გთავაზობთ ახალ რუბრიკას, რომელშიც ახალგაზრდები თავიანთ აზრს გაგვიზიარებენ ახალი ტექნოლოგიების შესახებ.

ყოველი ახალი გამოგონება ადამიანის აზროვნებაში ბადებდა მოსაზრებას: "ეს ძველს მოკლავს". ვითარება არ შეცვლილა. უფროსი თაობის წარმომადგენლები დღესაც მსჯელობენ იმის შესახებ, რომ კომპიუტერმა წიგნი ჩაანაცვლა. ჟურნალ-გაზეთებშიც უამრავ სტატიებს უძღვნიან თემას "წიგნი თუ კომპიუტერი". ისმის კითხვა: სწორია კი საკითხის ასე დაყენება?

დრომ გვიჩვენა, რომ ტექნიკური პროგრესი თავისთავად ცუდი არ არის. მთავარია, ამა თუ იმ მიღწევას როგორ და რა მიზნებისთვის გამოვიყენებთ. როდესაც კომპიუტერის შეუზღუდავ შესაძლებლობებზე ვფიქრობთ, ხშირად ამ სიახლეს არასერიოზული მომხმარებლის თვალით ვუყურებთ და მასში ჩვენი შემოქმედებითი უნარების რეალიზაციის საშუალებას ვერ ვხედავთ. მშობლები ძალიან ხშირად შვილების ინტერნეტსივრცესთან "24-საათიან რეჟიმში" ურთიერთობის გამო წუხან, ეს "უვარგისი" ნივთი მავნებელიაო. დაუღალავი მსჯელობის შედეგად ცდილობენ, მხოლოდ აკრძალვითა და მუქარით მიაღწიონ სასურველ შედეგს და ბავშვები ვირტუალურ სამყაროს მოწყვიტონ.

ჩემი აზრით, კომპიუტერი, რომელმაც უფროსი თაობა ასე შეაშფოთა, კი არ უნდა მოვაშოროთ ბავშვებს, არამედ მათთვის საჭირო, სასარგებლო და აუცილებელ ატრიბუტად ვაქციოთ. ალბათ, განათლების სამინისტრომ იმის შესახებ უნდა იფიქროს, რომ შექმნას სპეციალური სასწავლო და გასართობი პროგრამები, რომლებიც მოსწავლეთათვის სასარგებლო, ადვილად გამოყენებადი და სასიამოვნოც კი იქნება. ეს პროგრამები დაყოფილი უნდა იყოს კლასებისა და სასწავლო დისციპლინების მიხედვით და უნდა მოიცავდეს სასწავლო გეგმით გათვალისწინებულ მთლიან პროგრამას. ერთსა და იმავე საგანს რამდენიმე მასწავლებელი უნდა კითხულობდეს. ყოველ მათგანში მოსწავლეს უნდა შეეძლოს აირჩიოს მისთვის სასურველი პედაგოგი, რომელიც ახსნის გაკვეთილს და დაეხმარება საშინაო დავალების მომზადებაში. ვარიანტების მრავალფეროვნება მასწავლებლის შემოქმედებითი უნარებიდან უნდა გამომდინარეობდეს, ამ პროგრამების სრულყოფისათვის მოსწავლეს საქმიანი კომენტარის გაკეთების საშუალება უნდა ჰქონდეს. მასწავლებელი დაინტერესებული უნდა იყოს თავისი გაკვეთილის სრულყოფით და მას, საჭიროების შემთხვევაში, არსებულ მასალაში ცვლილებების შეტანის საშუალება უნდა გააჩნდეს. იმისათვის, რომ მოსწავლეთათვის გაკვეთილების სწავლის პროცესი უფრო საინტერესო და სასიამოვნო გახდეს, შესაძლებელია, მაგალითად, ისტორიაში, მოცემულ გაკვეთილს თემასთან დაკავშირებული საინტერესო ფილმი, ხოლო ქიმიაში, ფიზიკასა და ბიოლოგიაში ცდები და ა.შ. დაემატოს. ასევე, ის ანიმაციური თამაშები, რომლებიც ბავშვს აგრესიულ ბუნებას უყალიბებს, შესაძლოა შეიცვალოს IQ ტიპის თამაშებით, რომლებიც მას ლოგიკური აზროვნების უნარს განუვითარებს. ერთი სიტყვით, საჯარო და კერძო სკოლების პარალელურად საჭიროა შეიქმნას "ინტერნეტ სკოლა", რომლის დანიშნულება სასწავლო პროცესის ხელშეწყობა იქნება. ალბათ, ამ სკოლასთან სადისკუსიო კლუბი უნდა მოქმედებდეს.

კარგი იქნება, თუ აბიტურიენტების დასახმარებლად შეიქმნება ინტერნეტ-რეპეტიტორის სერვისი: ყველა საგანში აქაც ჩაიწერება ვიდეოგაკვეთილები და იმ შემთხვევაში, თუ მომხმარებლისთვის რაიმე გაურკვეველი დარჩება, უნდა არსებობდეს სპეციალური საათი, რომლის დროსაც ონლაინ რეჟიმში მოსწავლეს შესაძლებლობა მიეცემა, დაუკავშირდეს მასწავლებელს. ჩემი აზრით, ეს მომსახურება ყველა აბიტურიენტისთვის უფასო უნდა იყოს. თუმცა ვფიქრობთ, რომ განხორციელებასთან დაკავშირებული პრობლემებიც ბევრი იქნება.

ის მშობლები, რომლებიც მიიჩნევენ, რომ კომპიუტერმა ჩანაცვლა წიგნი, შეგვიძლია დავამშვიდოთ, რადგან მან კი არ ჩაანაცვლა, არამედ იმდენი წიგნი დაიტია, რამდენიც არასდროს არც ერთ ბიბლიოთეკაში არ ყოფილა და მას, ვისაც ნამდვილად აქვს კითხვის სურვილი, ამაში ვერავინ და ვერაფერი ხელს ვერ შეუშლის.

ვფიქრობ, ამ სახის ღონისძიებები მნიშვნელოვნად შეცვლის კომპიუტერის როლს ჩვენს ცხოვრებაში და იგი აღარც მშობლების კრიტიკას დაიმსახურებს, რადგან სწავლის პროცესი მოსწავლისათვის ნაკლებად მოსაბეზრებელი იქნება. ბავშვს ნაკლები დრო დარჩება ინტერნეტში უსარგებლო, არასასურველი საქმიანობისათვის, რაც მართლაც მავნებელია.