურდა ნეტარის მოდრეკა.

ის კი კვლავ სიხარულევანი ადიდებდა შემოქმედს, შუაღამისას კი უფლის ანგელოზი ეჩვენა და ნუგეშინი სცა.

სამი დღის შემდგომ ეპარქმა იარაღიანი ხალხი მიუგზავნა, რომელთაც ხელთ ზევსის ქანდაკი ეპყრა და უბრძანა:

- ან ზევსს ეცი თაყვანი, ან - თავს წარგკვეთო!

მაშინ ფრიად განიხარა ნეტარმა, უფალმა მისთვის მოწამეობის ღირსი რომ გახადა და ზევსს შეანერწყვა. ამან ისე განარისხა წარმართნი, ერთმა მათგანმა მახვილი იშიშვლა და მარტვილს თავი წარკვეთა.

ქრისტიანებმა წმინდა კონკორდის სხეული გააპატიოსნეს და ქალაქ სპოლეტოს მახლობლად, წყარომრავალ ალაგას დაკრძალეს. მის სამარესთან ათასგვარი სნებით შეპყრობილმა მიიღო კურნება.