ვანგა. საყოველთაოდ ცნობილი "წინასწარმეტყველი" ვანგა ნევროკოპიის ეპარქიაში ცხოვრობდა, რომლის წინამძღვარიც გახლავთ მეუფე ნათანაილი. ბევრი დღემდე ვანგას მართლმადიდებლად თვლის და ამბობს, რომ იგი მღვდელმთავრის კურთხევითა და თანხმობით მოქმედებდა. სწორედ მათთვის არის განკუთვნილი ეს ამბავი.

ვანგას სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე "წინასწარმეტყველმა" ხალხი გაგზავნა მიტროპოლიტ ნათანაილთან და მისვლა სთხოვა - ძალიან მჭირდება თქვენი რჩევა, გთხოვთ გაითვალიწინოთ ჩემი სიბერე, სნეულება და ჩემთან მობრძანდეთო. მეუფემ ალბათ იფიქრა, აღსარება-სინანული სურსო და მისვლას დაჰპირდა. ბუნებრივიც არის ამგვარი საქციელი იმ მოძღვრისთვის, რომელიც ზრუნავს თავისი ფარისა და წარწყმედულ ცხოვართათვის.

რამდენიმე დღის შემდეგ მეუფე მივიდა ვანგასთან. მიტროპოლიტს ხელთ სანაწილიანი ჯვარი ეპყრა, რომელშიც ჩასვენებული იყო ძელიცხოვლის ნაწილი. ვანგა ოთახის სიღრმეში იჯდა, ოთახი ხალხით იყო სავსე, ვანგა რაღაცას ლაპარაკობდა და ვერ გაიგონებდა, თუ როგორ შემოვიდა ოთახში კაცი. ყოველ შემთხვევაში, არ შეიძლებოდა სცოდნოდა, ვინ იყო სტუმარი. უეცრად საუბარი შეწყვიტა და დაბალი, ხრინწიანი ხმით თქვა: "აქ ვინ შემოვიდა? მან "ეს" სასწრაფოდ იატაკზე დააგდოს!". "რა "ეს"?" - ჰკითხა გაოცებულმა ხალხმა. ვანგა წამოდგა: "ეს! მას "ეს" ხელში უჭირავს! "ეს" ლაპარაკში ხელს მიშლის! ამის გამო ვერაფერს ვხედავ! არ მინდა, რომ "ეს" ჩემს სახლში იყოს!" - ყვიროდა იგი და ფეხებს აბაკუნებდა. მეუფე მობრუნდა, ოთახი დატოვა, ჩაჯდა მანქანაში და წავიდა.

წმინდათა უხრწნელი ნაწილები. სამყაროს შემოქმედისთვის რატომ არის სათნო, რომ ზოგიერთი მართალის სხეული უხრწნელი დატოვოს? შემოქმედი რატომ ეწინააღმდეგება თავის მიერ დადგენილ ბუნების საყოველთაო კანონებს? ღმერთი ყოველთვის თავისი ბრძნული გეგმებით მოქმედებს. უფალი მართალთა სხეულებს უხრწნელად არა იმდენად მათთვის ინახავს, რომელთაც უკვე მიაღწიეს ზეციურ სამშობლოს, რამდენადაც ჩვენთვის, მიწაზე მორონინეთათვის. მართალთა ჭეშმარიტი საზღაური ზეცაშია, კაცთაგან განდიდება კი, რომელსაც გაურბოდნენ მთელი ცხოვრება, უეჭველად მიემატება იმ პატივს, რომლითაც განდიდებულნი არიან ღვთისგან. ჩვენთვის კი, მიწაზე მოხეტიალეთათვის, ღვთის კაცთა უხრწნელი სხეულნი, თუ მათგან სასწაულებიც ხდება, მრავალმხრივ სანუგეშო და გულისხმისსაყოფია.

ღვთის წმინდანთა სხეულის უხრწნელობას რაიმე ბუნებრივი მიზეზით ვერ ახსნი: სხეული უხრწნელად ინახება სხვადასხვა ადგილას და სხვადასხვანაირ ნიადაგში, ზღვაშიც და მდინარეებშიც. რამდენიმე ასეთ მაგალითს შემოგთავაზებთ.

ღირსი ევსტრატი მღვიმელი პოლონელებმა დაატყვევეს და მიჰყიდეს ერთ ებრაელს, რომელიც მას აწამებდა და აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწულზე ჯვარზე გააკრა, მერე კი ზღვაში ჩააგდო (1096 წ.). მორწმუნეებმა მოძებნეს წამებულის სხეული და მიასვენეს კიევში, სადაც ანტონის მღვიმეში დღემდე უხრწნელად განისვენებს.

წყალში იპოვეს წმინდა სერგი რადონეჟელის კუბოც (1391 წ.), მიუხედავად ნესტში 30-წლიანი დებისა, წმინდანის სხეული შეურყვნელი და ნათელი აღმოჩნდა, ტანსაცმელიც კი არ იყო დაზიანებული. წმინდა ნაწილები გადაასვენეს ვოროვიცის მონასტერში. 1657 წელს კი პატრიარქმა ნიკონმა იგი ქალაქ ვალდაიში, ივერიის ღვთისმშობლის ხატის სახელობის მონასტერში გადაასვენა.

ვორონეჟის პირველი მიტროპოლიტის, წმინდა მიტროფანეს სხეული (+1703) 123 წელი ნესტიან შავმიწა ნიადაგში ესვენა. 1832 წელს საფლავის საზეიმოდ გახსნისას სხეული უხრწნელი იხილეს.

1842 წელს ზადონის მონასტერში ძველი ქვის ეკლესია დაშალეს და მის მაგივრად ახალი დიდი ტაძარი ააშენეს. საკურთხველში აკლდამა, სადაც წმინდა ტიხონ ვორონეჟელი (+1783) იყო დაკრძალული, გახსნეს და სხვაგან გადაასვენეს. წმინდანის სხეული სრულიად უხრწნელად დახვდათ, სამღვდელმთავროს სამოსიც კი საღი იყო.

წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტელის (+304) სხეული დღემდე უხრწნელი ინახება კუნძულ კორფუზე. სხვადასხვა ქვეყნისა და აღმსარებლობის მეცნიერებმა, რომლებიც იკვლევდნენ მღვდელმთავრის უხრწნელ სხეულს, ერთხმად დაასკვნეს, რომ ბუნების კანონებისა და ძალების მიხედვით ამ უხრწნელობის ახსნა შეუძლებელია. 1500 წელზე მეტია, რაც წმინდანის სხეული შეუშლელი იხილვება. აქ აშკარად მოქმედებს უფლის ყოვლისშემძლე საკვირველი ძალა. "წმინდა სპირიდონის სხეული, - წერს ერთ-ერთი ბერძენი მეცნიერი, - ფიზიოლოგების გაოცებას იწვევს. ის რბილია, დაჭიმული, როგორც ცოცხალი კაცისა. ამასთან მკვრივია, არც გაიხრწნა და არც დაზიანებულა. სახის ხილული ნაწილი კვლავ ფართოვდება და ძველებურ მდგომარეობას იღებს, როცა მას ამოაბრძანებენ და კიდობანში ჩაასვენებენ, სადაც ის გამართული დგას ქალაქის გარშემო საზეიმო მსვლელობისას (ეს მსვლელობა კი წელიწადში სამჯერ ხდება). მისი სხეული უკვე ოთხი საუკუნეა, ისეთ ცხელ ადგილას არის დასვენებული, როგორიც კორფუა, აქაურმა ჰავამ მცირეოდენადაც კი ვერ შეცვალა ის".

წმინდანთა უხრწნელი ნაწილები გვარწმუნებდნენ მართლმადიდებელი რწმენის სიწმინდესა და ღვთაებრიობაში.