მღვდელმოწამე ლუკიანე, რომელსაც წარმართობაში ლუკიუსი ერქვა, რომში ცხოვრობდა. იგი პავლე მოციქულმა მოაქცია და მანვე მონათლა.
მოციქულთა თავის მოწამებრივი აღსასრულის შემდეგ ლუკიანე ქადაგებდა იტალიაში. ამ დროს რომში ჩამოვიდა პავლე მოციქულის მოწაფე, დიონისე არეოპაგელი (ხსენება 3 ოქტომბერს).

წმინდა პაპმა, კლიმენტიმ (ხსენება 25 ნოემბერს) სთხოვა, თავისი ქადაგებით განემტკიცებინა დასავლეთ ქვეყნების ქრისტიანები და წარმართებშიც შეეტანა ქრისტეს ნათელი და თან ეპისკოპოსად ახლად ხელდასხმული წმინდა ლუკიანე, მაქსიანე ხუცესი, იულიანე დიაკონი, სატურნინე და მარკელინე გააყოლა.

იტალიიდან ჭეშმარიტების ქადაგნი გალიისკენ გაემგზავრნენ. მარკელინი თანამგზავრებთან ერთად ესპანეთში წა¬ვიდა, სატურნინი - გალიაში დარჩა. დიონისემ კი თანმხლებ პირებთან ერთად კიდით კიდემდე მოიარა პარისი, აქედან ნეტარი ლუკიანე მაქსიანთან და იულიანესთან ერთად ბელგიაში გადავიდა.

ლუკიანეს მადლმოსილმა ქადაგებამ მრავალი წარმართი მოაქცია. წმინდა მამა მკაცრი ასკეტი იყო. ადამიანებთან ურთიერთობაში სიმშვიდით გამოირჩეოდა, მუდამ სიხარულით აღსავსე სახე ზეციური მადლით ჰქონდა გაბრწყინებული. მალე ბელგიის თითქმის მთელი მოსახლეობა გაქრისტიანდა.

იმ ხანებში რომის იმპერატორმა დომიციანემ (81-96 წლები) ქრისტიანთა დევნა დაიწყო და გამოსცა ბრძანება, სასტიკად ეწამებინათ და სიკვდილით დაესაჯათ ყველა, ვინც წარმართულ მსხვერპლშეწირვაზე უარს იტყოდა.

ბრძანების აღსასრულებლად ბელგიაშიც გაგზავნეს მეფის სამი კარისკაცი, წმინდა ლუკიანეს ღმერთმა წინასწარ განუცხადა, რომ ქრისტეს მარტვილთა დასს უნდა შერთვო¬და. მან სამწყსო შეკრიბა და მოუწოდა, არ შეშინებოდათ მუქარის, ტანჯვისა და სიკვდილის, შემდეგ კი მადლობა შესწირა უფალს მოსალოდნელი მოწამებრივი აღსასრულისათვის.

ლოცვის შემდეგ ლუკიანემ მაქსიანე ხუცესთან და დიაკონ იულიანესთან ერთად მთას შეაფარა თავი და აქედან განაგრძობდა ხალხის დამოძღვრას.

წმინდანებს იმპერატორის მეომრებმა მიაკვლიეს და სამსჯავროზე წარადგინეს. ხანმოკლე დაკითხვის შემდეგ მაქსიანეს და იულიანეს თავები წარკვეთეს.

შემდგომ მსაჯულმა ლუკიანე დაჰკითხა. მას ბრალი ედებოდა ჯადოქრობაში და იმპერატორის დაუმორჩილებლობაში. წმინდანმა უპასუხა, რომ ის ჯადოქარი კი არა, ჭეშმარიტი უფლის, იესო ქრისტეს მსახურია და ადამიანთა ხელით ქმნილი კერპებისთვის მსხვერპლის შეწირვაზე უარი განაცხადა.

მაშინ იგი სასტიკად აწამეს. მარტვილი მორჩილად ითმენდა ტკივილებს და დაუდუმებლად ადიდებდა ღმერთს, ბოლოს კი თავი წარკვეთეს.

მის ცხედარს ზეციური ნათელი დაადგა და გაისმა ხმა, რომელიც ახოვან მოსაგრეს ცათა სასუფევლისკენ მოუწოდებდა.

ღვთის ნებით, წმინდა ლუკიანე წამოდგა, მოკვეთილი თავი აიღო, მდინარე გადალახა, იმ ადგილს მიადგა, სადაც სურდა, რომ დაკრძალულიყო და მშვიდად მიიძინა საუკუნო ძილით.

ამ უდიდესმა სასწაულმა 500-ზე მეტი წარმართი გააქრისტიანა. შემდგომ წმინდანის საფლავზე ტაძარი აღმართეს და მაქსიანესა და იულიანეს უხრწნელი ნაწილნიც აქ გადმოასვენეს.